ΤΖΟΚΕΡ: Ο Joaquin Phoenix σε μία καθηλωτική ερμηνεία.

Arthur Fleck. Ένας ταλαιπωρημένος και σχεδόν αποστεωμένος τύπος τα πρωινά εργάζεται περιστασιακά ως κλόουν και τα βράδια επιστρέφει σπίτι του όπου είναι υπεύθυνος για τη φροντίδα της ανήμπορης μητέρας του Penny. Ο Arthur κινείται αργά στους δρόμους μίας καρτουνίστικης, σκοτεινής και βρώμικης πόλης (Gotham City) χωρίς να μπορεί να βρει ούτε ένα λεπτό παρηγοριάς ή ανακούφισης: Μοναχικός, με επιβαρυμένη ψυχική υγεία, δέχεται επιθέσεις από τα «παιδιά της γειτονιάς», παίρνει πολλά διαφορετικά αντικαταθλιπτικά και έχει ονειρό του να πετύχει ως κωμικός στο stand up comedy… Μόνο που δεν είναι καθόλου αστείος. Στην πραγματικότητα είναι επώδυνα περίεργος, με αυτό το είδος της περιέργειας που κάνει το κοινωνικό σύνολο να τον αποστρέφεται θεωρώντας ότι μπορεί να γίνει είτε επικίνδυνος, είτε δυσάρεστος.
Περιθωριοποιημένος, νιώθει ότι στην πόλη είναι αόρατος: έχει όντως δίκιο, ο Arthur είναι ο τύπος που προσπερνάς συχνά στο δρόμο είτε λόγω απάθειας, είτε λόγω δυσφορίας.
Παγιδευμένος ανάμεσα σε αυτό που νιώθει (πόνο, λύπη, οργή) και αυτό που θα έπρεπε να νιώθει και να προσφέρει στους άλλους (χαρά), ο Arthur προσπαθεί για λίγη κατανόηση, αντί γι αυτό όμως συναντά ταπείνωση, εξευτελισμό, αδιαφορία.
Ο Fillips βάζει τον ήρωα του να ξεκινάει από το σχεδόν τίποτα και να τα χάνει όλα, χάνοντας μαζί τα όποια ψήγματα της ανθρωπιάς του: Ο Αrthur είναι ο εύθραστος μη ευνοημένος τύπος μίας κοινωνίας, που με τα ψυχολογικά του αδιέξοδα και την αδέξια συμπεριφορά του, χάνει τα βασικά στηρίγματα της ύπαρξής του και από μάρτυρας μίας κακοποιητικής συμπεριφοράς των γύρω του και θύμα, γίνεται θύτης χωρίς ίχνος οίκτου για τους «προνομιούχους», γι αυτούς για τους οποίους όλα ήταν εύκολα, λυμένα, ευνοικά.
Ο σκηνοθέτης του χοντροκομμένου “Ηangover” κάνει μία εντυπωσιακή και μη αναμενόμενη στροφή στο ποιοτικό film making: Δημιουργεί μία ταινία σκιών με κοινωνικά σχόλια και παρουσιάζει με δεξιοτεχνία την ανάλυση ενός χαρακτήρα, αλλά και την πορεία αυτού προς το ηθικό τέλμα, παροσιάζοντάς το ως κάτι από το οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει : o εύθραυστος άντρας μετατρέπεται σε αιμοσταγή θύτη που παίρνει το αίμα του πίσω
Ο Arthur γελά, ο θεατής όχι πια……
Πολλά ερωτήματα γεννώνται: Πρόκεται για κάποιον που έχασε κάθε λογική ή o μηδενισμός και η βία είναι η απάντηση σε έναν κόσμο που δεν έχει έλεος ? Ο κόσμος είναι ένα άσχημο και άδικο μέρος. Δέχεσαι τη μοίρα σου και την αδικία ή απαντάς στη βία με ακόμα περισσότερη βία?
Ο θεατής κοιτά την άβυσσο και αναρωτιέται: θα μπορούσα να είμαι εγώ αυτός ο τύπος?
Προφανώς και η ταινία στηρίζεται στο ανεπανάληπτο παίξιμο του Joaquin Phoenix. Προφανώς αξίζει να τη δείτε μόνο και μόνο γι αυτό. Προφανώς κάποιους θα τους προβληματίσει περαιτέρω, κάποιους όχι. Κάποιοι δε θα βγουν ίδιοι από την αίθουσα και κάποιοι θα δουν κατάματα τη δική τους άβυσσο….
Είδα την ταινία Δευτέρα βράδυ σε μία από τις πολλές γεμάτες αίθουσες που αποδεικνύουν αυτό που γνωρίζετε κατά βάθος όλοι καλά: όταν κάτι αξίζει, οι άνθρωποι ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, κατάστασης, γούστου θα πάνε να το δουν.
Το κριτήριο του κοινού σχεδόν πάντα αλάνθαστο.
Δεν ακούστηκε ψίθυρος σε όλη τη διάρκεια της ταινίας.
Ο Joaquin Phoenix σε μία καθηλωτική ερμηνεία.
Δείτε την.