Από τον γείτονα μέχρι τον βιομήχανο και τον μπακάλη… Πότε γίναμε όλοι μετεωρολόγοι;

Είναι Κυριακή μεσημέρι και θέλετε να οργανώσετε την εκδρομή του επόμενου Σαββατοκύριακου. σας χωρίζουν έξι μέρες και ρίχνετε μια ματιά στο κινητό σας τηλέφωνο. Ξέρετε ότι έχετε πρόσβαση σε πρόγνωση για τις επόμενες εννέα ημέρες. Όμως μπορείτε να προγραμματίσετε την εκδρομή σας σύμφωνα με όσα αναβοσβήνουν στην οθόνη σας; 

Και ναι, και όχι. «Είναι αλήθεια ότι τις τελευταίες δεκαετίες έχουν γίνει άλματα ως προς την αξιοπιστία της μεσοπρόθεσμης πρόγνωσης»,αν τη δεκαετία του 1980 η αξιοπιστία μιας πρόγνωσης εξαντλούνταν στη μία ημέρα, το 2019 έχουμε φτάσει τις τρεις. «Στην πραγματικότητα κερδίζουμε μία μέρα κάθε δέκα χρόνια. Σήμερα βρισκόμαστε στο σημείο όπου η αξιοπιστία μιας πενθήμερης πρόγνωσης αγγίζει το 90%, ενώ για τις δεκαήμερες προγνώσεις το αντίστοιχο ποσοστό δεν ξεπερνάει το 50%».

Η άμεση πρόσβαση σε μετεωρολογική πληροφορία μέσω των smartphones, αλλά και το πανάρχαιο μείγμα δέους και φόβου που κυριεύει τους ανθρώπους μπροστά σε μια σοβαρή μεταβολή του καιρού δεν δημιουργούν μόνο μια νέα αγορά, αλλά και πιθανές στρεβλώσεις.

Στην διαδικασία πάντως της πρόβλεψης ο κάθε τυχάρπαστος που θεωρεί τον εαυτό του “χομπίστα” μετεωρολόγο μπορεί να καταθέσει μια πρόβλεψη χωρίς κανένα “κόστος” κρυπτόμενος  πάντα πίσω από την ανωνυμία του, τη μη επαγγελματική ευσυνειδησία , να πει τις δικές του απόψεις να κάνει τις εκτιμήσεις  του για τα καιρικά φαινόμενα και φυσικά να μηδενίσει τα αποτελέσματα άλλων ακόμα και επαγγελματιών με σκοπό να ικανοποιήσει το “όποιο” κοινό του και φυσικά το εγώ του, καμαρώνοντας με  τον εγωισμό, του ξερόλα …..

πηγη magwathe

.