Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Αγγλική φιλολογία. Όμως, αυτό που την κέρδισε ήταν τελικά η πολιτική. Είναι μια νέα γυναίκα με δυναμικό δημόσιο λόγο που σκοπό έχει να βοηθήσει στην πιο βαριά βιομηχανία της χώρας: Τον τουρισμό.

Η Σοφία Ζαχαράκη μίλησε για τη ζωή της, την πολιτική, το Υφυπουργείο αλλά και τους στόχους της για το μέλλον…

«Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στην περιοχή των Αμπελοκήπων και στο Γκύζη, όπου και συνεχίζω να μένω. Αυτό που κυρίως θυμάμαι είναι η αίσθηση της γειτονιάς, πολύ παιχνίδι και πολλή προσοχή από τους γονείς, καθώς πρόκειται για μια πολυπληθή περιοχή. Πήγα σχολείο πίσω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού, όπου πήγαινα και έκανα σπορ. Έχω φιλίες από τότε, που κρατάω μέχρι τώρα. Από τότε κρατάει και η σχέση μου με τον Παναθηναϊκό, καθώς είμαι και οπαδός της ομάδας. Ζούσα σε μια γειτονιά στο κέντρο, με πολλά παιδιά που χανόμασταν αλλά ξαναβρισκόμασταν.

Σκεφτόμουν να γίνω δικηγόρος, αν και κανείς από την οικογένειά μου δεν είχε σχέση με τη δικηγορία. Ο πατέρας μου ήταν εκπαιδευτικός και η μητέρα μου εργαζόταν σε ασφαλιστική εταιρεία. Μου άρεσε το κομμάτι της καλής χρήσης της γλώσσας -το έβλεπα στην τηλεόραση και μου φαινόταν εξαιρετικά εξωτικό, με δυναμικές γυναίκες και εύγλωττους άνδρες. Μετά, όμως, επηρεάστηκα από τον πατέρα μου, που ήταν εκπαιδευτικός όπως και αρκετά μέλη της οικογένειάς μου. Μου φαινόταν μια επιλογή αρκετά κατευθυνόμενη και έτσι σπούδασα Αγγλική Φιλολογία. Έχω τη νομική απωθημένο -την έχασα επειδή δεν έγραψα καλά στην Ιστορία. Τελικά, η Αγγλική Φιλολογία αποδείχτηκε μια καλή αρχή στη Φιλοσοφική. Στη συνέχεια, με τα μεταπτυχιακά και τις παράλληλες δραστηριότητές μου μπόρεσα να χτίσω άλλες δεξιότητες που αποδείχτηκαν ίσως και πιο σημαντικές».

Σκεφτόμουν να γίνω δικηγόρος

Η πολιτική

«Είναι ένα ταξίδι το οποίο είχε αρκετές στάσεις. Δεν είχε σταθμούς, γιατί δεν έχουμε φτάσει στον τελικό σταθμό ακόμα, αλλά είχε μια περίεργη και ενδιαφέρουσα πορεία. Στο Πανεπιστήμιο, ασχολήθηκα με τη νεολαία για λόγους κοινωνικοποίησης, διεύρυνσης του κύκλου μου, αλλά και ενασχόλησης με ζητήματα που θεωρούσα ότι μπορούσαν να αλλάξουν προς το καλύτερο την καθημερινότητα του Πανεπιστημίου -όπως η τήρηση ωραρίου και το αίτημα για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Η ΔΑΠ ήταν πάντα υπέρ μιας παράλληλης ιδιωτικής εκπαίδευσης, χωρίς να πλήττεται το κύρος του δημόσιου Πανεπιστημίου.

Υπήρχε μια ιδεολογική βάση που με τραβούσε πιο κοντά στη νεολαία της κεντροδεξιάς, αλλά δεν είχα συγκεκριμένο στόχο. Γι’ αυτό και αμέσως μετά τη σχολή, ξεκίνησα κανονικά τη δουλειά. Δεν ασχολήθηκα περαιτέρω με τη Νέα Δημοκρατία.

Διατήρησα τη δράση μου με τη νεολαία του κόμματος, στο κομμάτι των διεθνών σχέσεων και των ευρωπαϊκών ζητημάτων, έτσι ταξίδευα πάρα πολύ. Προσέγγισα την πολιτική μέσα από την ευρωπαϊκή ματιά, με συμμετοχή σε πολλά συνέδρια και Fora -με την εκπροσώπηση της Ελλάδας στο εξωτερικό.Η πολιτική είναι ένα ταξίδι με αρκετές στάσεις

Βέβαια, όλα αυτά παράλληλα με τη δουλειά μου. Έκανα μαθήματα, μεταφράσεις, μου άρεσε πολύ να δουλεύω και πάντα δούλευα πάνω από 12 ώρες την ημέρα. Ήμουν σε επαφή και με τα παιδιά. Αυτό συνέχισε για πολλά χρόνια. Ασχολήθηκα με τη διοίκηση εκπαίδευσης, τις δημόσιες σχέσεις και πολλά άλλα. Μέχρι που το 2012, μου πρότεινε ο τότε υπουργός Ανάπτυξης, κ. Χατζηδάκης να τον συνδράμω στο κομμάτι της ευρωπαϊκής παρουσίας του στο εξωτερικό, επειδή είχα την εμπειρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Μια γυναίκα στην πολιτική

«Είναι λίγες οι στιγμές μέσα στο κόμμα που έχω νιώσει ότι κάποιος με αντιμετωπίζει διαφορετικά λόγω του φύλου μου. Ίσως επειδή ήμουν τυχερή να συνεργαστώ με ανθρώπους που πίστευαν στην αξιοσύνη, στην ικανότητα ή στην αποτελεσματικότητα και δεν έκριναν από κάτι άλλο. Έχει ενδιαφέρον να βλέπεις να αυξάνονται οι γυναίκες που ασχολούνται με τη πολιτική -είτε στην αυτοδιοίκηση είτε στην κεντρική πολιτική σκηνή. Σίγουρα, έχουμε πολύ δρόμο να καλύψουμε, για να σπάσουμε το glass ceiling και να διεκδικήσουμε ακόμη περισσότερα ποσοστά εκπροσώπησης, τα οποία θα κερδηθούν όχι με ποσοστώσεις, αλλά με την υιοθέτηση ενός σωστού τρόπου σκέψης από τον κόσμο, ώστε να δίνονται ίσες ευκαιρίες σε όλους, χωρίς να κοιτά το φύλο ή οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι έχω υποστεί διάκριση, ως τώρα, λόγω του φύλου μου».

Bovary.gr