«Truth/topos of dreams»: Η έκθεση της Ελισάβετ Χελιδώνη εγκαινιάστηκε στη Λάρισα

Εγκαινιάστηκε το βράδυ της Παρασκευής στην γκαλερί σύγχρονης τέχνης Braggart Contemporary Gallery η ατομική έκθεση της εικαστικού Ελισάβετ Χελιδώνη με τίτλο Truth/topos of dreams.

Η έκθεση σε επιμέλεια του Γιάννη Μήτρου θα φιλοξενείται στο χώρο έως τις 4 Μαρτίου 2025 (Παπακυριαζή 55 & Σκαρλάτου Σούτσου) με ωράριο λειτουργίας Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή 17:00-21:00, Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο 10:30 -14:00, κατόπιν ραντεβού στο τηλέφωνο 2416007422 και κινητό 6908622813.

Η κυριαρχία των τεχνικών εικόνων ως μετάβαση στην εποχή του ψηφιακού ή αλλιώς στην «μηδενική διάσταση του ψηφίου» κατά Flusser, διαμορφώνει το ερώτημα για το κατά πόσο η ζωγραφική, το κολλάζ και γενικά η σύνθεση «παραδοσιακών εικόνων» λειτουργεί ως μέσο. Υπάρχουν όμως οι περιπτώσεις που το ερώτημα αντιστρέφεται. Δηλαδή το κατά πόσο το ψηφιακό μέσο δύναται να διαμορφώσει την «πυκνή» συνεκδοχή ενός κόσμου αναπαραστάσεων της αναπαράστασης του αληθούς;

Ή αυτού που τελικά εμφανίζεται ως ένα σύνολο αναπαραστάσεων των τόπων που «κατοικεί» το υποκείμενο ως μια προβολή των κυρίαρχων λόγων που «κατασκευάζουν» τις πραγματικότητες. Η εγγραφή λοιπόν της συγκεκριμένης καλλιτέχνιδας σε ένα «παραδοσιακό» μέσο με τεχνικές που δηλώνουν εμμενή εργασία και κατάκτηση της αισθητικής μαστοριάς μας κάνουν να αναρωτηθούμε. Προς τι η παραγωγή τέτοιων εικόνων;

Με την εικαστική αρτιότητα και την επινοητική της σύνθεση η Χελιδώνη αναλαμβάνει με διακινδύνευση να αναδείξει το μέσο εκ νέου και άρα εργάζεται με μια προθετικότητα στραμμένη στο αισθητικό αποτέλεσμα; Ή μήπως όλο αυτό περιέχει τους όρους μιας υποκειμενικότητας η οποία ορίζεται μέσα από το ειρωνικό βλέμμα της; Είναι λοιπόν η περίπτωση που η γλώσσα του καλλιτέχνη αναδεικνύει την εν γένει αντίφαση της αλήθειας που βιώνει και επεξεργάζεται με συνθέσεις που υπονομεύουν την κοινωνική πραγματικότητα και συντάσσονται με την ουτοπική συνθήκη. Μια ουτοπία που εφάπτεται της ψυχικής γεωμετρίαςσε σύνδεση πάντα με την κοινωνική αναπαράσταση του έξω στο μέσα. Και άρα του εσωτερικούκαι εξωτερικού τοπίου τα οποία συνδέονται άρρηκτα. Ως μια ανατροπή πάντα του επιβαλλόμενου λόγου που διαμορφώνει το κοινωνικό ως πραγματικό.