Κώστας & Βασιλική – Όταν η μαγεία των Χριστουγέννων συναντά την αληθινή αγάπη

Σε ένα σκηνικό βγαλμένο από Χριστουγεννιάτικο παραμύθι, το Ananti Resort άνοιξε τις πόρτες του για μια μοναδική φωτογράφηση γεμάτη ζεστασιά, λάμψη και αληθινά συναισθήματα. Εκεί, μέσα στο γιορτινό κλίμα που αγκαλιάζει το μαγευτικό θέρετρο, ο Κώστας Αντωνίου και η Βασιλική Διαμάντη μοιράστηκαν μαζί μας μια πλευρά τους που δεν βλέπουμε συχνά, την ανθρώπινη, την τρυφερή, την αληθινή.

Το αγαπημένο ζευγάρι, σε μια στιγμή ηρεμίας μακριά από τις πίστες, τα φώτα και τους έντονους ρυθμούς της καθημερινότητας, άφησε την καρδιά να μιλήσει. Με χαμόγελα, αυθορμητισμό και το ζεστό πνεύμα των Χριστουγέννων, μας χάρισαν μια ξεχωριστή συνέντευξη που αποτυπώνει όχι μόνο τη διαδρομή και το πάθος του Κώστα για το δημοτικό τραγούδι και την πορεία της Βασιλικής στο χώρο της μόδας, αλλά και τη βαθιά σύνδεση που τους ενώνει ως άνθρωποι και ως ζευγάρι.

Κώστα, μεγάλωσες στη Θεσσαλία, μια περιοχή με ισχυρή μουσική παράδοση. Πόσο επηρέασε τον δρόμο σου στο τραγούδι αυτή η καταγωγή;

Η Θεσσαλία έχει μια μουσική παράδοση που πραγματικά σε διαμορφώνει χωρίς να το καταλαβαίνεις. Μεγάλωσα ακούγοντας ήχους και τραγούδια που είχαν αλήθεια, ιστορία και συναίσθημα. Αυτά ήταν οι πρώτες μου «σπουδές». Η καταγωγή μου δεν με επηρέασε μόνο, με καθόρισε.

Θυμάσαι την πρώτη φορά που ανέβηκες σε πίστα; Ποιο συναίσθημα δεν θα ξεχάσεις ποτέ;

Η πρώτη φορά στην πίστα ήταν μια καθοριστική εμπειρία. Θυμάμαι τη στιγμή που ακούστηκε η πρώτη νότα και ένιωσα ότι όλος ο κόπος και τα όνειρα οδηγούσαν εκεί. Το συναίσθημα που δεν θα ξεχάσω ποτέ ήταν αυτή η αίσθηση ολοκλήρωσης, σαν να άνοιξε μπροστά μου ο δρόμος που έπρεπε να ακολουθήσω.

Πότε κατάλαβες ότι το δημοτικό τραγούδι θα είναι η μεγάλη σου πορεία;

Κατάλαβα ότι το δημοτικό τραγούδι θα είναι η μεγάλη μου πορεία όταν είδα πόσο αληθινά ανταποκρίνεται ο κόσμος σε αυτό που κάνω. Η σύνδεση, η συγκίνηση και η ενέργεια που δημιουργείται δεν τη βρίσκεις εύκολα σε άλλα είδη. Είναι τιμή να το συνεχίζω.

Ποιοι καλλιτέχνες ή παραδοσιακά ακούσματα σε σημάδεψαν και σε έκαναν αυτό που είσαι σήμερα;

Με σημάδεψαν καλλιτέχνες που είχαν την ικανότητα να μεταφέρουν το συναίσθημα της παράδοσης με κάθε νότα, αλλά και οι φωνές που άκουγα στο σπίτι μου από μικρό παιδί. Οι παλιές ηχογραφήσεις, τα γλέντια στο χωριό, οι φωνές των παππούδων μου. Όλα αυτά με διαμόρφωσαν και με έκαναν να αγαπήσω πραγματικά το δημοτικό τραγούδι.

Τι σημαίνει για σένα το παραδοσιακό τραγούδι; Το νιώθεις περισσότερο ως πολιτισμική ευθύνη ή ως προσωπικό πάθος;

Το παραδοσιακό τραγούδι για μένα είναι κάτι πολύ βαθύτερο από μουσική. Είναι τρόπος ζωής. Το νιώθω και ως προσωπικό πάθος, γιατί μου δίνει ζωή και έκφραση, αλλά και ως πολιτισμική ευθύνη, γιατί κουβαλάω μια παράδοση που πρέπει να παραδώσω όπως ακριβώς την παρέλαβα.

Θεωρείς πως ο κόσμος σήμερα «επιστρέφει» στις ρίζες; Το δημοτικό τραγούδι φαίνεται ξανά δυνατό. Πού πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό;

Ναι, πιστεύω ότι οι άνθρωποι θέλουν να θυμούνται ποιοι είναι και από πού έρχονται. Το δημοτικό τραγούδι είναι τρόπος να κρατήσουμε ζωντανές τις ρίζες μας και να νιώσουμε κάτι πραγματικό σε μια εποχή γεμάτη θόρυβο.

Πώς διασκεδάζει πλέον ο κόσμος; Έχουν αλλάξει οι συνήθειες στα πανηγύρια, τα γλέντια και τις πίστες;

Παραμένουν ζωντανά, αλλά άλλαξαν σε δύο βασικά σημεία. Νεότερο κοινό που εμφανίζεται ξανά στα πανηγύρια, είτε για την εμπειρία είτε από «επιστροφή στη ρίζα» που έγινε τάση. Μεγαλύτερη επαγγελματικοποίηση που σημαίνει καλύτερος ήχος, πιο «μπάντα – σχήμα», πιο οργανωμένη παραγωγή. Μείξη ρεπερτορίου δηλαδή μαζί με παραδοσιακά, παίζονται και πιο σύγχρονα κομμάτια (λαϊκά, έντεχνα), ώστε να «χωράνε όλοι».

Τι είναι αυτό που ζητάει περισσότερο το κοινό; Το κέφι, ο χορός, οι επιτυχίες ή η επαφή με τον καλλιτέχνη;

Πλέον η άμεση σχέση παίζει τον πιο καθοριστικό ρόλο. Ο κόσμος θέλει να νιώθει ότι ο καλλιτέχνης τραγουδάει για εκείνους, να υπάρχει άμεση επαφή, χαμόγελο, αυθορμησία, μικρές στιγμές συμμετοχής, μια αφιέρωση, ένα νεύμα, μια κουβέντα. Σε μια εποχή όπου όλα γίνονται ψηφιακά, η ανθρώπινη επαφή είναι αυτό που ξεχωρίζει τη ζωντανή εμφάνιση.

Ποια είναι η πιο δυνατή στιγμή που έχεις ζήσει πρόσφατα σε ζωντανή εμφάνιση;

Ήταν σε ένα live όπου, προς το τέλος του προγράμματος, ξεκίνησα να λέω ένα πιο αγαπημένο μου τραγούδι. Κι όμως, πριν καλά – καλά μπω στο ρεφρέν, άκουσα όλο τον κόσμο να το τραγουδάει μαζί μου, τόσο δυνατά και τόσο καθαρά που για λίγα δευτερόλεπτα σταμάτησα να τραγουδάω και απλά τους άκουγα. Υπήρχε αυτή η μοναδική σιωπή από πλευράς ορχήστρας και ταυτόχρονα αυτός ο ένας κοινός παλμός από το κοινό. Μια στιγμή που νιώθεις πως ό,τι κάνεις έχει πραγματικό αντίκτυπο, ότι υπάρχει μια σύνδεση πέρα από τη σκηνή και τα φώτα. Αυτό το συναίσθημα, να βλέπεις ένα τραγούδι που έχεις αγαπήσει να επιστρέφει σε σένα μέσα από εκατοντάδες φωνές, είναι ό,τι πιο δυνατό μπορείς να ζήσεις πάνω στη σκηνή.

Πόσο δύσκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να ισορροπήσει ανάμεσα στην καριέρα, τις πολλές υποχρεώσεις και την προσωπική ζωή;

Η δουλειά απαιτεί ταξίδια, πολλές νύχτες εκτός σπιτιού, ακανόνιστο πρόγραμμα κι έτσι οι σχέσεις δοκιμάζονται, οι φιλίες φθείρονται, την οικογένεια τη βλέπεις λιγότερο απ’ όσο θα ήθελες. Χρειάζεται συνειδητή προσπάθεια για να «κρατήσεις χώρο» για όσα έχουν πραγματική αξία.

Τι σε ξεκουράζει πραγματικά όταν κλείνουν τα φώτα και τελειώνει μια εμφάνιση;

Αν νιώσω ότι έδωσα ό,τι είχα, ότι ο κόσμος πέρασε καλά και ότι υπήρξε πραγματική σύνδεση, αυτό από μόνο του με ξεκουράζει. Είναι η πιο γλυκιά, καθαρή κούραση.

Σε αυτή τη γιορτινή φωτογράφηση, ποιο συναίσθημα εκπροσωπεί καλύτερα τη σχέση σας;

Τη ζεστασιά που κουβαλάει η συντροφικότητα, η ασφάλεια, η αληθινή επαφή. Το συναίσθημα ότι είμαστε «μαζί» μέσα σε οτιδήποτε, ότι υπάρχει οικειότητα, τρυφερότητα και ένα βλέμμα που λέει περισσότερα απ’ ό,τι χρειάζεται να ειπωθεί. Μέσα στο γιορτινό σκηνικό, αυτό το συναίσθημα λάμπει ακόμη περισσότερο. Η χαρά, η ηρεμία, η αγάπη και η αίσθηση ότι μοιραζόμαστε μια κοινή στιγμή που έχει αξία. Η αίσθηση ότι ο ένας είναι «σπίτι» για τον άλλον. Ότι μπορούμε να μοιραστούμε τα πάντα  τη χαρά, την πίεση, την καθημερινότητα, τις μικρές και μεγάλες στιγμές με ειλικρίνεια και αμοιβαίο σεβασμό.

Βασιλική Διαμάντη

Πως ξεκίνησε η πορεία σου στο χώρο της μόδας και του styling;

Η πορεία μου στη μόδα ξεκίνησε από την ανάγκη μου να εκφράζομαι δημιουργικά. Εργάστηκα στον χώρο της μόδας και γρήγορα συνειδητοποίησα ότι η εικόνα και το ρούχο ήταν το μέσο που με εξέφραζε περισσότερο. Ξεκίνησα με μικρά editorial και συνεργασίες με νέους δημιουργούς και σταδιακά άρχισα να αναλαμβάνω πιο μεγάλα projects. Από μικρή πείραζα τα ρούχα μου, ξήλωνα, έραβα και δημιουργούσα. Η μόδα ήταν πάντα το «ασφαλές μου μέρος». Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι αυτή η αγάπη μπορεί να γίνει επάγγελμα. Ξεκίνησα κάνοντας πρακτική δίπλα σε stylist που θαύμαζα και μέσα από πολλή δουλειά και επιμονή άρχισα να χτίζω τη δική μου αισθητική και το δικό μου portfolio.

Ποια ήταν η στιγμή που κατάλαβες ότι είναι το επάγγελμα που θα ακολουθήσεις;

Η στιγμή που κατάλαβα ότι αυτό είναι το επάγγελμα που θέλω να ακολουθήσω ήταν όταν βρέθηκα σε ένα από τα πρώτα μου shoots. Είδα πώς μια ιδέα, ένα ρούχο, μια υφή, μπορεί να μεταμορφώσει έναν άνθρωπο και να δημιουργήσει μια ολόκληρη ιστορία μέσα από μία μόνο εικόνα. Εκεί συνειδητοποίησα ότι το styling δεν είναι απλώς συνδυασμοί ρούχων. Είναι δημιουργία, αφήγηση και συναίσθημα. Και εκείνη τη στιγμή ένιωσα, χωρίς δεύτερη σκέψη, ότι αυτός είναι ο χώρος όπου ανήκω.

Ποια θεωρείς τη μεγαλύτερη αλλαγή που έχει συμβεί στη μόδα τα τελευταία 5 χρόνια;

Τα τελευταία 5 χρόνια η μόδα έχει μεταμορφωθεί κυρίως από δύο μεγάλες δυνάμεις, την ψηφιοποίηση – social media και τη στροφή προς την αυθεντικότητα και τη βιωσιμότητα. Η εκρηκτική δύναμη των social media και του TikTok κάνουν τις πλατφόρμες αυτές να λειτουργούν όχι απλώς ως επικοινωνιακά εργαλεία, αλλά ως κυρίαρχοι δημιουργοί τάσεων. Η μόδα πλέον γίνεται viral μέσα σε ώρες, όχι σε σεζόν. Οι τάσεις δημιουργούνται από content creators, όχι απαραίτητα από οίκους μόδας. Αυτό έχει κάνει τη βιομηχανία πολύ πιο γρήγορη, δημοκρατική και απρόβλεπτη. Η άνοδος της αυθεντικότητας και του προσωπικού στιλ κάνει τους ανθρώπους να μην ακολουθούν πλέον τυφλά τις «εποχιακές» τάσεις. Υπάρχει μια σαφής στροφή προς το real styling που σημαίνει άνεση, functionality, προσωπική ταυτότητα. Το mismatch, το mix & match, το second – hand και το upcycling έγιναν mainstream. Η βιωσιμότητα από trend έγινε ανάγκη. Η συζήτηση γύρω από την υπερκατανάλωση, το fast fashion και την ηθική παραγωγή έχει γίνει κεντρική. Ακόμα κι αν δεν έχει λυθεί το πρόβλημα, η συνείδηση του κοινού έχει αλλάξει ριζικά.

Βασιλική, λένε ότι είσαι η μεγαλύτερη θαυμάστρια του Κώστα. Τελικά είναι εύκολο να αγαπάς έναν καλλιτέχνη που τον μοιράζεται ο κόσμος;

Αισθάνομαι πολύ τυχερή γιατί έχουμε μια σχέση που λειτουργεί σαν ομάδα. Στηρίζουμε ο ένας τον άλλον στα επαγγελματικά βήματα, στις επιλογές και στα όνειρα. Αυτό μας κάνει ένα δυναμικό και πολύ δεμένο ζευγάρι. Το να είμαι δίπλα σε έναν άνθρωπο που τον αγαπάει ο κόσμος είναι προνόμιο. Βλέπω πόσο δίνει από τον εαυτό του στη δουλειά του και χαίρομαι που αυτό επιστρέφεται με αγάπη. Στο τέλος της ημέρας, όμως, όταν κλείνουν τα φώτα, είμαστε απλώς εμείς οι δύο. Και αυτό είναι που έχει σημασία.

Τι σας ενώνει περισσότερο ως ζευγάρι;

Μας ενώνει το ότι μιλάμε ανοιχτά, γελάμε πολύ, στηρίζουμε ο ένας τον άλλον στα δύσκολα και δεν ξεχνάμε να κρατάμε ένα χώρο τρυφερότητας μέσα στο χάος της ημέρας. Αυτή η βαθιά, σταθερή επαφή είναι το σημείο στο οποίο «ξαναβρισκόμαστε» πάντα.

Πώς βλέπετε το 2026; Τι θα θέλατε να σας φέρει ο νέος χρόνος ως άνθρωποι, ως ζευγάρι και ως οικογένεια;

Ως άνθρωποι θέλουμε να έχουμε περισσότερη ισορροπία, να συνεχίσουμε να εξελισσόμαστε, να κρατήσουμε χώρο για όσα έχουν πραγματική αξία και να μην ξεχνάμε να σταματάμε για μια ανάσα μέσα στις απαιτήσεις της καθημερινότητας. Να είμαστε παρόντες, όχι απλώς απασχολημένοι. Ως ζευγάρι ευχόμαστε το 2026 να μας βρει με την ίδια συντροφικότητα που μας στηρίζει μέχρι τώρα, με ακόμη περισσότερο χρόνο για τους δυο μας, και με την ίδια αίσθηση ότι πορευόμαστε μαζί, όχι παράλληλα. Να συνεχίσουμε να γελάμε, να στηριζόμαστε και να χτίζουμε μια σχέση που μεγαλώνει χωρίς να χάνει την τρυφερότητά της. Ως οικογένεια θέλουμε υγεία πάνω από όλα, σταθερότητα, όμορφες στιγμές που θα θυμόμαστε και τη χαρά να βλέπουμε τους ανθρώπους μας καλά. Να μεγαλώσει η αγάπη μας και να δυναμώσει ακόμη περισσότερο ο δεσμός μας.

Αν έπρεπε να διαλέξετε μια κοινή στιγμή που σας καθόρισε, ποια θα ήταν;

Δεν ήταν κάποια εντυπωσιακή στιγμή. Δεν είχε φώτα, ταξίδια ή μεγάλες δηλώσεις. Ήταν μια απλή μέρα, μια δύσκολη ίσως περίοδος, όπου είδαμε πώς σταθήκαμε ο ένας δίπλα στον άλλον με τρόπο τόσο φυσικό και αβίαστο, που δεν χρειαζόταν καμία επιβεβαίωση. Μια στιγμή ηρεμίας, εκεί που συνειδητοποιείς πως μέσα στον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου βρίσκεις δύναμη, κατανόηση και χώρο να είσαι ο εαυτός σου. Αυτή η στιγμή μας καθόρισε, γιατί από εκεί και μετά ξέραμε πως ό,τι κι αν έρθει, θα το αντιμετωπίσουμε μαζί.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΔΗ IDEES MAGAZINE

Photos Konstantinos Katsianis, place Ananti Resort