Γιατί οι μπαρμπέρηδες έχουν αυτό το σύμβολο έξω από τα μαγαζιά τους

Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη, σε κάθε στενό που μυρίζει after shave, θα δεις τον ίδιο περιστρεφόμενο στύλο από κόκκινο, λευκό και μπλε. Τον θεωρείς απλώς ως ένα iconic σήμα ενός μπαρμπεράδικου, αλλά η ιστορία του δεν έχει καμία σχέση με ινσταγκραμική φίλτρα, αισθητική ή μάρκετινγκ. Έχει σχέση με… αίμα, πολύ αίμα!

Για να καταλάβουμε από πού ξεκίνησε, πρέπει να γυρίσουμε πίσω στον Μεσαίωνα. τότε, δηλαδή, που ο μπαρμπέρης δεν ήταν απλώς αυτός που σου τρίμαρε το μούσι και εξασκούσε περίπλοκα σβησίματα στο κεφάλι σου, αλλά ήταν και κάτι σαν «τοπικός γιατρός»

Και εξηγούμαστε: Οι μπαρμπέρηδες της εποχής, που λέτε, έβγαζαν δόντια, έκαναν αφαιμάξεις, περιποιούνταν τραύματα και φυσικά κούρευαν και ξύριζαν. Έξω από τα μαγαζιά τους κρεμούσαν ξύλινα δοκάρια, στα οποία άφηναν τα πανιά που χρησιμοποιούσαν: τα κόκκινα ήταν αυτά που είχαν γεμίσει αίμα, τα λευκά ήταν οι επίδεσμοι και το μπλε προστέθηκε αργότερα, ως «φόρος τιμής» στο χρώμα των φλεβών.

Με τον καιρό, τα πανιά έδωσαν τη θέση τους στο γνωστό περιστρεφόμενο στύλο που βλέπουμε σήμερα. Ο στύλος λοιπόν δεν είναι «τρέλα των μπαρμπέρικων», αλλά μια ζωντανή ανάμνηση της εποχής όπου το fade και η εξαγωγή δοντιού μπορούσαν να λάβουν χώρα… στην ίδια καρέκλα.

Τον 12ο αιώνα, οι κληρικοί που μέχρι τότε έκαναν χειρουργικές πράξεις, απαγορεύτηκε να συνεχίσουν. Έτσι, οι μπαρμπέρηδες έγιναν οι «νέοι γιατροί» των πόλεων και για έναν ολόκληρο αιώνα ήταν εκείνοι που έπαιρναν αίμα, έβγαζαν δόντια, έραβαν τραύματα και, μέσα σε όλη αυτή τη σπλατεριά, φρόντιζαν και κανά μούσι.

Έτσι, λοιπόν, γεννήθηκε το σύμβολο. Έτσι έμεινε. Και έτσι σήμερα συνεχίζει να περιστρέφεται: σαν ένας μικρός, vintage φόρος τιμής σε μια εποχή όπου ο μπαρμπέρης ήταν ο ορισμός του multitasker.