Μνήμες και αισιοδοξία στα Μεγάλα Καλύβια – Το μήνυμα της οκταήμερης διοργάνωσης τέχνης “Restart 230”

Δύο χρόνια μετά τη φονική πλημμύρα Daniel, που άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια της στα Μεγάλα Καλύβια, το χωριό του Δήμου Τρικκαίων εκπέμπει μήνυμα μνήμης αλλά και αισιοδοξίας για το μέλλον. Η οκταήμερη διοργάνωση τέχνης “Restart 230”, που ξεκίνησε το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου και θα διαρκέσει έως την Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2025, αναδεικνύει την αντοχή και τη δημιουργικότητα μιας τοπικής κοινωνίας που προσπαθεί να σταθεί ξανά στα πόδια της.

Ο αριθμός 230, που συνοδεύει τον τίτλο της διοργάνωσης, υπενθυμίζει τον αριθμό των σπιτιών που καταστράφηκαν στην καταστροφή του 2023. Σήμερα, όμως, το ίδιο νούμερο αποκτά νέα σημασία, καθώς γίνεται αφορμή για ένα “restart” με όχημα την τέχνη: θέατρο, μουσική, ποίηση και εικαστικά γεμίζουν τον οικισμό με χρώμα και ζωή.

Η καλλιτέχνιδα Πόπη Κατράνα – Σχιζοδήμου, που είχε την ευθύνη σημαντικού μέρους του Art Symposium, εξέφρασε θερμές ευχαριστίες προς όλους όσοι εργάστηκαν για την επιτυχή υλοποίηση της πρωτοβουλίας. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η πρόεδρος του ΕΛΟΚ, Ρούλα Γαλάνη, η οποία τόνισε τη σημασία της τέχνης ως εργαλείο κοινωνικής συνοχής και ψυχικής αναγέννησης.

Καθοριστική υπήρξε η συμβολή του προέδρου της κοινότητας, Παναγιώτη Λαγάρα, και του αντιπροέδρου Αχιλέα Παζαγόρα, οι οποίοι στάθηκαν αρωγοί στην προσπάθεια, όπως και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μεγάλων Καλυβίων, που έδωσε τον δικό του παλμό στις εκδηλώσεις.

Η σημερινή βραδια  ξεχώρισε με την μουσική εκδήλωση στον αύλειο χώρο του ιστορικού κτηρίου “Κονάκι”, ένα παλιό αρχοντικό που πλέον φιλοξενεί την παράδοση του χωριού. Εκεί, οι μελωδίες ταξίδεψαν το κοινό:

• Πιάνο – φωνή: Παναγιώτης Μαγκλάρας

• Φλάουτο – φωνή: Άννα Μήνια

• Φωνή: Χριστίνα Καλαηλίδου

• Πιάνο: Έφη Παπαθανασίου

Η εκδήλωση αποτέλεσε κορυφαία στιγμή συγκίνησης και συλλογικής ανάτασης, καθώς παλιοί και νέοι κάτοικοι μοιράστηκαν μνήμες αλλά και την κοινή πεποίθηση πως η ζωή και ο πολιτισμός συνεχίζονται.

Με το “Restart 230”, τα Μεγάλα Καλύβια δεν θυμούνται μόνο την τραγωδία, αλλά δείχνουν σε όλους πως η δύναμη της κοινότητας και της τέχνης μπορεί να ανοίξει δρόμους προς το αύριο.