Κώστας Τσίνας, διαχρονικός, σταθερός και επαγγελματίας στον καφέ

Στην καθημερινότητα, ο καφενές ήταν άλλοτε «εκκλησία του Δήμου», άλλοτε «λαϊκό δικαστήριο» και άλλοτε λυτρωτικό καθαρτήριο ψυχής. Τόσο τον χειμώνα με το καλοριφέρ  όσο και το καλοκαίρι με το air-condition και την αυλή ανάμεσα από τις πολυκατοικίες , ήμασταν εκεί ..

Εκεί, όλοι καταθέταμε απόψεις, ακούγαμε άλλες γνώμες, ενημερωνόμασταν, φωνάζαμε, «τσακωνόμασταν», τους τα λέγαμε ένα χεράκι, βρε αδερφέ… «τα βγάζαμε από μέσα μας». Εκεί αναλύαμε τα αποτελέσματα των εκλογών (ενίοτε πριν ακόμα ανακοινωθούν επισήμως). Eκεί λέγαμε αναδρομικά (και ενίοτε… προκαταβολικά) τα νέα μας, τις προόδους μας, τις επιτυχίες των παιδιών μας, τους προβληματισμούς, τις πίκρες, τις νίκες και τις ήττες μας. Μέσα στον καφενέ-σύμβολο δεν «χωρούσαν» πολυτελή αυτοκίνητα και πανάκριβα ρούχα.

Πλούσιοι και πένητες ήταν παρέα όλοι μαζί και ίσοι απέναντι στο τσίπουρο του… μισού ευρώ, με μεζεδάκι ελίτσες. Αυτά και άλλα πολλά και συνεχίζει στο κλείσιμο της 4ης δεκαετίας και πηγαίνοντας για την 5η.

Ο λόγος για τον χαρακτηριστικό καφενέ του Κώστα Τσίνα στην οδό Καποδιστρίου δίπλα στην πίσω πλευρά του δημαρχείου της πόλης των Τρικάλων .Από το 1980 ο πατέρας του ,Στάθης Τσίνας που αγόρασε το μαγαζί των πενήντα τετραγωνικών δημιουργώντας έναν μικρό χώρο για καφέ οι Τρικαλινοί συνεχίζουν ακόμη να το τιμούν ακόμη, φτιάχνοντας το στέκι τους και μάλιστα διαχρονικό στηρίζοντας το εγχείρημα από γενιές σε γενιές .Καφεδάκι μυρωδάτο  ελληνικό, εσπρεσάκι -φρέντο,  παραδοσιακό τσιπουράκι σπέσιαλ είναι οι κωδικοί στο λιτό ντεκόρ της επιχείρησης οι οποίοι σερβίρονται στα λίγα τραπέζια, η ακόμη μεταφέρονται στα γραφεία του δημαρχείου η στα γύρω καταστήματα με τον δίσκο που οι παλαιότεροι γνωρίσαμε πριν ακόμη τα καφέ πάρουν την μορφή που είναι σήμερα…