Κατάθεση ψυχής από τους αγρότες
“Δεν έχουμε αρκετούς εργάτες για να δουλέψουμε προγραμματισμένα και συστηματικά. Αυτό φέρνει σαν αποτέλεσμα να μην υπάρχει μεγάλη διάθεση επένδυσης στις καλλιέργειες. Το κόστος παραγωγής μεγάλο και το ρίσκο ακόμα μεγαλύτερο. Σκέψου δηλαδή το εξής σενάριο: να βρω εργάτες για να σπείρω αλλά να μην βρω εργάτες για να τα μαζέψω, τότε τι γίνεται; Όλα θα πάνε στράφι“, αναφέρει στην parallaxi ο Γιώργος Στρογγύλης, αγρότης κηπευτικών στη Νέα Μαγνησία του νομού Θεσσαλονίκης.
“Τα προϊόντα είναι επίσης ευπαθή και στην συντήρηση τους και στα καιρικά φαινόμενα. Εντωμεταξύ μέσα σε όλα αυτά η κυβέρνηση μεταχειρίζεται τον αγροτικό τομέα σαν βιομηχανία. Μας φορολογεί σαν μια μεγάλη εταιρεία. Οι αποζημιώσεις που δεχόμαστε είναι πολύ μικρές και κάποιες φορές δεν δέχονται καν ότι έχουμε υποστεί φυσικές καταστροφές. Τα τελευταία χρόνια με τους καύσωνες έχουμε πολύ μεγάλο θέμα λόγω της κλιματικής αλλαγής. Η κυβέρνηση δεν το θεωρεί κακοκαιρία και δεν έχουμε λάβει απολύτως τίποτα. Το ίδιο σχεδόν ισχύει και για τις περιπτώσεις που έχουμε ακραίο κρύο. Παίρνουμε αστεία χρήματα“.
Υπάρχει κάποια φορολογική ελάφρυνση για το επάγγελμα με όλες αυτές τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν πρόσφατα οι αγρότες; Ο κ. Στρογγύλης απαντά: “Συνολικά από φορολογικής απόψεως έχουμε τεράστιο πρόβλημα γιατί αυτά που καταβάλλουμε είναι τα ίδια με τους άλλους επαγγελματίες πχ στην εστίαση. Οι παροχές είναι ανύπαρκτες. Στο κόστος παραγωγής, οτιδήποτε έχουμε από σπόρους μέχρι λιπάσματα, όλα είναι εισαγόμενα από εταιρείες του εξωτερικού γιατί στην Ελλάδα δεν έχουμε απολύτως τίποτα από αυτά. Και φυσικά αυτές οι εταιρείες πουλάνε πολύ ακριβά γιατί τα σκεύασα είναι και λίγα, αυτά που κυκλοφορούν στην αγορά.
Όσοι έχουμε μείνει στο επάγγελμα, διαθέτουμε τεχνογνωσία, δεν είμαστε σε εποχές προ 40 ετών άρα δεν θέλουμε να μας «πιάσουν κορόιδα». Ταυτόχρονα υφίσταται και πρόβλημα χρεών που διώχνει κόσμο από το επάγγελμα. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση θέλει να επιβάλει σε χονδρική και λιανική το ηλεκτρονικό δελτίο αποστολής. Αυτό πως θα γίνει πρακτικά εφικτό για έναν 50ρη ή 60ρη αγρότη που δεν έχει πιάσει στην ζωή του κινητό να τα κάνει όλα αυτά; Καλή η τεχνολογία αλλά δεν γίνεται να εφαρμόζεται παντού.
Το κάνουν με τελείως αντιδημοκρατικό τρόπο. Δεν συζητάνε ούτε με ένα συνδικαλιστικό φορέα και παίρνουνε αποφάσεις μόνο όπως αυτοί θέλουν. Το πρόβλημα για όλους τους αγρότες θα διογκωθεί και άλλο“.
Είναι αλήθεια ότι ο κόσμος γυρνάει την πλάτη στην αγροτιά σιγά-σιγά; “Ναι, προσωπικά πιστεύω το 20% των Ελλήνων αγροτών φέτος θα εγκαταλείψει το επάγγελμα. Αν δεν ανέβει κατά 50% ο τζίρος μας, πιστεύω θα φύγει μαζικά πολύς κόσμος από το επάγγελμα. Δεν μας εκτιμούν καθόλου και μπορώ να πω πως το επάγγελμα είναι σε τραγική κατάσταση. Δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε ούτε καν τις επιχειρηματικές μας κινήσεις για 3 μήνες αργότερα. Οι αλλοδαποί εργάτες μας φεύγουν πολύ γρήγορα, με την πρώτη ευκαιρία θα έλεγα. Πληρώνουμε 5 ευρώ την ώρα συν την ασφάλιση και δεν έχουμε κόσμο.
Όσοι έρχονται μπορεί να μας φύγουν κάθε δεύτερο μήνα. Οι Έλληνες από την άλλη δεν έρχονται να δουλέψουν γιατί ο κλάδος δεν είναι στο ΙΚΑ, παίρνει εργόσημο του ΟΓΑ. Μόνο ο κλάδος μας ασφαλίζεται εκεί, αλλά δεν έχει γίνει καμία συζήτηση να αλλάξει αυτό. Επίσης οι Έλληνες θεωρούν εξαιρετικά δύσκολες τις συνθήκες εργασίας και θέλουν να το αποφύγουν. Τέλος θέλω να πω κάτι για να καταλάβει κανείς σε τι άσχημη κατάσταση βρισκόμαστε και ποσό μας υποτιμάνε εμάς, τον αγροτικό κλάδο. Τα ελληνικά προϊόντα όλο και μειώνονται σε παραγωγή και οι τιμές είναι υψηλές λόγω του δυσθεώρητου κόστους που υπάρχει για να τα παράξουμε. Άρα ιδίως το καλοκαίρι λόγω του τουρισμού οι διατροφικές ανάγκες της χώρας εκτοξεύονται.
Τι γίνεται τότε; Η Ελλάδα φροντίζει πολλές φορές να εισάγει αντίστοιχα προϊόντα από χώρες που δεν ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση γιατί είναι αρκετά πιο φθηνά, αλλά στα τελωνεία δεν περνάνε από κάλους ελέγχους ενώ αρκετά προϊόντα έχουν μεγαλώσει με συστατικά που δεν τα «αφήνει» η Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι στα ράφια υπάρχουν προϊόντα πιο φθηνά από τα ελληνικά αλλά πραγματικά αμφιβόλου ποιότητας. Βλέπετε τι πρόβλημα δημιουργείται ακόμα και εκεί..” .
