Χωριά που μαραζώνουν: Ο χειμώνας στον ορεινό μας όγκο

Ο χειμώνας στα ορεινά χωριά μοιάζει να έχει παγώσει τα πάντα. Οι δρόμοι και οι πλατείες σιωπούν, τα περισσότερα σπίτια έχουν αδειάσει, και μόνο οι πιο πιστοί κάτοικοι παραμένουν μοναχικοί, ηλικιωμένοι ή οικογένειες με κτηνοτροφικές ασχολίες που συνεχίζουν τη ζωή τους με αργό ρυθμό. Τα παιδιά έχουν φύγει για τα αστικά κέντρα, εκεί όπου υπάρχουν σχολεία, δομές και θέσεις εργασίας, αφήνοντας πίσω τους τις μνήμες και τις ρίζες τους.

Η καθημερινότητα των εναπομείναντων κυλά με τη σόμπα να ζεσταίνει τα δωμάτια, το πετρόχτιστο σπίτι να κρατάει τη θαλπωρή και οι μυρωδιές από το δάσος να γεμίζουν τις αυλές και τα παλιά μονοπάτια. Κάθε επίσκεψη συγγενών τις μέρες των Χριστουγέννων γίνεται γεγονός μεγάλης σημασίας. Οι αγκαλιές, οι ευχές και οι γέλια των παιδιών φέρνουν ζωή και φως στα σπίτια, θυμίζοντας ότι η οικογενειακή θαλπωρή δεν έχει χαθεί.

Η εικόνα του χειμωνιάτικου χωριού με τη σόμπα να καίει, τα πετρόχτιστα σπίτια και την ηρεμία του δάσους είναι η ζωντανή απόδειξη ότι, παρά την ερημιά, η αγάπη και η παράδοση κρατούν τις ρίζες ζωντανές. Στο τέλος, η παρουσία και η συντροφιά των δικών τους ανθρώπων είναι αυτό που κάνει τη ζωή στον ορεινό όγκο να αξίζει, ακόμα και όταν η μοναξιά είναι έντονη.

(Στη φωτογραφία: πετρόσπιτο με σόμπα και η θαλπωρή του χειμωνιάτικου δάσους.)