Τρίκαλα 2026: Το Countdown των απελπισμένων οδηγών

Και κάπως έτσι, μετράμε αντίστροφα και μπαίνουμε στο 2026. END of the year που λέμε κι εμείς στα Τρίκαλα πλέον (γιατί άμα δεν το κάνουμε διεθνές, δεν έχει νόημα). Στο κέντρο έχουν βάλει countdown λες και θα μας ρίξουν μπάλα τύπου Times Square, μόνο που εδώ το κορυφαίο event είναι να βρεις καρέκλα στο καφέ χωρίς να χρειαστείς γνωριμίες.

Το Σαββατοκύριακο περάσαμε την κλασική καταναλωτική καταιγίδα με δώρα τελευταίας στιγμής, τσάντες, πακέτα, κουτιά, κουτιά μέσα σε κουτιά, και γονείς που κυκλοφορούσαν με βλέμμα «αν δεν βρω αυτό το παιχνίδι, το παιδί θα με αποκληρώσει». Στο κέντρο; Αδιαχώρητο. Χαμός. Αν κάποιος έριχνε τσίχλα κάτω, θα τη μοιραζόμασταν δέκα άτομα λόγω συνωστισμού.

Και οι δρόμοι; Ε, εντάξει… κυκλοφοριακό έμφραγμα. Ουρές, κορναρίσματα, οδηγοί να κάνουν το σταυρό τους και να ψιθυρίζουν «παναΐα μ’ βοήθα». Ακόμα υπάρχουν αυτοί οι ήρωες που επιμένουν να χρησιμοποιούν το αυτοκίνητό τους τέτοιες μέρες, λες και θα πέσει ο Άι Βασίλης από τον ουρανό και θα τους φυλάξει θέση για παρκάρισμα. Αισιοδοξία τουλάχιστον να την αναγνωρίσουμε.

Και μέσα σε όλο αυτό τον χαμό, οι επισκέπτες από Αθήνα μας τόνισαν –με μια δόση υπαρξιακής απόγνωσης  πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα εκεί:
«Εδώ σταματάς στο φανάρι και δεν σκέφτεσαι αν θα σε προλάβουν τα γηρατειά!»  «Εδώ βλέπεις STOP και το σέβεσαι. Σε εμάς είναι διακοσμητικά, σαν τα φωτάκια στο δέντρο…»

Οπότε, να τα λέμε αυτά. Εμείς μπορεί να γκρινιάζουμε, να φωνάζουμε, να παρκαριζόμαστε με προφυλακτήρες αγκαλιασμένους, αλλά τουλάχιστον το ζούμε. Μετράμε αντίστροφα σαν να περιμένουμε πυραυλική εκτόξευση, αλλά στο τέλος απλώς αλλάζει ο χρόνος και ξαναρχίζουμε από την αρχή.

Καλό END of the year λοιπόν!
Κι ευχές το 2026 να μας βρει με περισσότερο χώρο στα πεζοδρόμια, λιγότερα κορναρίσματα και  αν γίνεται  μια θέση πάρκινγκ που να μην απαιτεί GPS, ευχές και τάμα.