Πολλά μέρη της μας ήταν άγνωστα έως τώρα, ωστόσο, η Λακωνική Μάνη έχει μετατραπεί τα τελευταία χρόνια σε πόλο έλξης.

Ένα καλά κρυμμένο επίνειο είναι και ο Μέζαπος. Πρόκειται για έναν λιλιπούτειο ψαράδικο οικισμό, που είναι χτισμένος στον ομώνυμο κόλπο της χερσονήσου Τηγάνι, νότια της Αρεόπολης, στη Μέσα Μάνη. Βρίσκεται πάνω σε μια βραχώδη τοποθεσία δίπλα στη θάλασσα ανάμεσα σε δύο χειμάρρους.

Σύμφωνα με τον γλωσσολόγο Δικαίο Βαγιακάκο, η ονομασία «Μέζαπος» προέρχεται από την ινδοευρωπαϊκής προέλευσης λέξη «άπα» (νερό) και το επίθετο «μέσσος» της αιολικής διαλέκτου.

Οι λιγοστοί μόνιμοι κάτοικοι (31 τον αριθμό, σύμφωνα με την απογραφή του 2011) ασχολούνται κυρίως με την αλιεία.

Στην παραλία του Μέζαπου δημιουργούν σπηλιές μέσα στα βράχια που προσελκύουν το ενδιαφέρον για εξερεύνηση και κολύμπι στα γαλαζοπράσινα νερά, με θέα το κάστρο στο Τηγάνι.

Εκεί βρίσκεται και το ορμητήριο του θρυλικού πειρατή Νικολού Σάσσαρη ή Κάτζου.

Με ρίζες από την Σαρδηνία, ο πειρατής έδρασε κατά το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα στη Μεσόγειο. Έμεινε γνωστός στην ιστορία ως ο «Μονόφθαλμος» επειδή ένας Τούρκος πειρατής τον είχε καρφώσει το ξίφος στο μάτι σε συμπλοκή στην Άνδρο.

Στις σπηλιές του Μέζαπου ήταν το λημέρι και το καταφύγιό του, όπου έκρυβε τα πλοία και τους θησαυρούς του. Στο ίδιο σημείο βρισκόταν ο πύργος του, που λέγεται ότι έφτανε τα 16 μέτρα και έκρυβε μυστικά περάσματα προς τη θάλασσα. Σήμερα υπάρχουν μόνο τα χαλάσματά του.

Ο Σάσσαρης άφησε πίσω του (όπως κάθε πειρατής) έναν θρύλο για κάποιο μεγάλο θησαυρό, που θεωρείται ότι βρίσκεται ακόμη κρυμμένος σε σπηλιά στον Μέζαπο.

Το τέλος του διαβόητου πειρατή ήρθε πάνω σε μάχη με τούρκικα πλοία, καθώς επέστρεφε στη Μάνη με λάφυρο ένα γαλλικό πλοίο. Το άψυχο σώμα του έμεινε για πάντα στη θάλασσα, ακήδευτο, όπως άρμοζε σε έναν πειρατή.

Τα μαγευτικά νερά του Μέζαπου και το άγριο τοπίο της Μάνης αποτυπώνονται συγκλονιστικά στις εικόνες.