Συγκλονιστική μαρτυρία ….

Γύρω στις 9 το βράδυ άρχισα να ετοιμάζομαι για το μοιραίο… Εκείνες τις ώρες ο Θεός μας ξέχασε», είπε ο Χρήστος Μακαντάσης, ένας εκ των τριών εργαζομένων στο εργοτάξιο της λιμνοδεξαμενής του Ξηριά στον Αλμυρό Βόλου, όπου είχαν εγκλωβιστεί επί 12 ώρες από τα νερά του «Ιανού». Ο γνωστός Λαρισαίος μηχανικός σε συγκλονιστική περιγραφή στη Βολιώτικη «Θεσσαλία». «Αν στις 9.30 μ.μ. δεν κόπαζε η βροχή, τα μεσάνυχτα θα ήμουν πνιγμένος, τελειωμένος… Ήμουν ήδη 4,5 ώρες όρθιος, μέσα στο νερό και τη σφοδρή καταιγίδα, πάνω σε ένα κομμάτι τσιμέντου. Δεν άντεχα… Γύρω στις 9 άρχισα να σκέφτομαι αν θα πέσω ανάσκελα ή μπρούμυτα στο νερό που είχε φτάσει στο στήθος μου. Ή θα άφηνα τα χέρια μου για να κολυμπήσω, όπου είχα ελάχιστες πιθανότητες να επιβιώσω ή θα κρατιόμουν στο νερό μέχρι να πνιγώ όρθιος», είπε φανερά σοκαρισμένος.
***
Τελικά  γλίτωσαν αρκετά μετά τα μεσάνυχτα. Με τον πενηντάχρονο Χρ. Μακαντάση να μην ξεχνά να ευχαριστήσει τον Κ. Αγοραστό, για όσα έκανε εκείνες τις κρίσιμες ώρες, ενώ αποκαλύπτει τον διάλογο που είχε μαζί του.

«Αν δεν ήταν ο περιφερειάρχης δεν θα βγαίναμε από εκεί μέσα ούτε την επόμενη μέρα ή θα βγαίναμε νεκροί. Όταν κατάλαβα ότι η ΕΜΑΚ δεν μπορεί να ανταποκριθεί, τον πήρα στο προσωπικό του τηλέφωνο. Του είπα: «Κώστα, έχω τρία παιδιά. Έλα σε παρακαλώ να με σώσεις». Έκανε ό,τι μπορούσε. Ο στρατός και ένα ιδιωτικό μηχάνημα που έφερε ο Αγοραστός σε συνεργασία με ένα ακόμη μηχάνημα ενός χωματουργού και αφού άλλαξε ο πρώτος οδηγός, γιατί δεν είχε το ψυχικό σθένος που απαιτούνταν, μας έσωσαν. Σήμερα, το σώμα μου είναι καλά αλλά η ψυχή μου είναι άδεια», καταλήγει.
Ζ.