”Ρωμαίος και Ιουλιέτα” για 2, με τη ματιά της Μυρσίνης Κατσάνου

Όσοι βρεθήκαμε χθες το βράδυ στο Πνευματικό Κέντρο για την παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2», φύγαμε με πονεμένα μάγουλα από το γέλιο και με ένα φτερούγισμα στην καρδιά. Δεν διώξαμε βεβαίως την σοβαροφάνεια, όπως μας προέτρεψε ο Κώστας Γάκης, αλλά νιώσαμε, θαυμάσαμε, γελάσαμε και θυμηθήκαμε.
Το έργο το είχα ακουστά. Τον Κωνσταντίνο Μπιμπή, την Αθηνά Μουστάκα και τον Κώστα Γάκη, όμως, δεν τους είχα ξαναδεί να παίζουν. Αν τους είχε μείνει μία στάλα ενέργειας, θα τους ζητούσα να παίξουν ξανά και ξανά. Πρώτη φορά, και το γράφω χωρίς να υπερβάλλω, παρακολούθησα κάτι τόσο ζωντανό. Κινήσεις, εκφράσεις προσώπου, φωνή και χροιά τόσο δουλεμένες και τόσο ενταγμένες μέσα στο έργο, σαν χορός. Η Αθηνά και ο Κωνσταντίνος άλλαζαν με τόση μαεστρία και τόσο γρήγορα πρόσωπα, όσο γρήγορα άλλαζαν κοστούμια. Και ο Κώστας Γάκης, ο μουσικάντι, να δίνει τον παλμό.
Ναι, μπορεί σε κάποιες στιγμές τα λεγόμενα να χάνονταν λόγω της ταχύτητας. Αλλά ούτε για ένα λεπτό δεν χάθηκε η ροή. Η Αθηνά και ο Κωνσταντίνος κατάφεραν να αναστήσουν αυτό το τραγικό έργο του Σαίξπηρ και να αναδείξουν την κωμική του πλευρά.
Εμείς τους ευχαριστούμε γι αυτή την παράσταση, χωρίς να την συγκρίνουμε με τις άλλες εκδοχές. Γιατί ήταν διαφορετική και το διαφορετικό ποτέ δεν το συγκρίνεις. Απλά κρατάς την ιδέα που είχες και γεννάς μία ακόμη, μία καινούρια ιδέα, όπως είπε και ο Κώστας Γάκης στην εισαγωγή.
Από την Μυρσίνη Κατσάνου