Idees Sports

Παράγοντες ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων: Αυτοί οι ήρωες…

Στην δεκαετία του 90΄ και στις αρχές του 2000 το να κάνεις τον παράγοντα σε μία ομάδα ήταν στην ουσία επίδειξη δύναμης. Εκείνη την εποχή, οι διοικούντες είχαν να διαχειριστούν έναν πακτωλό χρημάτων τόσο από επιχορηγήσεις από την Πολιτεία όσο και από χορηγίες, καθώς τότε λεφτά υπήρχαν…  Οδοιπορικά, διανυκτερεύσεις, έξοδα διαιτησίας και τα συναφή όλα πληρωμένα. Στην ουσία ο διοικητικός παράγοντας ήταν ένας διαχειριστής χρημάτων. Βέβαια η ιστορία έδειξε πως δεν υπήρχε σωστή κατανομή χρημάτων καθώς όλοι υπόσχονταν παραπάνω από όσα μπορούσαν με αποτέλεσμα πολλές ομάδες να φτάσουν στον αφανισμό εξαιτίας των υπερφίαλων παραγόντων.

Η οικονομική κρίση που άρχισε να ξεσπάει από το 2008 όπως ήταν λογικό πήρε στο διάβα της και τα αθλητικά σωματεία, που άρχισαν να βλέπουν τα έσοδα να ελαχιστοποιούνται και τα έξοδα να αυξάνονται.  Έτσι λοιπόν είδαμε πολλές ομάδες να δηλώνουν αδυναμία σε συνδυασμό με την αδυναμία στελέχωσης και πλέον οι νομοί να έχουν στο δυναμικό τους λίγους αθλητικούς συλλόγους. Όλα αυτά τα χρόνια άνθρωποι με ανιδιοτελή αγάπη για τον αθλητισμό και τις ομάδες της περιοχής, όπου αγωνίστηκαν ή τις στήριζαν από μικροί, αφιερώνουν πολύ χρόνο, «ματώνουν» οικονομικά, δίνουν πολλές φορές από το υστέρημα τους εις βάρος μάλιστα του οικογενειακού προϋπολογισμού και πολλές φορές εισπράττουν μόνο κακία και αχαριστία από ανθρώπους που έχουν ευεργετηθεί από αυτούς. Μιλάμε με λίγα λόγια για αυτούς τους ανθρώπους που τρέχουν για τα οργανωτικά, τα γραφειοκρατικά, τα χορηγικά, τα αγωνιστικά κάνοντας τα πάντα με γνώμονα την αγάπη τους για την ομάδα που υποστηρίζουν. Υπάρχουν βέβαια και παραδείγματα που η προχειρότητα και επιπολαιότητα στη λήψη αποφάσεων βάζει θηλιά στη συνέχεια ενός συλλόγου αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα.

Τελευταίο χτύπημα στον ερασιτεχνικό και όχι μόνο αθλητισμό είναι ο κορωνοϊός. Αρχικά πρέπει να επισημανθεί πως το πιο σημαντικό είναι να βγούμε υγιείς από αυτήν την περιπέτεια και να μην μετρήσουμε απώλειες. Τα υπόλοιπα στο δρόμο βρίσκονται και φτιάχνονται. Όπως είχε πει και ο Αννίβας θέλοντας να διασχίσει τις Άλπεις  «Autviaminveniam, autfaciam» ή με απλά ελληνικά «ή θα βρω τον δρόμο ή θα τον φτιάξω».

Τον ρόλο του Αννίβα πλέον έχουν οι διοικητικοί των Σωματείων, οι οποίοι αρχικά σίγουρα πρέπει να κοιτάξουν το εργασιακό τους περιβάλλον, καθώς προτεραιότητα έχει ο βιοπορισμός και η επιβίωση αυτών και της οικογένειας τους. Ίσως όμως πρέπει να το δουν και διαφορετικά το όλο έργο, κάνοντας στον σύλλογο τους κατανομή εργασιών, κοιτώντας όλα τα επίπεδα, γιατί στην επόμενη ημέρα αναμένεται να επιβιώσει μόνο ο πιο αποτελεσματικός και ο πιο επαγγελματίας Ερασιτέχνης! Έτσι λοιπόν ερχόμαστε στα ελληνικά δεδομένα, όπου βλέπουμε έναν συγκεντρωτισμό των προέδρων, που θέλουν να έχουν άποψη για όλα και πολλές φορές θυσιάζουν το αποτέλεσμα στα πέριξ του σωματείου με στόχο τη νίκη.  Όσο ανεβαίνει κλίμακα και κατηγορία η κάθε ομάδα θεωρώ πως αποτελεί μονόδρομο μία τέτοια λειτουργία.

Γιατί Ερασιτέχνης σημαίνει Εραστής της τέχνης και η τέχνη, δηλαδή ο αθλητισμός οφείλει να γίνεται πλέον σε επαγγελματικά πρότυπα για να μπορέσει να έχει συνέχεια.

Back to top button
Close
Close