Πέτρος Λαγούτης: Η σχέση μου με τη Μυρτώ ήταν ένα τσουνάμι

«Όταν σπούδαζα, δούλευα σε ένα εστιατόριο που είχε η αδελφή μου -ο μάγειρας ήταν απόφοιτος της σχολής του Θεάτρου Τέχνης. Μαζί με την αδελφή μου, που ήταν θεατρόφιλη, με έσπρωξαν. “Καλά δεν βλέπεις τι πρέπει να κάνεις στην ζωή σου; Λες μια ιστορία και κρεμόμαστε από τα χείλη σου”, μου έλεγε η αδελφή μου. Όντως έλεγα ιστορίες. Στην παρέα μου άρεσε να πρωταγωνιστώ –πλάκες, πειραχτήρι, καραγκιόζης με την καλή έννοια.

Δύο παραστάσεις είχα δει στην ζωή μου, την “Γέρμα” με την Μυρτώ (σ.σ. Αλικάκη), που με παρακαλούσε η τότε κοπέλα μου να πάμε και τον “Ηλίθιο” στο Εθνικό με τον Πέτρο Φυσσούν, που μου έμεινε. Κι έτσι άρχισα να το ψάχνω. Γνωρίστηκα με έναν ηθοποιό, τον Τηλέμαχο Κρεβάικα, του είπα τι θέλω να κάνω. Με βοήθησε. Έδωσα στο Εθνικό και στο Τέχνης. Ευτυχώς πέρασα στο Τέχνης, γιατί εκεί ήθελα να πάω πιο πολύ, λόγω του μύθου και γι΄ αυτό το δόσιμο που ζητούσε. Αμέσως κατάλαβα ότι βρήκα κάτι που μου αρέσει. Οι γονείς μου νομίζω πως άρχισαν να το αποδέχονται όταν είδαν ότι πάω καλά».

«Η πρώτη μου δουλειά ήταν το “Σκλαβί”. Μαθητής στην σχολή, έπαιζα στον “Βασιλιά Ληρ” του Γιώργου Λαζάνη. Μαζί έπαιζε ο Δημήτρης Οικονόμου που μ΄αγαπούσε πολύ κι όταν η Ξένια Καλογεροπούλου, που τον εμπιστευόταν του είπε ότι ψάχνει ένα νέο παιδί για τον ρόλο, ο Δημήτρης σκέφτηκε εμένα και της είπε “στον έχω”. Και πάω στο σπίτι της Ξένιας για να με γνωρίσει -η πιο αγχωμένη οντισιόν, νομίζω. Αλλά ήρθε αβίαστα όλο αυτό, όπως και η γνωριμία μου με τον Θωμά Μοσχόπουλο.
Θυμάμαι μια μέρα η Ξένια πήρε τηλέφωνο στο σπίτι για να με ζητήσει και μίλησε πρώτη φορά με την μητέρα μου κι άρχισε να με εκθειάζει. Η μαμά μου τα έχασε και στο τέλος της είπε “Ο Πέτρος είναι όλα αυτά;”.
Ήμουν πολύ τυχερός που ξεκίνησα με το “Σκλαβί”. Δεν ήταν απλώς μια παράσταση για παιδιά. Από εκεί άρχισε να χτυπάει το τηλέφωνο για δουλειά. Ήταν κομβικό. Καθιερώθηκα σιγά-σιγά, ομαλά. Δεν με απασχολούσε πότε θα γίνω πρωταγωνιστής, ίσως και σε βαθμό που δεν ήταν καλό για μένα. Δεν ήθελα τον ρόλο του όμορφου, του ζεν πρεμιέ, τα κόντραρα…»

«Με την Μυρτώ γνωριστήκαμε το 2000 και ζήσαμε έναν μεγάλο έρωτα. Ήταν σχεδόν η μόνη ηθοποιός που μου άρεσε. Η σχέση μας ήταν ένα τσουνάμι που τα άλλαξε όλα. Μαζί πήραμε την απόφαση να ψιλοαφήσουμε το θέατρο και να ανοίξουμε ένα μαγαζί, μεταξύ Εξαρχείων και Κολωνακίου. Το κρατήσαμε πέντε χρόνια. Τότε γεννήθηκαν τα αγόρια μας.
Σε κάθε ηλικία με τα παιδιά ανακαλύπτεις και την ομορφιά της ηλικίας. Οι γιοι μου είναι 15 και 18 και τώρα κάνουμε παρέα. Το καλοκαίρι πήγαμε οι τρεις μας στα Κουφονήσια. Τώρα περνάμε πίστα. Πάντα η πλευρά των γονιών χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια για να συνειδητοποιήσει την καινούργια πίστα. Δεν μ΄αρέσουν οι γονείς που μένουν σε μια ηλικία και δεν ακολουθούν. Πάντα θα θέλουμε να τα προστατεύσουμε και να τους προσφέρουμε, αλλά καλό είναι να συνειδητοποιούμε ότι κι αυτά ωριμάζουν. Η σχέση με το παιδί φτιάχνεται, αρκεί να είσαι εκεί.

Κάποια στιγμή συνειδητοποιείς τον εθισμό, αλλά όχι απαραίτητα και το πρόβλημα

Το μότο μου είναι ότι ο γονιός πρέπει να μπει στον κόσμο των παιδιών και όχι να προσπαθεί να φέρει τα παιδιά στον δικό του.
Ηθελα να κάνω παιδιά. Με την Μυρτώ προέκυψε τόσο αβίαστα και ως αποτέλεσμα της σχέσης μας. Είχαμε μια πολύ έντονη, παθιασμένη σχέση, σαν κύμα. Και τα παιδιά μέσα σ΄αυτό το κύμα ήταν».