Ο Πηνειός, η γέφυρα των… στεναγμών και η έρημος της Θεσσαλίας
Κατακαλόκαιρο στα Τρίκαλα και η βροχή έχει κάνει… unfollow εδώ και σχεδόν δύο μήνες. Ο καιρός θυμίζει Μεσοποταμία σε καύσωνα, τα ποτάμια έχουν μετατραπεί σε μνήμες νερού, και τα κουνούπια κάνουν σεφτέ σε… ξηροθερμικές εκτάσεις.
Χαρακτηριστική περίπτωση ξηρασίας-αμηχανίας, ο άλλοτε υπερήφανος Πηνειός – ή μάλλον, για να είμαστε γεωγραφικά ακριβείς, η περίφημη Σαλαμπριά στο πέρασμα ανάμεσα από Διάβα και Καλαμπάκα. Εκεί όπου μέχρι πρότινος οι ντόπιοι έριχναν κανένα παραποτάμιο περπάτημα ή τολμηροί νεαροί… μια βουτιά, τώρα απλώνεται ένα σουρεαλιστικό τοπίο: μια ξεραμένη κοίτη, χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα σκόνης, πετραδάκια και κάτι ξεχασμένα καλάμια που μοιάζουν με ξεμαλλιασμένες βούρτσες από άλλον πλανήτη.
Η γέφυρα του σημείου – γνωστή πια από στόμα σε στόμα ως «η γέφυρα των στεναγμών» – δεν ενώνει πλέον όχθες ποταμού αλλά αναμνήσεις από παλιά, πιο… υγρά καλοκαίρια. Και σαν να μην έφτανε το φυσικό φαινόμενο, η ΤΕΡΝΑ συνεχίζει τις εργασίες αποκατάστασης, δίνοντας στο τοπίο την αίσθηση εργοταξιακής ερήμου με ρομποτική αμηχανία.
Οι ντόπιοι περνούν, κοιτούν, ξεφυσούν. Άλλοι λένε «δεν πάει άλλο», άλλοι θυμούνται με νοσταλγία το 2023 που «τουλάχιστον έβρεχε κάθε τρεις και λίγο». Κάποιοι πιο καλλιτεχνικής φύσης, προτείνουν ήδη την περιοχή ως σκηνικό για επόμενη ελληνική ταινία δυστοπίας: “Το Νερό που Φύλαγα”, “Ο Πηνειός ήταν κάποτε ποτάμι”, ή “Καουμπόηδες στη Θεσσαλία”.
Μέχρι νεωτέρας, η μόνη ροή στην περιοχή είναι εκείνη της γκρίνιας, των ζεστών αέρηδων και των φορτηγών του εργοταξίου. Αν συνεχιστεί έτσι, δεν αποκλείεται ο επόμενος που θα περάσει από τη γέφυρα να δει τον Πηνειό στο Google Maps και να νομίζει ότι πρόκειται για κάποιον αρχαίο μυθικό ποταμό που υπήρξε… κάποτε, τότε που έβρεχε.
