Ο ανασχηματισμός που… δεν λέει να γεννηθεί

Στη σκιά των “τραγωδιών” που ταλανίζουν το κυβερνητικό στρατόπεδο — από το δράμα των ΕΛΤΑ μέχρι τη “μαύρη τρύπα” του ΟΠΕΚΕΠΕ — έχει ξαναζεσταθεί η γνωστή πολιτική σούπα: «Έρχεται ανασχηματισμός;» Το σενάριο κυκλοφορεί σε γραφεία, πηγαδάκια και τηλεπαράθυρα με ρυθμό… προεκλογικού κουτσομπολιού.

Μόνο που ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να μην “τσιμπάει”. Ξέρει πια, από πρώτο χέρι, ότι οι ανασχηματισμοί είναι σαν τα παυσίπονα: προσφέρουν πρόσκαιρη ανακούφιση, αλλά δεν θεραπεύουν την ασθένεια. Κι αν κάτι έχει μάθει από το 2019 και τις κυβερνήσεις του — αλλά και από τα χρόνια του Αντώνη Σαμαρά, όπου έβλεπε τα ίδια έργα — είναι ότι κάθε ανασχηματισμός ανοίγει περισσότερα μέτωπα απ’ όσα κλείνει.

Γιατί; Διότι σε κάθε υπουργικό “ανακάτεμα”, όσοι φεύγουν θυμούνται ξαφνικά ότι έχουν φωνή, κι όσοι μένουν έξω αρχίζουν να τη βρίσκουν. Έτσι, αντί για πολιτικό restart, έχεις… διαρροές, γκρίνιες και υπόγειες “φωτιές” στα ίδια τα θεμέλια της κυβέρνησης.

Ειδικά τώρα, στα μισά της δεύτερης θητείας, η κυβέρνηση βαδίζει σε εκείνη τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στη φθορά της εξουσίας και την ανάγκη σταθερότητας. Ο Πρωθυπουργός γνωρίζει ότι ένα λάθος timing μπορεί να μετατρέψει τον “ανασχηματισμό-αναγέννηση” σε “ανασχηματισμό-παγίδα”.

Γι’ αυτό και, παρά τις πιέσεις — και από μέσα και από έξω — το πιο πιθανό είναι πως ο Κυριάκος θα κρατήσει τα χαρτιά του κλειστά. Γιατί, όπως λένε παλιοί πολιτικοί που τα έχουν δει όλα:

«Ο ανασχηματισμός είναι σαν το μπουκάλι του κρασιού — όταν το ανοίξεις, δεν ξέρεις αν θα πιεις ή θα… μεθύσεις».