Μια φανταστική παρέα

Αν με μία μαγική μηχανή του χρόνου μεταφερόμασταν πολύ πίσω στο παρελθόν και είχαμε τη δυνατότητα να συνομιλήσουμε με κάποιες ιστορικές προσωπικότητες, τότε θα συνειδητοποιούσαμε πόσο επίκαιρες παραμένουν κάποιες φράσεις, παρόλο που διατυπώθηκαν αιώνες πριν.

από τον Αποστόλη Σουλιμέτση – φιλόλογο

Ο Ιούλιος Καίσαρας, λοιπόν, αν ήταν ενήμερος για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, θα απαντούσε πως «ο κύβος ερρίφθη» εννοώντας προφανώς πως πιάσαμε πάτο. Αντίθετα, ο Χάρων,  θα μας  συμβούλευε πως απέναντι στο τσουνάμι των φόρων θα πρέπει να χρησιμοποιούμε τη φράση του «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος» (δεν μπορείς να πάρεις από αυτόν που δεν έχει).
Απ΄την άλλη πλευρά ο Κλεόβουλος  ο Λίνδιος, αναλογιζόμενος πως τα πράγματα έχουν γενικώς ξεφύγει θα μας θύμιζε το «μέτρον  άριστον». Σημαντική θέση στην παρέα μας θα κατείχε ο Σόλων, ο μεγάλος Αθηναίος φιλόσοφος, ο οποίος θα μας πρότεινε ως προς τον τρόπο ζωής μας να ακολουθήσουμε το «μηδέν άγαν» (καμιά υπερβολή), ενώ για τη συνήθεια μας να εμπιστευόμαστε τους ιδίους ανίκανους πολιτικούς, θα κουνούσε το κεφάλι του αναφωνώντας «γηράσκω αεί διδασκόμενος» (όσο μεγαλώνω, μαθαίνω).
Ακούγοντας όλα τα παραπάνω ο Ηράκλειτος θα μας έδινε μια ελπίδα, διότι κατά τη γνώμη του «τα πάντα ρει» (τα πάντα αλλάζουν), ενώ ο Σοφοκλής θα τον κοιτούσε περίεργα λέγοντας του με αυστηρό ύφος ότι «ενός κακού μύρια έπονται» (μετά από μια συμφορά ακολουθούν περισσότερες).
Πιο ριζοσπαστικός από όλους ο Ησίοδος θα μας προέτρεπε να ξυπνήσουμε, διότι «μηδ’ αναβάλλεσθαι ες τ΄αύριον ες τ’ έννηφιν» (μην αναβάλλετε για αύριο και μεθαύριο, αυτό που πρέπει να γίνει σήμερα), υπονοώντας την αναβλητικότητα μας σε πολλά πράγματα. Ο Θουκυδίδης θα τον συμπλήρωνε με το «οι καιροί ου μενετοί», (οι καιροί – ευκαιρίες δεν περιμένουν) και θα μας καλούσε να σηκωθούμε από τους καναπέδες.
Παράλληλα, στην εκλεκτή μας παρέα θα έπαιρνε θέση ο Μένανδρος,  που με ήπιο ύφος θα συμβούλευε πως «άγει δε προς φως την αλήθεια» (ο χρόνος φέρνει την αλήθεια στο φως), με απλά λόγια ,δηλαδή, όλα τα άπλυτα κάποια στιγμή θα βγούνε στη φόρα.
Ξαφνικά, θα κοιτάζονταν  μεταξύ τους και θα παρατηρούσαν πως απουσιάζει ο κορυφαίος όλων, ο περίφημος Σωκράτης. Με τη γνωστή του απλότητα θα εμφανιζόταν στο χώρο της ομιλίας. Θα του εξηγούσαμε πως ερχόμαστε από την μακρινή Ελλάδα του 2013 και θα τον ρωτούσαμε με ποιο τρόπο πιστεύει πως θα αντιμετωπίσουμε την κρίση. Αρχικά , θα πρότεινε να γίνουμε πιο απλοί στον τρόπο ζωής μας καθώς «ουκ εν τω πολλω το ευ αλλά το ευ εν τω πολύ» (δεν έχει σημασία η ποσότητα αλλά η ποιότητα) και θα έκλεινε τη συζήτηση, δανειζόμενος μια φράση του Μάρκου Αυρήλιου  «Αν στα είκοσι δεν μάθεις, στα τριάντα δεν κάνεις, στα σαράντα δεν έχεις, τότε στα πενήντα ούτε θα μάθεις ούτε θα κάνεις ούτε θα έχεις».