«Μέδουσα»: Η νέα καλλιτεχνική πρόταση της σοπράνο Άννας Μορφίδου

ΜΕΔΟΥΣΑ – Ένα τραγούδι που γεννήθηκε από τη σύμπραξη δύο δημιουργών και βυθίζεται στα βάθη του μύθου, του πάθους και της σιωπής.

Η σοπράνο Άννα Μορφίδου επιστρέφει με μία δυνατή μουσική δημιουργία που φέρει τον τίτλο «Μέδουσα». Πρόκειται για ένα έργο που γεννήθηκε από τη σύμπραξη δύο ταλαντούχων δημιουργών, με τη μουσική, την ενορχήστρωση και την παραγωγή να υπογράφει ο Δημήτρης Κεραμιδάκης, ενώ η ίδια η ερμηνεύτρια χαρίζει ψυχή και φωνή στους στίχους που υπογράφει.

Η «Μέδουσα» δεν είναι απλώς ένα τραγούδι· είναι μία ατμοσφαιρική αφήγηση που αντλεί έμπνευση από τον αρχαίο ελληνικό μύθο. Η μορφή της Μέδουσας, με τη διττή της φύση –σύμβολο γοητείας και φόβου– γίνεται εδώ αφορμή για μια εσωτερική εξερεύνηση του πάθους, του πόνου και της σιωπής. Μέσα από τη φωνή της Μορφίδου, η μυθική φιγούρα αναβιώνει ως αλληγορία για τα κρυμμένα βάθη της ανθρώπινης ψυχής.

Η ενορχήστρωση του Δημήτρη Κεραμιδάκη δημιουργεί ένα ηχητικό τοπίο όπου το κλασικό συναντά το σύγχρονο, προσφέροντας ένταση αλλά και λυρισμό. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει η συμμετοχή του Θανάση Βασιλόπουλου στο κλαρίνο, που με το χαρακτηριστικό του ηχόχρωμα χαρίζει στο τραγούδι μια μυσταγωγική διάσταση, ενισχύοντας τη γέφυρα ανάμεσα στην παράδοση και το μοντέρνο ύφος.

Η Άννα Μορφίδου, με την εκφραστική της δύναμη και την αφοσίωση στην τέχνη της, καταφέρνει να μετατρέψει τη «Μέδουσα» σε μια εμπειρία που ξεπερνά τα όρια ενός απλού ακουστικού ταξιδιού. Η φωνή της γίνεται όχημα για την ανάδειξη της συναισθηματικής έντασης των στίχων, κάνοντας τον ακροατή να νιώσει τον παλμό του μύθου μέσα από μια σύγχρονη, προσωπική ερμηνεία.

Με τη «Μέδουσα», η κ.Μορφίδου και οι συνεργάτες της προσφέρουν ένα τραγούδι που ισορροπεί ανάμεσα στην κλασική ευαισθησία και την καλλιτεχνική καινοτομία, καλώντας το κοινό να βυθιστεί σε μια συγκλονιστική μουσική εμπειρία.

Στίχοι: Κρυμμένο μυστικό της αντοχής, του πάθους οι σκέψεις. Κρατώντας στους εξώστες της καρδιάς, στα χείλη τις λέξεις. Αιχμάλωτη στη δίνη του κορμιού, σε βράχια κολλάω. Και είναι το τραγούδι της σιωπής, κραυγή και πονάω. Διάφανη, στη φλόγα της αγάπης, σβήνω στο βαθύ νερό. Που βάφτισε, δειλίες και απάτη, σε θρόισμα ιερό, θαλασσινό. Σαν Μέδουσα, απομεινάρι και αποτύπωμα μαζί. Γυναίκα, ψάρι και φεγγάρι. Φως και σκοτάδι. Σκιά που ήρθε να σε πάρει. Διαθέσιμο σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.  Το εξώφυλλο εμπνέεται από την ελληνική μυθολογία και την εσωτερική μεταμόρφωση.