Κώστας Παπανικολάου: Ο Τρικαλινός αρχηγός της Εθνικής Ομάδας και του Ολυμπιακού, μιλά στο Idees Magazine

Από τα παιδικά παιχνίδια στα Γρεβενά μέχρι τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές αρένες, ο Κώστας
Παπανικολάου έζησε τη διαδρομή κάθε παιδιού που ονειρεύτηκε να φορέσει τη φανέλα με
το εθνόσημο. Σήμερα, αρχηγός της Εθνικής Ομάδας και του Ολυμπιακού, μιλά στο Idees
Magazine για τη μεγάλη δικαίωση του μεταλλίου, την αξέχαστη μάχη με τη Λιθουανία, τη
φιλοσοφία του μέσα στον Ολυμπιακό και τα μέρη όπου βρίσκει τη γαλήνη του – στα
αγαπημένα του Τρίκαλα.
Κώστα, ας ξεκινήσουμε τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια.
Κ.Π.: Στα Γρεβενά. Ήταν τα πιο ξέγνοιαστα χρόνια μου. Παιχνίδι όλη μέρα, φίλοι, γειτονιά,
τίποτα δεν μας έλειπε. Εκεί έμαθα τι σημαίνει παρέα και τι σημαίνει να κερδίζεις με την
ψυχή σου, όχι μόνο με το σκορ.
Φτάνοντας στο σήμερα, η Εθνική Ομάδα έγραψε ιστορία. Πώς έζησες εκείνες τις στιγμές
μέχρι το μετάλλιο;
Κ.Π.: Όλη η ομάδα το πιστεύαμε και το θέλαμε. Παιχνίδι με το παιχνίδι το ζήσαμε, δώσαμε
μεγάλη προσπάθεια και ήμασταν πραγματικά μια ομάδα. Κάθε στιγμή ήταν γεμάτη
συγκίνηση και αφοσίωση, και στο τέλος όλα τα δύσκολα και οι κόποι ανταμείφθηκαν όταν
φτάσαμε στο μετάλλιο. Ήταν μια εμπειρία που θα θυμάμαι για πάντα και που με έκανε να
καταλάβω πόσο δυνατός μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος όταν παίζει με καρδιά και ομάδα.
Ποιον αγώνα θεωρείς σταθμό από αυτή τη διοργάνωση;
Κ.Π.: Το δύσκολο για μας ήταν το κομμάτι των νοκ-αουτ παιχνιδιών, και σίγουρα να φτάσεις
στην οχτάδα που σε οδηγεί αυτομάτως στον ανταγωνισμό της απόκτησης των μεταλλίων.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, ο αγώνας με τη Λιθουανία. Ήταν σημείο καμπής. Εκεί φάνηκε τι
ομάδα ήμασταν πραγματικά. Ενέργεια, πάθος, αλληλεγγύη. Κανείς δεν ήθελε να χάσει, όλοι
παλέψαμε για τον άλλον. Ήταν το ματς που μας έδωσε ψυχολογία, μας έκανε να
πιστέψουμε πως μπορούμε να φτάσουμε μέχρι το τέλος. Πιστέψαμε και ακόμη παραπέρα
αλλά το κακό ματς με την Τουρκία δεν μας το επέτρεψε.
Η χημεία της ομάδας πόσο σημαντική είναι;
Κ.Π.: Είναι το Α και το Ω. Η χημεία δεν φαίνεται μόνο μέσα στο παρκέ, αλλά και έξω απ’
αυτό. Πρέπει να υπάρχει εμπιστοσύνη, σεβασμός και κοινός στόχος. Να είμαστε
συγκεντρωμένοι, να ακούμε τον προπονητή, να καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον και να
συμπληρώνουμε ο ένας τα κομμάτια του άλλου. Μόνο έτσι μπορεί μια ομάδα να σταθεί
πραγματικά ενωμένη και να φτάσει μακριά.

Ως αρχηγός, τι σημαίνει για σένα το ασημένιο μετάλλιο ;
Κ.Π.: Ειλικρινά, ήταν η πιο δυνατή στιγμή της καριέρας μου. Για μένα το μετάλλιο αυτό ήταν
λύτρωση. Από το 2009 είχα μέσα μου ένα ανεκπλήρωτο όνειρο, μια υπόσχεση στον εαυτό
μου. Χρειάστηκαν 16 χρόνια αναμονής, υπομονής, δουλειάς και πίστης. Και όταν ήρθε,
ένιωσα σαν να δικαιώθηκαν όλα — οι αγώνες, οι απογοητεύσεις, οι θυσίες, όλα. Είναι σαν
να έφυγε ένα βάρος από πάνω μας, μαζί με τους συναθλητές μου, είναι η μεγαλύτερη τιμή
και ικανοποίηση που μπορεί να έχει ένας αθλητής.

Τι σημαίνει να είσαι αρχηγός σε μια ομάδα με τόσους σπουδαίους παίκτες;
Κ.Π.: Είναι ταυτόχρονα συγκίνηση και μεγάλη ευθύνη. Να είσαι αρχηγός σε μια ομάδα με
τέτοιους παίκτες σημαίνει να κρατάς ισορροπίες, να εμπνέεις και να δείχνεις με πράξεις το
δρόμο που θέλεις να ακολουθήσει η ομάδα. Το πιο σημαντικό είναι να είσαι ειλικρινής και
αληθινός — οι συμπαίκτες το καταλαβαίνουν αμέσως. Έτσι μπορείς να περάσεις το μήνυμα,
ειδικά στους νεότερους. Στην Εθνική, κάθε στιγμή, αυτή η ευθύνη γίνεται ακόμα πιο έντονη
και ξεχωριστή.
Τι σε συγκίνησε περισσότερο στο τέλος;
Κ.Π.: Το βλέμμα των παιδιών. Οι νέοι που ζουν την Εθνική για πρώτη φορά. Εκεί είδα τον
εαυτό μου 20 χρόνια πριν. Αυτοί είναι το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ. Αν συνεχίσουν
έτσι, το μέλλον θα είναι λαμπρό.
Περνώντας στον Ολυμπιακό — τι σημαίνει αυτή η ομάδα για σένα;
Κ.Π.: Ο Ολυμπιακός είναι οικογένεια, είναι το75% της μπασκετικής μου ζωής . Είναι το
δεύτερο μου σπίτι. Από το 2009 έχω ζήσει απίστευτες στιγμές, μεγάλες χαρές και δύσκολες
ήττες, αλλά πάνω απ’ όλα έχω ζήσει ανθρώπινες σχέσεις. Είναι η ομάδα που με
διαμόρφωσε ως αθλητή και ως άνθρωπο. Η φανέλα αυτή δεν είναι απλά ρούχο – είναι
ευθύνη και τιμή. Είναι μαγικό να δένεσαι με έναν σύλλογο και τους φιλάθλους του, να είσαι
αρχηγός τόσα χρόνια είναι ιδιαίτερα τιμητικό!

Ποια χρονιά θεωρείς σημαντική στην πορεία σου στον Ολυμπιακό;
K.Π Η κατάκτηση της Euroleague το 2012 ήταν μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής
μου. Θυμάμαι κάθε δευτερόλεπτο, κάθε φάση, κάθε συναίσθημα. Ήταν μια χρονιά γεμάτη
προσπάθεια, πίστη και ατελείωτη δουλειά. Κανείς δεν μας υπολόγιζε, αλλά εμείς το
πιστέψαμε πραγματικά. Παίξαμε σαν οικογένεια, με καρδιά και ψυχή, και στο τέλος ζήσαμε
το όνειρο. Όταν ακούστηκε η κόρνα της λήξης και συνειδητοποίησα πως ήμασταν
πρωταθλητές Ευρώπης, ένιωσα ένα κύμα συγκίνησης να με πλημμυρίζει. Ήταν δικαίωση,
χαρά, περηφάνια. Hμουν μόλις 21 ετών, μια στιγμή που θα κουβαλάω για πάντα μέσα μου.

Μετά από τόσα χρόνια επιτυχιών, υπάρχει κάτι που χρωστάς στον εαυτό σου στο
μπάσκετ;
Κ.Π.: Η αγάπη για το παιχνίδι και το πάθος να βελτιώνομαι. Κάθε χρονιά θέλω να είμαι
καλύτερος από την προηγούμενη. Δεν σταματάς ποτέ να μαθαίνεις, ειδικά όταν έχεις γύρω
σου ανθρώπους που αγαπούν το ίδιο πράγμα με σένα. Όταν κάνεις πρωταθλητισμό έχεις
αυτή τη γλυκιά γεύση της επιτυχίας, δεν σταματάς να θέλεις τις νίκες, θέλω να
ανταποδώσω στον κόσμο του Ολυμπιακού, την αποδοχή που έχω από όλους, με τίτλους, με
ότι περισσότερο μπορώ!

Ποιο μήνυμα θα στείλεις στην νέα γενιά ; Πιστεύεις τα νέα παιδιά έχουν την ίδια δίψα
και αφοσίωση, όπως παλιά ;
Είμαι ένα παιδί που ξεκίνησα από τον Πρωτέα Γρεβενών και ποτέ δεν σταμάτησα να
απολαμβάνω το μπάσκετ. Κάθε μέρα προσπαθούσα να γίνομαι καλύτερος, παρά τις
κακοτοπιές και τις δυσκολίες. Το αγαπώ πραγματικά. Για μένα, το μπάσκετ δεν είναι μόνο
άθλημα — είναι τρόπος ζωής, είναι ψυχαγωγία, είναι συναισθήματα. Σήμερα βλέπω πως η
νέα γενιά, μέσα από τα social media και τον σύγχρονο τρόπο ζωής, συχνά δίνει μεγαλύτερη
σημασία στο να δείξει τι κάνει, παρά στο να δουλέψει γι’ αυτό. Κι όμως, η ουσία είναι
αλλού — στην προσπάθεια, στην ταπεινότητα και στην αληθινή αγάπη για το παιχνίδι.
Τα παιδιά που διψάνε να πετύχουν πρέπει να μένουν προσηλωμένα σε αυτό που θέλουν. Η
συγκέντρωση είναι το κλειδί. Σήμερα υπάρχουν σύγχρονα εργαλεία και δυνατότητες στον
χώρο του αθλητισμού που μπορούν να βοηθήσουν κάθε νέο αθλητή να εξελιχθεί —
πράγματα που εμείς τότε δεν είχαμε. Όμως, όσο κι αν έχει προχωρήσει η τεχνολογία,
τίποτα δεν αντικαθιστά την αγάπη για αυτό που κάνεις και την προσήλωση στον στόχο σου.
Αυτά είναι που κάνουν τη διαφορά, αυτά είναι που σε οδηγούν τελικά να ξεχωρίσεις.
Πως είναι ο Κώστας Παπανικολάου εκτός γηπέδου;
Εκτός γηπέδου, είμαι ένας άνθρωπος που δίνει μεγάλη σημασία στην οικογένεια. Η γυναίκα
μου και τα παιδιά μου είναι το κέντρο της ζωής μου. Μου αρέσει να χαλαρώνω μαζί τους,
να απολαμβάνω ένα καλό φαγητό και να περνάω χρόνο με φίλους. Αυτές οι στιγμές είναι
πολύτιμες, γιατί με το δικό μου πρόγραμμα λείπουν συχνά. Προσπαθώ, λοιπόν, κάθε φορά
που βρίσκω χρόνο, να τον αφιερώνω στους ανθρώπους που αγαπώ — είναι ο τρόπος μου
να ισορροπώ και να γεμίζω ξανά ενέργεια.

Ποιος ήταν ο καθοριστικός άνθρωπος στην πορεία σου;
Κ.Π.: Η στήριξη από την οικογένειά μου ήταν το πιο σημαντικό θεμέλιο σε όλη μου τη
διαδρομή. Οι γονείς μου και ο αδερφός μου ήταν πάντα εκεί, σε κάθε στιγμή, στα εύκολα
και στα δύσκολα. Είχα, βέβαια, και την τύχη να συνεργαστώ με εξαιρετικούς προπονητές
και αθλητές, που με βοήθησαν, με καθοδήγησαν και με διαμόρφωσαν στην προσωπικότητα
και τον αθλητή που είμαι σήμερα. Όμως, πάνω απ’ όλα, βάζω την οικογένειά μου. Αυτή
είναι η βάση μου, η δύναμή μου και το σημείο αναφοράς σε ό,τι κάνω.

Πώς βλέπεις το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ τα επόμενα χρόνια;
Κ.Π.: Το ελληνικό μπάσκετ είναι ζωντανό και συνεχίζει να εξελίσσεται. Υπάρχει, βέβαια,
πάντα μια διχογνωμία — κάποιοι λένε πως έχουμε νέα ταλέντα που μπορούν να
συνεχίσουν την παράδοση, άλλοι πως όχι. Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν ξέρεις πότε και
από πού θα ξεπηδήσει ένα νέο ταλέντο. Πιστεύω πως οι επιτυχίες της Εθνικής ομάδας θα
παίξουν μεγάλο ρόλο στο να φέρουν ξανά τα παιδιά στο γήπεδο, να τα εμπνεύσουν να
πιάσουν την μπάλα και να ονειρευτούν. Κι εκεί είναι το μέλλον — στα παιδιά που θα
αγαπήσουν το άθλημα όπως το αγαπήσαμε κι εμείς.

Τα Τρίκαλα τι ρόλο παίζουν στη ζωή σου;
Κ.Π.: Τα Τρίκαλα παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στη ζωή μου. Είναι ο τόπος που με γαληνεύει
και μου δίνει ηρεμία. Όποτε μπορώ και έχω λίγο χρόνο, πηγαίνω στη Φωτάδα και στο
Διαλεκτό — εκεί όπου είναι οι ρίζες μου. Εκεί βρίσκω τον εαυτό μου και ξαναβρίσκω την
ισορροπία μου. Τα Τρίκαλα είναι το ησυχαστήριό μου. Μακριά από τον θόρυβο και την
ένταση, γίνομαι πάλι ο Κώστας που μεγάλωσε εκεί, που μοιράζεται τα νέα του με τους
ανθρώπους του τόπου.
Τα Τρίκαλα έχουν εκσυγχρονιστεί και όλοι μου μιλούν με τα καλύτερα λόγια. Έχουν
συνδυάσει την ιστορικότητα με τη φυσική ομορφιά, δημιουργώντας έναν μοναδικό
προορισμό. Είναι ένας τόπος που διατηρεί την παράδοση και την ταυτότητά του, αλλά
ταυτόχρονα προχωράει μπροστά, και αυτό είναι κάτι που εκτιμούν όλοι όσοι τον
επισκέπτονται ή τον ζουν καθημερινά.
Τι μήνυμα κρατάς από όλη αυτή τη διαδρομή;
Κ.Π.: Ότι τίποτα δεν χαρίζεται. Όλα έρχονται με υπομονή, δουλειά και αλήθεια. Και πως,
είτε είσαι στο παρκέ της Ευρωλίγκας είτε στο γήπεδο του χωριού, η καρδιά κάνει τη
διαφορά.
Ο Κώστας Παπανικολάου συνεχίζει να εμπνέει. Με τη φωνή του αρχηγού, τη σεμνότητα
του παιδιού από τα Γρεβενά και την ψυχή που χτυπά πάντα στα Τρίκαλα.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ IDEESMAGAZINE