Κόμματα, καημοί και… σωσίβια

Άλλος για κόμμα; Κι όμως! Ο Αντώνης Σαμαράς, στα 75 του, φημολογείται πως μαγειρεύει το δικό του πολιτικό comeback. Αν τελικά βγει το μαγαζί με την ταμπέλα «Για την Ελλάδα», το «ρε γαμώτο» θα μείνει μάλλον στα ενδότερα. Το σίγουρο είναι πως το σούσουρο ξεκίνησε πριν καλά-καλά ανακοινωθεί κάτι επίσημο, και ήδη πέφτουν οι πρώτες ρουκέτες από Βελόπουλους, Λατινοπούλες και λοιπούς συγγενείς.

(Ε, μα όχι και να πάει να μαζέψει τα ίδια πελατάκια, ρε Αντώνη. Υπάρχουν και άγραφοι κανόνες στη… μικρομεσαία ακροδεξιά αγορά.)

Την ίδια ώρα, ο Αλέξης Τσίπρας λένε πως ψάχνει τρόπο επιστροφής – ποιος ξέρει από ποια πόρτα θα δοκιμάσει. Ο Στέφανος Κασσελάκης, από την άλλη, παλεύει με κύματα και πολιτικές τρικυμίες. Έχει πέσει –λένε– στη θάλασσα και καλεί σε βοήθεια, μπας και του πετάξει κανείς καμιά λέμβο, έστω φουσκωτή. Αλλά στην πολιτική, άμα μπεις στα αζήτητα… «εκτός από τη μάνα σου, κανείς δε σε θυμάται», που λέει και το γνωστό άσμα.

Και μ’ αυτά και μ’ εκείνα, ποιος μένει να κερδίζει χρόνο και έδαφος; Μα φυσικά η… Παναγιώταινα! Ο Κυριάκος με το γνωστό στιλ χαμηλών τόνων και καθαρών γραμμών (τουλάχιστον επικοινωνιακά), βλέπει τους άλλους να παλεύουν στη λάσπη και σκέφτεται: «Δεν θέλει κόπο, θέλει… να κάθομαι και να τους κοιτάζω».

Τελικά, όπως πάει το πράγμα, η τρίτη τετραετία μπορεί να μην είναι και τόσο μακρινή υπόθεση.

TRK