
Σήμερα στα Τρίκαλα, μέσα στην Εβδομάδα Κινητικότητας, έγινε αυτό που λέμε… γλέντι μπασκετικό, αλλά στο μέγεθος μικρού παιδιού! Τα λιλιπούτεια πιτσιρίκια φόρεσαν τα αθλητικά τους, πήραν τη μπάλα και μπήκαν στο γήπεδο πιο αποφασισμένα κι από επαγγελματίες!
Άλλος σούταρε και η μπάλα πήγαινε στο πλάι, άλλος έτρεχε και ξαφνικά… έπεφτε μόνος του, αλλά κανείς δεν το ’βαζε κάτω! Το χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά και οι φωνές των γονιών από τις κερκίδες έδιναν ρέστα.
«Μπράβοοοο αγόρι μου!», «Σούταρεεε!», «Μην το τρως το κορν φλέικς, τρέχα!» και τέτοια ωραία.
Μετά, φυσικά, ήρθε και το καλό: τα μετάλλια! Τα πήραν ένα-ένα από τους διοργανωτές με καμάρι, και μόλις τα πέρασαν στον λαιμό… κατευθείαν στον μπαμπά για την αγκαλιά της ημέρας. Η χαρά δεν περιγράφεται – μισά χαμόγελα, μισά δακρυσμένα μάτια. Και το μετάλλιο; Ήδη έχει μπει στο κουτάκι των αναμνήσεων,
Αξιοσημείωτη στιγμή; Ο Διοικητής Ασφάλειας Τρικάλων, που είδε τον γιο του να βάζει καλάθι και γύρισε το μάτι του λες και κέρδισε το Τζόκερ! Ο ίδιος, με μπασκετικό παρελθόν λένε κάποιοι, είχε μια λάμψη στο βλέμμα, τύπου «αν δεν γινόμουν αστυνομικός, θα ’παιζα στον Παναθηναϊκό ..
Γέλια, χειροκροτήματα, σφυρίγματα από γονείς που είχαν να τρέξουν απ’ το 2004, και παιδιά που γύρισαν σπίτι κουρασμένα αλλά τρισευτυχισμένα. Είπαν ότι έπαιξαν, αλλά στο βάθος όλοι ξέρουμε πως σήμερα κέρδισαν κάτι πολύ πιο μεγάλο: την εμπειρία, την αγάπη και… τη ζεστή σοκολάτα που τους περίμενε μετά.
Μπράβο στα παιδάκια, μπράβο στους γονείς και μπράβο στα Τρίκαλα που ξέρουν να το ζούνε!