Κατάμεστη αίθουσα, ανήσυχα πνεύματα και τεχνητή νοημοσύνη στην καρδιά των Τρικάλων
Σε μια κατάμεστη αίθουσα, γεμάτη από ανθρώπους με έντονο ενδιαφέρον για τις τεχνολογικές εξελίξεις και τον αντίκτυπό τους στην κοινωνία, η Τρικαλινή Λέσχη Προβληματισμού φιλοξένησε για δεύτερη φορά στην πόλη των Τρικάλων τον κορυφαίο επιστήμονα και ερευνητή του MIT, Μιχάλη Μπλέτσα. Θέμα της βραδιάς, η Τεχνητή Νοημοσύνη και η βαθιά επίδρασή της στην καθημερινότητά μας, στο μέλλον των παιδιών μας και στον τρόπο που θα διαμορφωθούν οι κοινωνίες μας τις επόμενες δεκαετίες.
Η πρώτη παρουσία του Μιχάλη Μπλέτσα στα Τρίκαλα, τον Ιανουάριο του 2020, μαζί με την Άννα Διαμαντοπούλου και θέμα τότε τη “Βιομηχανική Επανάσταση και Παιδεία”, είχε αφήσει εξαιρετικές εντυπώσεις. Το ίδιο συνέβη και τώρα, σε μια ακόμη πιο φορτισμένη συγκυρία, καθώς η τεχνητή νοημοσύνη έχει περάσει πια από το πεδίο της επιστημονικής φαντασίας ή των «έξυπνων βοηθών» στην καρδιά μιας παγκόσμιας τεχνολογικής και γεωπολιτικής αναμέτρησης.
Μπροστά σε ένα ακροατήριο που συνδύαζε πολίτες, εκπροσώπους της επιστημονικής κοινότητας, επαγγελματίες και μαθητές, ο λόγος του Μπλέτσα ήταν, όπως πάντα, χειμαρρώδης, γεμάτος ουσία και προβληματισμό. Με φόντο το ερευνητικό σενάριο «AI 2027» και παραδείγματα από την παγκόσμια σκηνή, ανέλυσε πώς η τεχνητή νοημοσύνη μετασχηματίζει ήδη τις δομές εργασίας, την εκπαίδευση, την υγεία, την ασφάλεια και την πολιτική. Και πώς, αν συνεχιστεί η εξέλιξη με τον σημερινό εκθετικό ρυθμό, βρισκόμαστε ενώπιον μιας βαθιάς υπαρξιακής και στρατηγικής πρόκλησης.
Η βραδιά ολοκληρώθηκε με ένα ζωντανό διάλογο με το κοινό, που με τις ερωτήσεις και τις παρεμβάσεις του απέδειξε πως στα Τρίκαλα υπάρχει ένα πυρήνας πολιτών που διψά για ουσιαστική ενημέρωση και αναζητεί κατανόηση σε ζητήματα που διαμορφώνουν ήδη το αύριο.
Η Λέσχη Προβληματισμού των Τρικάλων επιβεβαίωσε, για άλλη μία φορά, τον ρόλο της ως φάρος διαλόγου και στοχασμού για την τοπική κοινωνία. Και ο Μιχάλης Μπλέτσας, ως ένας από τους πλέον φωτεινούς Έλληνες του εξωτερικού, επιβεβαίωσε πως η τεχνολογία, όταν συναντά τον προβληματισμό και την ευθύνη, μπορεί να γίνει εργαλείο προόδου – όχι φόβου.
