Καήκαμε από τον χυλό… και φυσάμε και το γιαούρτι» στα Τρίκαλα μετά τον Ντάνιελ

Στα Τρίκαλα ,όπως και σε όλες τις πόλεις και τα χωριά που βίωσαν το καταστροφικό πέρασμα του Ντάνιελ , η καθημερινότητα έχει αλλάξει. Όχι μόνο στις υποδομές, αλλά κυρίως στη νοοτροπία. Είναι αυτό το λαϊκό «καήκαμε από τον χυλό και φυσάμε και το γιαούρτι» που πλέον ακούγεται πιο επίκαιρο από ποτέ.

Οι αντοχές των ανθρώπων δοκιμάζονται ξανά και ξανά, ακόμα και με μια απλή βροχή. Και δεν είναι υπερβολή: το 112 στα κινητά, που άλλοτε λειτουργούσε καθησυχαστικά, τώρα ακούγεται σαν σήμα συναγερμού για πολλούς. Μια ειδοποίηση και η αδρεναλίνη ανεβαίνει, γιατί ,καλώς ή κακώς , τα «σαίνια» της πολιτικής προστασίας που χειρίζονται το σύστημα θέλουν να είναι απόλυτα έτοιμα… αλλά αυτό σημαίνει πως οι πολίτες βρίσκονται σε μόνιμη εγρήγορση.

Την ίδια στιγμή δοκιμάζονται και τα αναχώματα, οι καθαρισμοί των ρεμάτων, τα μηχανήματα που έχουν παραταχθεί σε κομβικά σημεία των δήμων. Παντού εικόνες επαγρύπνησης: συνεργεία που δεν χαλαρώνουν ούτε λεπτό, δήμοι που ελέγχουν ροές νερών, αγρότες που κοιτούν με το βλέμμα στον ουρανό, κάτοικοι που ακούν τη βροχή με άλλο αυτί.

Είναι μια συλλογική εμπειρία φόβου και πρόληψης μαζί. Γιατί, όσο και να θέλουμε να το αποφύγουμε, η σκέψη όλων πηγαίνει στην ίδια λέξη: πλημμύρα. Φόβος παντού ,όχι υστερία, αλλά μια μόνιμη σκιά που αιωρείται από τότε που ο Νομός πλήρωσε βαρύ τίμημα.

Και έτσι συνεχίζεται η μέρα, με τους πολίτες να ζουν σε συνεχή επιφυλακή μέχρι να περάσει το φαινόμενο… και να έρθει, δυστυχώς, το επόμενο. Μέχρι τότε, τα Τρίκαλα και τα χωριά τους θα παραμένουν με το βλέμμα στα σύννεφα και την ελπίδα πως αυτή τη φορά η φύση δεν θα θυμώσει ξανά.

cz trikalaidees