Η τριάδα των Τρικάλων: Τεό, Μπόι και Φάτο στο παρασκήνιο της ομάδας του ΑΟΤ

Στα ποδοσφαιρικά πηγαδάκια των Τρικάλων κυκλοφορεί εδώ και καιρό μια τριάδα που δεν μιλάει απλώς για μπάλα, αλλά… πονάει γι’ αυτήν. Τρεις φίλοι, ποδοσφαιρόφιλοι παλιάς κοπής, που βλέπουν την κατάσταση και ανησυχούν. Μπαλοφάτσες με άποψη και ένστικτο: ο Τεό και ο Μπόι με καθαρά προπονητικό ταπεραμέντο, ο Φάτο με πιο παραγοντική ματιά. Άλλος από τον πάγκο, άλλος από τα γραφεία, αλλά όλοι με το ίδιο άγχος για το τι γίνεται – και τι δεν γίνεται.

Η κουβέντα τους δεν μένει μόνο στο ερασιτεχνικό. Τα δεδομένα στον ΑΟΤ τους βαραίνουν εξίσου. Και, μεταξύ μας, δεν έχουν άδικο. Γιατί αν ρωτήσεις με μία λέξη πώς έφυγαν την Κυριακή το πρωί οι ελάχιστοι φίλαθλοι που βρέθηκαν στο γήπεδο για το ματς με τον Άρη Φιλιατών, η απάντηση βγαίνει αβίαστα: ξενέρωμα.

Ξενέρωμα για την εικόνα.Ξενέρωμα για την έλλειψη πλάνου.Ξενέρωμα για τη διάθεση – ή μάλλον την απουσία της.Και κυρίως, ξενέρωμα για τη φιλοδοξία που μοιάζει να έχει χαθεί.

Όπως και στην Ελασσόνα, όπως στην Άρτα, όπως και αλλού. Το έργο επαναλαμβάνεται, αλλά το κοινό λιγοστεύει. Το χειρότερο όμως δεν είναι μόνο οι φίλαθλοι. Είναι ότι έχουν αρχίσει να ξενερώνουν και κάποιοι παίκτες-κολώνες, αυτοί στους οποίους υποτίθεται πως στηρίζεται φέτος η ομάδα. Όσα συμβαίνουν εντός των τειχών δεν περνούν απαρατήρητα. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ ξέρουν. Και αυτό, τελικά, είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Μεγαλύτερο ακόμη κι από τα γκολ που δεν μπαίνουν.

Γιατί όταν χάνεται η πίστη από μέσα, δεν σώζεται το ματς απ’ έξω. Κάπου εδώ, λένε οι τρεις της παρέας, δεν φτάνουν οι διαπιστώσεις. Κάποιοι πρέπει να αναλάβουν. Να μπουν μπροστά, να πάρουν την ομάδα από το χέρι και να την οδηγήσουν ξανά στις νίκες. Αλλιώς, το ξενέρωμα κινδυνεύει να γίνει συνήθεια. Και αυτό, στα Τρίκαλα, δεν το αντέχει κανείς.