Η Άνοιξη και η δική μας Αναγέννηση…
Mπήκαμε στη Σαρακοστή και όλα γύρω μας αρχίζουν να θυμίζουν άνοιξη…
από τον Άκη Αγορίτσα
Η διάθεση αλλάζει, μάς γεμίζει αισιοδοξία και να αντιμετωπίζουμε ακόμα και τις δυσκολίες με καλύτερη διάθεση. Η μέρα μεγαλώνει και αλλάζουν και οι συνήθειές μας. Ο χειμώνας μας αφήνει πίσω και αυτό προκαλεί και ανακούφιση σε όλους όσους ταλαιπώρησε. Ο φετινός χειμώνας ίσως ο πιο δύσκολος των τελευταίων χρόνων για όλους μας. Με το πετρέλαιο και τη βενζίνη στα ύψη, με τους μισθούς των δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων να αγγίζουν ιστορικά τους χαμηλότερους των τελευταίων δεκαετιών και με χιλιάδες ανθρώπους της διπλανής πόρτας να χάνουν τη δουλειά τους, έτσι ξαφνικά όπως χτύπησε τη πόρτα μας η κρίση. Με τους συνταξιούχους να έχουν χάσει και το τελευταίο ίχνος αξιοπρέπειας και να καλούνται να ζήσουν με πολύ λιγότερα από όσα είχαν μέχρι σήμερα και τον εμπορικό κόσμο να προσπαθεί να σταθεί ξανά στα πόδια του αλλά με το κλίμα απαισιοδοξίας να μην αφήνει περιθώρια για βήματα μπροστά.
Η Άνοιξη είναι συνυφασμένη με την αναγέννηση της φύσης και πολλές φορές κάνουμε τον παραλληλισμό μας, με κάθε τι καινούργιο που μπορεί να ξεκινά την Άνοιξη. Και ειδικά με όλα όσα έχουν συμβεί έχουμε περισσότερο από ποτέ την ανάγκη της Αναγέννησης σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας μας. Μιας Αναγέννησης που θα αρχίζει από την κορυφή, από τους πολιτικούς μας ταγούς και που θα καταλήγει σε κάθε έναν από εμάς που βρίσκεται στη βάση της πυραμίδας. Μιας Αναγέννησης με άξονα την Παιδεία, τον Πολιτισμό την αγάπη για την πατρίδα μας και το σεβασμό για τους συνανθρώπους μας. Μπορεί να φαίνονται σε κάποιους ρομαντικά τα όσα γράφω αλλά ας σκεφτούμε ότι η γενικότερη οικονομική κρίση που περνάει η πατρίδα μας είναι το αποκορύφωμα της κρίσης θεσμών που βιώσαμε τα προηγούμενα χρόνια.
Μπορεί να έρθει λοιπόν η Άνοιξη και σε μας; Μαζί με την φύση να αναγεννηθούμε και εμείς; Να γυρίσει σε όλους μας το χαμόγελο και να μπορέσουμε να δούμε με αισιοδοξία τα όσα συμβαίνουν στην καθημερινότητα μας; Μπορούμε σε αυτό το τούνελ που μπήκαμε ( ή μήπως στο τούνελ που μας έβαλαν; ) να δούμε στο βάθος φως; Ένα φως λαμπερό, αληθινό, που δε θα είναι ψεύτικο και πρόσκαιρο αλλά θα κρατήσει και θα δυναμώνει μέρα με τη μέρα… Το φως της ελπίδας που θα μας κάνει πιο δυνατούς.
Κοιτάζω έξω και ο λαμπερός ήλιος μου δίνει δύναμη και ελπίδα. Στο χέρι μας είναι να μας δώσει και προοπτική για τα καλύτερα που μπορούν να έρθουν και που τα αξίζουμε σαν λαός, σαν έθνος. Και ένα λουλούδι που βλέπω να ανθίζει στην γλάστρα είναι η καλύτερη απόδειξη πως μετά τον γκρίζο χειμώνα έρχεται πάντα η Άνοιξη… Ίσως μαζί της να έρθει και δική μας… Καιρός δεν είναι;
