Επιστροφή στο… μέλλον με τις Ακαδημίες Κατάρτισης – Τελικά, ποιος έκανε λάθος και ποιος το διορθώνει;

Στην Ελλάδα, όπως πάντα, το ρολόι της Παιδείας κάνει κύκλους. Κάποτε τα ΤΕΙ καταργήθηκαν και συγχωνεύτηκαν με τα ΑΕΙ – με τυμπανοκρουσίες επί ΣΥΡΙΖΑ και με υποσχέσεις περί «πανεπιστημιακής αναβάθμισης». Τώρα, λίγα χρόνια μετά, επιστρέφουμε στην ανάγκη της τεχνικής εκπαίδευσης, αλλά με… νέο όνομα: Ακαδημίες Επαγγελματικής Κατάρτισης.

Ας το πούμε απλά: παραρτήματα δημοσίων ΣΑΕΚ, των παλιών γνωστών ΙΕΚ. Με τη σφραγίδα της υπουργού Παιδείας Σοφίας Ζαχαράκη, που υπόσχεται προγράμματα κομμένα και ραμμένα στις ανάγκες της τοπικής οικονομίας – από αγροδιατροφή και τουρισμό, μέχρι τεχνολογία και βιομηχανία.

Ωραία όλα αυτά, αλλά δεν ήταν πάντα αυτό το ζητούμενο; Να φεύγουν οι νέοι με δεξιότητες, και όχι μόνο με θεωρίες και χαρτιά χωρίς αντίκρισμα;

Στα παρασκήνια, πάντως, αρκετοί εντός και εκτός κυβέρνησης χαμογελούν πικρά, καθώς βλέπουν πως η επιστροφή στην επαγγελματική κατάρτιση –αφού πρώτα την υποβαθμίσαμε, τη διαλύσαμε ή τη βαφτίσαμε αλλιώς– γίνεται τώρα με τον μανδύα της καινοτομίας.

Κάποιοι λένε πως πρόκειται για «καμουφλαρισμένη παραδοχή λάθους».
Άλλοι ότι πρόκειται για την «πραγματική μεταρρύθμιση» που είχε ανάγκη η χώρα εδώ και δεκαετίες.

Η ουσία; Η κοινωνία το ζητούσε καιρό: λιγότερα πτυχία για κορνίζες, περισσότερες δεξιότητες για δουλειά.
Και τώρα, σιγά-σιγά, το πολιτικό σύστημα φαίνεται να το καταλαβαίνει.

Ή απλά… επιστρέφουμε εκεί απ’ όπου δεν έπρεπε ποτέ να φύγουμε.