Βιβλίο απο τον Ασπροποταμίτη Θοδωρή Λιμίτσιο

Στις ευχαριστίες του, ο πρωτοεμφανιζόμενος Τρικαλινός συγγραφέας Θεόδωρος Λιμήτσιος επιφυλάσσει ειδική μνεία στην τριάδα Μποφίλιου-Ευαγγελάτο-Καραμουρατίδη.

Σας θυμίζει κάτι αυτό το τραγούδι;

Στον συγγραφέα, πάντως, έφερε έμπνευση και ιδέες. Το μυθιστόρημα «Εγώ μεγάλωνα για σένα…» από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα φέρει μια συγκινητική απλοϊκότητα και αθωότητα, άλλων εποχών, η οποία διαπερνά την ραχοκοκαλιά μιας ιστορίας γεμάτης ανατροπές.

Ο Θάνος και η Χαρά είναι οι πρωταγωνιστές μιας αφήγησης διάστικτης από ενδιαφέροντες, αν και όχι επαρκώς αναλυμένους, χαρακτήρες: δύο πλάσματα που μοιάζει να τα συνδέει η ζωή με έναν τρόπο σχεδόν μεταφυσικό. Το συμβάν του έρωτα είναι αναπόφευκτο και μοιραίο. Από την επαρχία, στην μεγάλη πόλη, κι από την μπερδεμένη από εικόνες και αρώματα παιδικότητα στην λαχανιασμένη και γεμάτη ορμές ενηλικίωση, από τα όνειρα στους εφιάλτες και από την προσδοκία του μέλλοντος στην σκληράδα του σήμερα, ο Λιμήτσιος επιχειρεί μια συγγραφική ακροβασία, παίζοντας με τους χρόνους της αφήγησης και με τις εναλλαγές των συναισθημάτων των ηρώων.

Στο μεγαλύτερο κομμάτι του βιβλίου του, η ακροβασία αυτή είναι επιτυχής και εντυπωσιακή. Υπάρχουν, όμως και σημεία, κατά τα οποία η πένα του αποδεικνύεται λιγότερο δυνατή από τους ήρωες που η ίδια αυτή έχτισε επί χάρτου. Κάποιες στιγμές της ιστορίας καθίστανται λίγο αναληθοφανείς-αυτό όμως δεν το κατατάσσω στα αρνητικά χαρτιά, γιατί συνέτειναν στην δημιουργία της μαγείας που μόνο ένα μυθιστόρημα μπορεί να εκπέμψει.

Η γλώσσα απλή και κατανοητή, ο λόγος στρωτός και, στα σημεία, ποιητικός. Το βιβλίο σε παίρνει από το χέρι εξ αρχής και σε πάει μέχρι τέλους έτσι. Δεν το αφήνεις εύκολα από τα χέρια σου και σε κάνει φίλο του, ακόμα και αν δεν συγκαταλέγεσαι στους «επαγγελματίες αναγνώστες».

Το τέλος εκπλήσσει, γιατί περιμένεις κάτι άλλο. Η ανατροπή έρχεται χωρίς πολλά πολλά και σε αφήνει να χάσκεις, να γυρνάς λίγο πίσω τις σελίδες, για να δεις μήπως κατάλαβες εσύ κάτι λάθος.

Ο έρωτας, η ηθογραφία της εποχής (δεκαετίες 50, 60, 70), τα τοπία και το περιβάλλον (με εύστοχες και καθόλου κουραστικές περιγραφές), οι διάλογοι, οι ατμόσφαιρες, αλλά και η αέναη πάλη καλού και κακού αποδίδονται με μεράκι, με ματιά ευαίσθητη πλην όμως αρκούντως αποστασιοποιημένη. Αυτό, άλλωστε, είναι το χρέος ενός συγγραφέα που καλείται να αφηγηθεί μια ιστορία η οποία φέρει εντός της πολύ πόνο.

Ο θάνατος δεν μπορεί να νικηθεί πάντα από τον έρωτα. Η ίδια η ζωή, όμως, η ροή της η αναπόδραστη, τα πατάει όλα κάτω και βγαίνει στο φως μαζί με τους τυχερούς που αξιώνονται να την ζήσουν μέχρι τέλους. Το «Εγώ Μεγάλωνα για Σένα» είναι ένα από τα βιβλία που σίγουρα θα βρουν την θέση στην βιβλιοθήκη όσων ρομαντικών ψυχών έχουν απομείνει σε αυτήν την πόλη, σε αυτόν τον κόσμο. Αναμένουμε, πάντως, ακόμα περισσότερα από τον συγγραφέα στην επόμενή του απόπειρα. Γιατί ανυπομονούμε να την διαβάσουμε ήδη.

“Πριν από τα κινητά τηλέφωνα και τα androids υπήρχαν οι επιστολές, που έκαναν ημέρες ή και εβδομάδες να φθάσουν στον παραλήπτη… Πριν από την άνεση του αυτοκινήτου και την ταχύτητα του αεροπλάνου υπήρχαν το μουλάρι και το άλογο και πορείες ημερών σε σκληρές καιρικές συνθήκες… Πριν από τις φιλίες των socialmedia υπήρχαν η γειτονιά, το παιχνίδι στις αυλές και στις αλάνες, οι κουβέντες με τα μάτια να κοιτούν στα μάτια και όχι στην οθόνη… Πριν από τους γάμους με drones και πυροτεχνήματα υπήρχε το αυθόρμητο γλέντι συγγενών και φίλων σε σπίτια και πλατείες χωριών, με το κλαρίνο να σέρνει τον χορό…

Πριν από τη βιαστική και επιπόλαιη «αγάπη» της μιας εβδομάδας ή του ενός μήνα υπήρχε η ΑΓΑΠΗ, με τους στίχους του Ελύτη να γίνονται ερωτόλογα και τη φράση «θα σ’ αγαπώ ΠΑΝΤΑ» να κυριολεκτεί… Πριν από τα ογκώδη ρομαντικά μυθιστορήματα με τη δαιδαλώδη πλοκή και τις λογοτεχνικές φιοριτούρες υπήρχε η απλή καθημερινή γλώσσα, με την κάθε λέξη να βαραίνει σαν μολύβι με το καθαρό νόημά της… Γι’ αυτό μ’ αρέσει η μυθιστορία του Θοδωρή· γιατί ερεθίζει την οσφρητική μνήμη φέρνοντας μυρωδιές παιδικού σύμπαντος… όταν η μαγεία δεν ήταν μαγγανεία και η μεταφυσική δεν ήταν κλάδος της φιλοσοφίας, αλλά ο μοναδικός τρόπος ερμηνείας του κόσμου· και αυτό μου λείπει στις μέρες μας”

Βησσαρίων Μπουσιόπουλος

* Ο Θεόδωρος Λιμήτσιος γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας το 1976 με ιδιαίτερη πατρίδα την Ανθούσα Ασπροποτάμου. Το 1999 αποφοίτησε από τη δραματική σχολή «Αρχή». Από το 1999 μέχρι το 2011 συμμετείχε σε διάφορες θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές σειρές στην Ελλάδα. Το 2011 μετακόμισε στη Βιέννη, όπου συνεργάστηκε με το voiceactors.at (G.Licandro). Την ίδια χρονιά δημιούργησε στη Βιέννη τον ελληνοαυστριακό θεατρικό θίασο «…προς τον ήλιο», όπου διατηρεί μέχρι σήμερα τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή.

Το Εγώ μεγάλωνα για σένα…είναι το πρώτο του μυθιστόρημα, που με τρόπο τρυφερό και νοσταλγικό μάς θυμίζει πώς ήταν ο έρωτας πριν από τη βιαστική και επιπόλαιη «αγάπη» των social media και των κινητών τηλεφώνων. Ένας φόρος τιμής στο καθαρό και ανεπιτήδευτο συναίσθημα που όλοι αναζητούμε αλλά το οποίο χάνουμε στο χάος των σύγχρονων καιρών.

ΣΧΗΜΑ: 13 x 20 cm | ΣΕΛΙΔΕΣ: 240 | ΕΞΩΦΥΛΛΟ: ΜΑΛΑΚΟ | ISBN: 978-960-19-0795-6 | ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: 2020

Βρείτε περισσότερες πληροφορίες εδώ