Αφιερωμένο στον πιστό μου σκύλο τον Δούκα

Ένα ακόμη λογοτεχνικό εργάκι αποσπάσαμε από τον γνωστό φαρμακοποιό Νίκο Μαργαρίτη ο οποίος μοιράστηκε μαζί μας μερικές ποιητικές σκέψεις του, για τον μοναχιογιό του, όπως τον προσφώνησε χαριτολογώντας, μιας και την οικογενειακή του ζωή, την μοιράζεται με την αγαπημένη του σύζυγο και τις δυο κόρες …

Φοβισμένος ,έτρεμες .Έφτασες κοντά μας,με Ταξι .Μέσα σε ένα χαρτόκουτο ,όπως τα εμπορεύματα . Κατουρημενος ,φοβισμένος .Πρωτο πραμα ,άφησα ότι δουλειά έκανα , ηρθες στον χώρο της εργασιας μου . Εδώ πρέπει να σου ζητήσω μια συγνωμη .Δεν ήρθα ο ιδιος να σε πάρω .

Εσυ ευγενικος και διακριτικος δεν μου γκρινιαξες . Πρώτο πραμα με απόλυτη προσοχή , σε πείρα αγκαλίτσα σου έδωσα ένα πεταχτό φιλάκι σε μύρισα . Ήσουνα χαμένος .Αποκομμένος από την ζέστη αγκαλίτσα της μανούλας σου. Σε ξένο περιβάλλον ,χωρίς παρέα τα αδερφάκια σου . Σε έψαχνα.Είπα στον πωλητή σου οτι ψάχνω ένα πειρατή . Ένα σκυλάκι ,γαλλικό μπουλντόγκ με ένα ματάκι λευκό και το άλλο μαύρο. Μου αρεσουν οι αντιθέσεις .Σερνικο σε ήθελα γιο δεν απέκτησα .

Μόνο θυληκα στο σπιτικό μας. Υποσεινηδητα  ήθελα τον γιο ,να δω και την ρσενικη συμπεριφορά των παιδιών .Αγωνιούσα να σε δω ,ποσά και ποσά σενάρια δεν έπλαθα στον νου μου.Με σένα τον ακόμα άγνωστο τετράποδο φιλο μου . Ηρθες , πρώτο πραμα μου κόπηκαν τα πόδια ,σε φίλησα , σαν λούτρινο ευαίσθητο παιχνίδι εισουνα .Σου έδωσα να φας κροκέτες.

Εσυ από το ένστικτο τις επιβίωσης τις έκρυβες.0σο σε παρότρυνα να τις φας ,άλλο τόσο εσυ τις έκρυβες ,κάτω από ένα αυτοσχέδιο στρώμα , καμωμένο απο καθαρά πολύχρωμα πανιά . Σου πρόσφερα αγνό ,γλυκό ,μέλι ανθέων . Να μην πάθεις υπογλυκαιμία λόγω του πολυωρου ταξιδιού σου .Ερχόσουνα από την Ουγγαρία .Τα βιβλιάρια υγειας και το διαβατήριο σου δειχνανε γεννημένος Ιούλιο .Εχεις γενέθλια κατακαλόκαιρο .Όλη η οικογένεια τραγουδάει το χάπι μπερτει δουκακο .Καθε Ιούλιο κόβουμε μια τουρτιτσα για το αγοράκι μας .Δούκα η δουκακο το ονοματάκι σου.Ο καθενας μας ως είθιστε πρότεινε ένα δυο ονόματα .Νονά ομως εχεις μια σερβιτόρα απο την λαρισσα .Μου αρεσουν τα απρόοπτα .

Σε μια νυχτερινή σαββατιάτικη έξοδο .Ρωταω ευγενικά μια κοπελίτσα που μας σέρβιρε το συγκεκριμένο βράδυ .Περιμένω ένα σκυλάκι αρσενικο .Τι όνομα λες να του δώσουμε . Απαντάει αυθόρμητα και μέσα στα γελια ,δούκα ,αυτό ήταν το γραφτό σου νασαι ο δουκας μας. Στην αρχή ήταν θέμα η διαμονή σου . Πάντα εμείς οι μικρόψυχοι λέμε θα μας κατουρήσει θα μας γεμίσει ακαθαρσίες . Που να ξέραμε ποσό τυπικος και προσεκτικος είσαι .Σκεφτόμαστε τις φθορες σε δήθεν πράματα αξιας . Ετσι αρχικά έμενες μέσα στο σπιτι . Όταν λείπαμε σε αφήναμε μονο στο μπαλκόνι .

Η χριστινα δεν το άντεχε ,να κρυώνεις στο κρύο ,να ζεστενεσαι στην ζέστη ,να βρέχεσαι στην βροχή και να τρομάζεις στις αστραπές και σε ολους τουςπρωτόγνωρους για σένα θορύβους . Γρατσουναγες επίμονα με τα ποδαράκια σου τα αλουμίνια , τα Τζαμια δεν αγαπουσες την μοναξιά . Μας κέρδισες , με τα αθώα ματάκια σου ,το άκακο βλέμμα σου .Κατεκτησες με την γλυκύτητα σου μια θέση στο σπιτι μας. Εγινες ο γιος μας . Με μάνα πατέρα και αδερφαδες .Μας έκανες την τιμή να μας ανεχτείς .Ποσά και ποσά βραδιά δεν σου μίλαγα .Σε έβαζα πάνω στο γυμνό μου στήθος. Άκουγα την καρδούλα σου να κουδουνίζει .Ένιωθα τα χνώτα σου την ζεστασιά του κορμιού σου .Καρτερικά , υπομονετικα με άκουγες . Ποτέ δεν μου αντιμιλησες .Σου έλεγα στην αρχή που εισουνα μικρουλης και ντροπαλος πάμε βόλτα.

Σύ γύρναγες μέσα στο σπιτι ,καθόλου δεν ήθελες έξω . Τώρα ακούς βόλτα πετάγεσαι ελατήριο .Μετά μορφώνεσαι σε αγριοκάτσικο .θέλεις έξω να μυρίσεις και να παιξεις με αλλά σκυλάκια ,με τα γατάκια της άυλης ,είσαι τζέντλεμαν .Φορες ζητάς να βγεις στο μπαλκόνι .Με τον γνωστό τρόπο γρατσουνας με τα μπροστινά ποδαράκια τα Τζαμια η τα αλουμίνια . Είσαι ξεροκεφαλος εάν δεν σου ανοίξουμε εσυ εκει γρατσουνας . Περνάς το κεφαλάκι σου μέσα από τα γύψινα μωβ κάγκελα .Χαζεύεις τον κόσμο στην πλατεία.Είσαι κουτσομπόλης ,σου αρέσει να παρατηρείς . Γαυγιζεις με ευγένεια σαν φλωρακι . Με τον καιρό χαλαρωσες ,δεν πέταγεσε στον κάθε θόρυβο , νιώθεις πλέον ασφάλεια δίπλα μας .

Ποιος ξέρει τι είδαν τα ματάκια σου πειρατή μου ,εκει που σε μεγάλωσαν . Τώρα ρεμβάζεις . Κοιμάσαι του καλού καιρού ,χαμένος σε όνειρα ,ελπίζω χαρούμενα . Ολοι σε αγαπάμε μικροι ,μεγάλοι . Δούκα ,δουκακο σε φωνάζουμε. .Είσαι φίλος ,πιστος , αναντικαταστατος.

Πάντα μας περιμένεις να γυρίσουμε σπιτι.Αποζητάς αγκαλίτσες ,φιλάκια,χάδια .Οχι μονο στην πλατουλα σου και στο κεφαλάκι σου . Ξαπλώνεις ανάσκελα λες με το βλέμμα σου την κοιλιτσα και το στηθος δεν θα μου το χαϊδέψετε. θέλεις αγαπη ,χάδια .

Προσφερεις σε ολους μας απρόσκοπτα αγαπη και φιλια . Σε λατρεύουμε πειρατή του .Είσαι το παιδί μας το ρσενικο