Τζέην Σαμπανίκου: »Ο χώρος του μηχανοκίνητου είναι από τους χειρότερους για τις γυναίκες»

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα και μεγάλωσε στα Τρίκαλα σε μία εποχή που το «μη» ήταν το απαραίτητο συνοδευτικό κάθε φράσης. Απαγορεύσεις που γυρνούσαν διαρκώς στο κεφάλι της και τελικά καθόρισαν τη ζωή της, κάνοντάς την αυτό που είναι σήμερα. Μιλάει δυνατά, κινείται συνεχώς, χάνεται, λέει ιστορίες, θυμάται και την παραμικρή λεπτομέρεια και τελικά καθηλώνει το συνομιλητή της. Μένεις σιωπηλή γιατί δε θέλεις ο ειρμός της να διακοπεί από μία δική σου παρέμβαση. Φοράει τζιν παντελόνι, αρβυλάκια δετά, ένα tshirt κι ένα μαύρο jacket. Παρκάρει τη μοτοσυκλέτα της και βγάζει το κράνος. Τα πλούσια ξανθά μαλλιά της είναι δεμένα σε μία σφιχτή κοτσίδα και οι άκρες τους χάνονται στο εσωτερικό του jacket της. Τεράστιο χαμόγελο. Η εικόνα της, χαρακτηριστική. Οι αφηγήσεις της παραστατικές. Ένας άνθρωπος πολυπράγμων που θέλει συνεχώς να μαθαίνει. Μοντέλο, γραφιάς και δημοσιογράφος με μακρόχρονη θητεία στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο μπαίνει στο χώρο του μηχανοκίνητου κατά τύχη και γίνεται η πρώτη γυναίκα που δηλώνει συμμετοχή στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ταχύτητας Μοτοσυκλετών. Για εκείνη η οδήγηση είναι απόλαυση κι όχι ένα παιχνίδι εξουσίας με το εγώ της. Αγαπά τα μοναχικά ταξίδια με τη μοτοσυκλέτα της γιατί προτιμά να αναλαμβάνει την ευθύνη του εαυτού της κι όχι του συνεπιβάτη της. Έχει βιώσει το σεξισμό εξαιτίας «συσσωρευμένων ανδρικών συμπλεγμάτων» αλλά ποτέ δε θέλησε να αποδείξει σε κανέναν την αξία της γιατί στην άσφαλτο και στις πίστες -τελικά- ο σεβασμός δεν είναι θέμα φύλου αλλά βαθιάς γνώσης. Συνεχίζει να καβαλά τη μοτοσυκλέτα της, να γράφει το Τζέην με ήττα και να υποστηρίζει όσες και όσους ανοίγουν το γκάζι για να πιάσουν τα όνειρα τους.