Τα συμφέροντα …

Γενικά  δεν υπάρχει Πρωθυπουργός στην Ελλάδα που να μην έφτασε σε διέξοδο και να μην καταγγείλει στο τέλος τα «συμφέροντα». Τυχαίο;
Πρώτος διδάξας ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης που καθιέρωσε τον όρο «διαπλεκόμενα συμφέροντα» που ήθελαν την πτώση του και γι’ αυτό χρηματοδοτούσαν -έλεγε τότε- την «Πολιτική Άνοιξη» του Σαμαρά. Τελικώς τον έριξαν. Λίγα χρόνια μετά που πέσαμε στα Μνημόνια, ο λαός χτυπούσε το κεφάλι του. Αν αφήναμε τον Μητσοτάκη τότε να συμμαζέψει τα πράγματα δεν θα είχαμε χρεοκοπήσει… Μα δεν τον άφησαν.
Ανάλογες  όμως δηλώσεις και από τον διάδοχό του, Κώστα Σημίτη. Κι εκείνος για «συμφέροντα» μιλούσε, υπονοώντας τα παιχνίδια με το Χρηματιστήριο. Είχε πει:
«Δυσκολίες υπάρχουν και θα το αντιμετωπίσουμε. Κάποιοι δεν το θέλουν και κοιτούν μόνο τα δικά τους συμφέροντα. Θέλουν να ελέγξουν το πολιτικό παιχνίδι».
Λίγα  χρόνια μετά ο Καραμανλής ο Β’ καθιέρωσε τον περίφημο όρο «νταβατζήδες». Ιδού τι είχε δηλώσει τότε σε μια δημοσιογραφική σύναξη σε χασαποταβέρνα (πού αλλού;):
«Δεν θα αφήσω πέντε νταβατζήδες και πέντε άλλα κέντρα να χειραγωγήσουν την πολιτική ζωή του τόπου, γιατί είναι εύκολα αντιμετωπίσιμα. Αρκεί να κάνουμε εμείς τη δουλειά μας ως νομοθέτες και η Δικαιοσύνη τη δική της δουλειά». (Πάει κι αυτός…).
Σιγά  που δεν θα έβλεπε συμφέροντα και ο Αλ. Τσίπρας όταν ανέλαβε Πρωθυπουργός:
«Η Ελλάδα θα φύγει μπροστά. Δεν θα μείνει όμηρος των συμφερόντων που θέλουν να κρατήσουν τη χώρα στα Μνημόνια» (τα οποία ο ίδιος τήρησε ευλαβικώς).
Για να φτάσουμε στον υιό Μητσοτάκη που δήλωσε στον Χατζηνικολάου προ ημερών:
«Κάποιοι έχουν μπλέξει τους ρόλους εδώ πέρα. Κάποιοι θεωρούν ότι επειδή μπορεί να έχουν μια ποδοσφαιρική ομάδα ή να ελέγχουν κάποια ΜΜΕ, ενδεχομένως και τα δύο, να θεωρούν ότι μπορούν να εκβιάζουν, να υπαγορεύουν στην κυβέρνηση, να υπονομεύουν, αλλάζοντας απόψεις από τη μια μέρα στην άλλη, τη διαδρομή της χώρας. Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε εδώ ότι οι ρόλοι του καθενός είναι απόλυτα ξεκαθαρισμένοι…».
(Συμπέρασμα; Τι είχες Γιάννη μ’ τ’ είχα πάντα …).