Η Τήνος έχει χαρακτηριστεί ως «νησί της τέχνης και της οµορφιάς», καθώς είναι διάσπαρτη µε αριστουργήµατα αρχιτεκτονικής.Σε αντίθεση με τη γειτονική Μύκονο, γνωστή για τις πολυσύχναστες παραλίες και τη νυχτερινή της ζωή, η Τήνος αποτελεί μια ήρεμη εναλλακτική λύση, όπου ο χρόνος επιβραδύνεται, επιτρέποντας στους επισκέπτες να βυθιστούν στη φυσική ομορφιά του νησιού και στον χαλαρό τρόπο ζωής προσθέτοντας τον θρησκευτικό μυστικισμό μέσα από μια γρήγορη καλοκαιρινή επίσκεψη .
Όπως η παρέα Τρικαλινών οι οποίοι επισκέφτηκαν το νησί ,αυτές τις ζεστές καυσωνικές μέρες του Ιουλίου, προλαβαίνοντας στην διήμερη απόδραση σχεδόν τα πάντα .
Ακόμα και την παρουσία της , να ανεβαίνει γονυπετής τη Λεωφόρο Μεγαλόχαρης, τον μεγάλο ανηφορικό δρόμο που οδηγεί στην είσοδο της εκκλησίας. Εαν και φάνταζαν λίγο παράταιρη με το περιβάλλον λόγω της τουριστικής περιβολής η επτάδα ,ανέβηκε αργά αλλά σταθερά, κάτω από τον ανελέητο καλοκαιρινό ήλιο,και πέρασε στην κεντημένη με βότσαλα είσοδο της Μεγαλόχαρης, μπήκε στο μαρμάρινο προαύλιο, ανέβηκε με κόπο τα σκαλιά πάνω στην κόκκινη μοκέτα, πέρασαν το κατώφλι της εκκλησίας, και στάθηκαν επιτέλους στα πόδια τους, φίλησαν για ώρα, με ζέση την εικόνα, άναψαν ένα κεράκι και βγήκαν στο ζωογόνο βοριαδάκι, στη σκιά, να ξαποστάσουν . Η θρησκευτική αποστολή εξετελέσθη με ευλάβεια .
Οι Χρυσόστομος Ευσταθίου ,Στηβ Καβράκος ,Μπα΄μπης Σουφλάκης,Τέο Λιούλιος ,Στέφανος και Άρης Μπουκουβάλας αλλά και ο Άκης Παπαγεωργίου πέρασαν στην επόμενη vercion της διασκέδασης του νησιού καθώς η προσευχή τους πλέον ενώθηκε με εκείνη εκατομμυρίων άλλων προσκυνητών που εναποθέτουν διακόσια χρόνια τώρα τις ελπίδες τους στη Μεγαλόχαρη της Τήνου, σκαλίζοντας άλλες φορές περίτεχνα, άλλες άτεχνα, ένα όνομα, μια πατρίδα, μια ημερομηνία στα δροσερά, μαρμάρινα πεζούλια του ναού.
