Κάθε κατηγορία επιχειρήσεων έχει προνόμια και περιορισμούς ……
Η πανδημία και ο αθέμιτος ανταγωνισμός
Τους τελευταίους μήνες οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις βιώνουν τις πρωτόγνωρες επιπτώσεις της πανδημίας. Κι αν το έργο των ειδικών επιστημόνων δεν μπαίνει σε δημόσια κριτική, αντίθετα οι αποφάσεις των πολιτικών, αφορούν όλους και για αυτό κρίνονται.
Λογικό είναι να προκύψουν αντιφάσεις στα μέτρα, μιας και η πανδημία αυτή είναι νέο φαινόμενο. Δεν φαίνεται όμως να υπάρχει στην λογική, η στην αντίληψη του πολιτικού συστήματος, ότι κάθε ρύθμιση δημιουργεί λίγους προνομιούχους και πολλούς πληττόμενους.
Ένα συγκεκριμένο παράδειγμα με παράπλευρες συνέπειες στην οικονομία και στον πολιτισμό, είναι η λειτουργία των συναυλιακών χωρών.Πολλά ακούστηκαν μετά το άνοιγμα των καταστημάτων, ότι την μεγάλη ευθύνη για την διασπορά των κρουσμάτων, συνέβαλλαν τα ανεξέλεγκτα «κέντρα διασκέδασης και κλαμπ». Κι όμως τα «κέντρα διασκέδασης» ήταν τα τελευταία που άνοιξαν, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία τους είναι κλειστοί χώροι και παραμένουν μέχρι σήμερα ανενεργοί.
Ποιος όμως είναι ο λόγος που δημιουργήθηκε και δημιουργείται αυτή η σύγχυση, με αποτέλεσμα ένας επιχειρηματικός κλάδος, να χρεώνεται και την ζημιά και την δυσφήμιση;
Η στρέβλωση αυτή προέκυψε την τελευταία δεκαετία, όπου η Ελλάδα πρωτοτύπησε για μια ακόμη φορά, δημιουργώντας αθέμιτο ανταγωνισμό μεταξύ των επιχειρήσεων, με νόμους, ρυθμίσεις και γνωστά παράθυρα…
Σε ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη η λειτουργία των καταστημάτων είναι καθορισμένη βάση των αδειών λειτουργίας, τα καφέ μπαρ, αναψυκτήρια, εστιατόρια να κλείνουν στις 00.00, ενώ ανοίγουν μετά, αυτά με τις ειδικές νυχτερινές άδειες, «κέντρων διασκέδασης και κλαμπ» όπου είναι οι μοναδικοί χώροι που έχουν προδιαγραφές για συναυλίες και δυνατή σε ένταση μουσική.
Ο αντίστοιχος νόμος υπάρχει ανέκαθεν και στην χώρα μας, εμπλουτισμένος με ακόμη αυστηρότερες προδιαγραφές, όπως εκτός των ειδικών κατασκευών και μέτρων ασφαλείας κοινού, απαιτεί και θέσεις πάρκινγκ, απαγόρευσης οποιασδήποτε παράλληλης υπηρεσίας σε εξωτερικό χώρο, ειδικό και υψηλό τιμολόγιο πνευματικών δικαιωμάτων και ένα ειδικό δημοτικό φόρο (ανεξήγητου) 5% σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα καταστήματα υγιειονομικού ενδιαφέροντος που είναι μόλις 0,5%.
Αυτό που συνέβη την τελευταία δεκαετία και όχι πιο πριν, λόγω της μεταφοράς αρμοδιοτήτων έκδοσης των αδειών από την αστυνομία στις δημοτικές αρχές, είναι ότι οι τελευταίες προέβησαν σε ρυθμίσεις, δίνοντας την δυνατότητα εκτέλεσης συναυλιών σε όλους τους χώρους, αρκεί να μην χρησιμοποιούν ηλεκτρικά ηχοσυστήματα… που βέβαια καταστρατηγούνται λόγω αδυναμίας των ελεγκτικών μηχανισμών.
Η επέκταση του ωραρίου από τις δημοτικές αρχές μετά τις 12 το βράδυ (έως 2:00 και Παρασκευή – Σάββατο έως τις 3:00), χωρίς τον συστηματικό έλεγχο για την ένταση του ήχου, δημιούργησε ακόμη μια στρέβλωση μετατρέποντας πολλά καφέ σε κλαμπ, παράνομα μεν, αλλά με σχετική κάλυψη δε.
Εδώ υπάρχει η παγκόσμια πρωτοτυπία από τις ελληνικές εταιρείες πνευματικών δικαιωμάτων (και εκτελεστικών), που εφαρμόζουν διαφορετικό τιμολόγιο, παρόμοιο σχεδόν των «κέντρων διασκέδασης» σε καταστήματα που λειτουργούν χωρίς τις αντίστοιχες άδειες και προδιαγραφές…νομιμοποιώντας κατά κάποιον τρόπο και μάλιστα αυθαίρετο, τους παραβάτες. Δηλαδή αυτές ιδιωτικές εταιρείες με μικρό αριθμό υπαλλήλων, κατορθώνουν να ελέγχουν την αγορά, εκεί που αδυνατεί το δημόσιο να διαφυλάττει την ομαλή λειτουργία από τον αθέμιτο ανταγωνισμό.
Η ανυπαρξία συλλογικού οργάνου των «κέντρων διασκέδασης- συναυλιακών χωρών», άφησε τον χώρο ανεξέλεγκτο, τις επιχειρήσεις να μαραζώνουν και να υπολειτουργούν μόνο Παρασκευή και Σάββατο βράδυ (και αυτό σπάνια) για 7 μήνες τον χρόνο. Πολλοί θα αναφωνάξουν … «καλά να πάθουν οι φοροφυγάδες». Ναι!!! Ισχύει ότι και στην υπόλοιπη αγορά, στους επαγγελματίες, στους καλλιτέχνες, στους μάστορες, στους δικηγόρους, στους γιατρούς, στους εκβιαστές δημοσιογράφους, στους επίορκους των θεσμών… Αυτό δεν συνεπάγεται στην εξαφάνιση όλων.
Στα πλαίσια της πανδημίας τώρα, αν κάποια beach bar και καφέ μπαρ έκαναν πάρτι και συναυλίες, αυτά ήταν παράνομα (δεν είναι τυχαίο ότι κάποιοι αντιδήμαρχοι τουριστικών περιοχών προσφέρουν κάλυψη συμμετέχοντας εμφανώς η αφανώς σε ανάλογες επιχειρήσεις) και δεν ήταν «κέντρα διασκέδασης», που με τίποτα δεν θα έπαιρναν το ρίσκο να χάσουν, την πιο δύσκολη σε έκδοση, άδεια λειτουργίας…
Αυτό που πρέπει να γίνει σαφές σε όλους είναι ότι κάθε κατηγορία καταστημάτων έχει προνόμια και περιορισμούς.
Στα «κέντρα διασκέδασης» απαγορεύεται αυστηρά οποιαδήποτε παροχή άλλης υπηρεσίες εκτός της συγκεκριμένης, συναυλιών με ποτό και με ειδική άδεια και προδιαγραφές, φαγητό. Απαγορεύεται αυστηρά η λειτουργία και παροχή ποτών σε εξωτερικό χώρο, δεν δικαιούνται άδεια τραπεζοκαθισματων, ξαπλωστρών, αθλητικών δράσεων κλπ. Ενώ είναι οι μόνοι χώροι με μεταμεσονύκτια λειτουργία λόγω του νυχτερινού χαρακτήρα τους.
Και φτάνουμε στα πρόσφατα μέτρα που θέλουν τα καταστήματα να κλείνουν στις 12:00 το βράδυ, για να βιώσουμε το πρωτοφανές φαινόμενο, να παρατηρείται η πιο επικίνδυνη συγκέντρωση κοινού σε πλατείες, με χιλιάδες νέους που πριν ήταν σε μέγιστη διασπορά στα μικρά τους στέκια, άρα και περισσότερο προστατευμένοι… με μια ακόμη επίπτωση ζημιών στον χώρο των καταστημάτων υγιειονομικού ενδιαφέροντος, ενώ κάποιοι επιτήδειοι με περίπτερα και αντίστοιχα καταστήματα, γεμίζουν τα ψυγεία με μπίρες, άλλα αλκοολούχα ποτά, καλύπτοντας παράνομα την ζήτηση μεταμεσονύκτια.
ΝΣ
