Σε υποτονικούς ρυθμούς το Μουντιάλ στα Τρίκαλα …..χαμηλοί τόνοι από τους φίλους της στρογγυλής θεάς
Σιγή ιχθύος στα μπαλκόνια, στις πλατείες, στις καφετέριες. Το 21ο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας, βρίσκεται ήδη στην 1η εβδομάδα του και έχει περάσει στα… ήσυχα. Τι και αν η διοργανώτρια Ρωσία πέτυχε 5 γκολ στην πρεμιέρα της Πέμπτης. Τι και αν στο ντέρμπι της Ιβηρικής μεταξύ Ισπανίας-Πορτογαλίας (τελικό σκορ 3-3 με τον Κριστιάνο να κάνει τα δικά του), βρισκόταν ένας πρώην «δικός μας» στον πάγκο των Πορτογάλων, βλέπε Φερνάντο Σάντος.
Η απόλυτη ησυχία…τα μηχανάκια των ντιλιβεράδων ακούγονται λιγότερο από κάθε άλλη βραδιά και οι αναμνήσεις ξυπνούν… Που είναι οι φωνές του Ιουνίου του 2014, ακόμη και του αποτυχημένου 2010 (για το 1994 δεν θα σου πω πολλά γιατί… μας πονάει ακόμα πολύ εκείνο το «4-4-2» ήττες -χωρίς έστω ένα γκολ- από Αργεντινή 4-0, Βουλγαρία 4-0 και Νιγηρία 2-0)…
Η «σάμπα» μας πάει
Ιούνιος 2014 και οι καφετέριες, τα μπαλκόνια ακόμη και κάποια καλά εστιατόρια ζουν ημέρες δόξης! Παγκόσμιο Κύπελλο της «σάμπα» στη Βραζιλία με την Εθνική Ελλάδος να δίνει το…ρυθμό εκείνου του Μουντιάλ. Στη χώρα του καφέ η «γαλανόλευκη» ζει ημέρες 2004 (στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης) και καταφέρνει να μπει στις 16 καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης!
Στη συνέχεια, η Κόστα Ρίκα και τα πέναλτι (5-3, κ.α 1-1) στερούν στην ομάδα του Φερνάντο Σάντος (σημερινού προπονητή της Εθνικής Πορτογαλίας) την πρόκριση της στην 8άδα της διοργάνωσης. Όλοι οι Έλληνες όμως το χαρήκαμε και το ζήσαμε με την καρδιά μας! Τεράστιες γιγαντοοθόνες είχαν εγκατασταθεί παντού, με τον κόσμο να παραληρεί και με το να μη φοβάσαι μήπως χάσεις φάση καθώς οι φωνές του γείτονα, ήταν οδηγός και σε πληροφορούσαν για το αν μπήκε γκολ ή όχι!
«Ζωντανά» μπαλκόνια και το 2010
Ιούνιος του 2010. Το Μουντιάλ της… βουβουζέλας στη Νότιο Αφρική. Το βουητό του παράξενου αυτού πνευστού οργάνου, χαρακτηριστικό της αφρικανικής χώρας, περνούσε μέσα από τις οθόνες και σου τρύπαγε τα αυτιά. Σαν χιλιάδες μέλισσες να έκαναν πάρτι στο κεφάλι σου! Υπήρχε όμως ρυθμός. Τι και αν η Εθνική Ελλάδος δεν κατάφερε να περάσει στην επόμενη φάση. Η πρώτη της νίκη στη διοργάνωση με 2-1 επί της Νιγηρίας, ήταν αρκετή για να βγάλει τους Έλληνες στα μπαλκόνια και τις σουβλακερί να κάνουν… χρυσές δουλειές!
Λείπει η Ελλάδα, αλλά όχι μόνο
Η υπομονή έχει και τα όρια της. Περιμένω να μπω στο ρυθμό αυτού του Μουντιάλ, αλλά τίποτα. Παντού σιωπή…Τελικά από το Νοέμβριο του 2017 ήταν προκαθορισμένος ο ρυθμός του Μουντιάλ της Ρωσίας, στη χώρα μας, καθώς η Κροατία χόρεψε το δικό της…χορό, καθώς ήταν αυτή που μας άφησε εκτός Παγκοσμίου Κυπέλλου και τις καφετέριες χωρίς δουλειά!
Είναι όμως μόνο η απουσία της ομάδος ή είναι και η οικονομική κρίση, που χτύπησε ακόμη και τη διάθεση των Ελλήνων για μπάλα; Ιστορικά οι Έλληνες φίλαθλοι όταν δεν αγωνίζεται η «γαλανόλευκη» ταυτίζονται: α. με Εθνικές ομάδες που παίκτες τους αγωνίζονται στο ελληνικό πρωτάθλημα, β. με την Εθνική Ιταλίας. Γιατί συμβαίνει αυτό με τους «ατζούρι»; Ίσως γιατί το «una faccia una razza» μας έχει γίνει βίωμα, γιατί σχεδόν πάντα οι σχέσεις μας ήταν φιλικές, αντίθετα με τη «nationalmannschaft» (η Εθνική Γερμανίας) που βρίσκεται στα… Τάρταρα!
Ελλείψει και του Μπουφόν λοιπόν, οι Έλληνες (όχι όμως και οι ελληνίδες) οπαδοί βρίσκουν… καταφύγιο:
- α. Στην Εθνική Πορτογαλίας (λόγω Σάντος, άντε και του Κριστιάνο του Ρονάλντο λόγω διακοπών του στη Μύκονο, τα είχε και με την Ιρίνα Σάικ, δικαιολογημένα!)
- β. Στην Εθνική Ιράν, ναι δεν διαβάσατε λάθος, καθώς Ανσαριφάρντ, Χατζισαφί και Μασούντ φορούν τις φανέλες του Ολυμπιακού οι δύο πρώτοι και της ΑΕΚ ο τρίτος!
- γ. Στην Εθνική Βραζιλίας λόγω της παλιάς ομάδας, της γενιάς του Πελέ και όχι μόνο…
- δ. Στην Εθνική Αργεντινής γιατί παίζει το αντίπαλο δέος του Ρονάλντο, ο Λιονέλ Μέσι και το έχει η φυλή μας να ιντριγκάρεται από μόνη της…
Άλλο όμως να βρίσκεις καταφύγιο και άλλο να ξεσηκώνεσαι, να βγαίνεις στα μπαλκόνια, στους δρόμους και να πανηγυρίζεις για την ομάδα σου…
Είναι όμως αρχή και κάθε αρχή είναι δύσκολη για ένα Μουντιάλ χωρίς τη «γαλανόλευκη».
Μπορεί να μη βγούμε στους δρόμους, μπορεί να μην καταναλώσουμε τα σουβλάκια και τις πίτσες των προηγούμενων δύο Παγκοσμίων Κυπέλλων, αλλά χαρείτε το. Είναι γιορτή και έχουμε ανάγκη να γιορτάζουμε έστω και με ξένο κέρασμα!
