Travel

Ένας από τους πιο όμορφους προορισμούς της Ευρώπης είναι η νότια Πίνδος

Πύλη – Ελάτη – Περτούλι – Νεραϊδοχώρι! Μπορεί σ’ έναν τόπο να έχουμε ταξιδέψει μία ή και περισσότερες φορές, αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι τον έχουμε εξερευνήσει καλά! Πάμε…

Αν σ’ ένα ταξίδι αναζητάτε να γευτείτε με όλες σας τις αισθήσεις την άγνωστη, την ανεπιτήδευτη γοητεία ενός τόπου, ελάτε μαζί μας σε μια απόδραση πέρα από τα συνηθισμένα. Παρέα θα ανακαλύψουμε τις κρυφές ομορφιές της νότιας Πίνδου.

Κείμενο – Φωτογραφίες: Ιωάννα Παραβάλου

Μη βιαστείτε να πείτε πως έχετε πάει σ’ αυτά τα μέρη και τα ξέρετε καλά, γιατί σίγουρα θα την «πατήσετε» όπως εγώ. Μπορεί σ’ έναν τόπο να έχουμε ταξιδέψει μία ή και περισσότερες φορές, αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι τον ξέρουμε «απέξω κι ανακατωτά»…

Πώς θα πάτε:

Με αυτοκίνητο θα διανύσετε γύρω στα 330 χλμ. από την Αθήνα ως τα Τρίκαλα και από εκεί άλλα 34 χλμ. ως την Ελάτη

Υπάρχουν τοποθεσίες μαγευτικές που λίγοι τις έχουν ανακαλύψει, τυχαία, και ακόμα λιγότεροι τις έχουν απολαύσει όπως θα έπρεπε. Γι’ αυτό, σε τούτο το ταξίδι θα σας αποκαλύψουμε τις σπάνιες ομορφιές που κρύβει αυτός ο απλόχερα προικισμένος τόπος: η νότια Πίνδος.

Τόπος με ιδιαίτερη φυσιογνωμία, όπου η φύση είναι η κορυφαία «πρωταγωνίστρια». Διαφορετικά είδη δάσους (με έλατα, οξιές, μαύρη πεύκη, δρυς, πλατάνια κ.ά.) συνθέτουν ένα ονειρεμένο σκηνικό, που η κάθε εποχή το ζωγραφίζει με τα δικά της χρώματα. Ζεστά μπουφάν, λοιπόν, αθλητικά παπούτσια και… φύγαμε!

Το πρώτο «ραντεβού» στην Πύλη

Από πού θα ξεκινήσουμε τη γνωριμία μας με την περιοχή; Είναι μια καλή ερώτηση. Κλείνουμε, λοιπόν, ραντεβού στην Πύλη Τρικάλων, καθώς από εδώ ξεκινά ουσιαστικά η είσοδός μας στη νότια Πίνδο. Από το σημείο αυτό αρχίζει να ξεδιπλώνεται η ομορφιά της. Σταματάμε για ένα καφεδάκι με θέα το εντυπωσιακό μονότοξο πέτρινο γεφύρι της Πόρτας, που στήθηκε από τον Άγιο Βησσαρίωνα το 1514 και ενώνει τα βουνά Ίταμος και Κόζιακας, γεφυρώνοντας τις όχθες του Πορταϊκού ποταμού.

Βόλτα με τα πόδια στο μονοπάτι μετά το γεφύρι της Πύλης.

Όπως μαθαίνουμε, για πολλά χρόνια (μέχρι το 1936) αποτελούσε το μοναδικό πέρασμα από τον κάμπο των Τρικάλων στα ορεινά χωριά της Πίνδου. Εμείς, όμως, δεν θα αρκεστούμε απλώς στο να καμαρώνουμε την πανέμορφη γέφυρα. Θα ανεβούμε τα πέτρινα σκαλοπάτια της για να φτάσουμε στην κορυφή της και να περάσουμε απέναντι, όπου να κάνουμε μια όμορφη βόλτα με τα πόδια στο ειδικά διαμορφωμένο μονοπάτι, που θα μας φέρει, έπειτα από λίγη ώρα, σ’ έναν πολύ σημαντικό βυζαντινό ναό: την Πόρτα Παναγιάς, του 13ου αιώνα, που είναι χτισμένη πάνω σε ερείπια αρχαίου ναού.

-Αξίζει να μπούμε στο εσωτερικό του ναού, για να θαυμάσουμε τις ψηφιδωτές εικόνες, τις παλιές αγιογραφίες, τον ζωγραφιστό θόλο, αλλά και να αισθανθούμε την κατάνυξη και τη μυσταγωγία που αποπνέει ο χώρος.

Η Ελάτη μέσα στα έλατα

Από την Πύλη ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος θα μας φέρει ως την καταπράσινη Ελάτη. Μυστηριακή, πολύβουη τα Σαββατοκύριακα, μα και πιο ζωντανή σε σχέση με τα υπόλοιπα χωριά της περιοχής, είναι συνήθως καλυμμένη με λευκά «πέπλα» ομίχλης και μας αποκαλύπτεται αργά, νωχελικά, μέσα στις δασωμένες πλαγιές του Κόζιακα. Βρισκόμαστε ήδη σε υψόμετρο 950 μέτρων.

Η Ελάτη, που παλιά ονομαζόταν Τύρνα, είναι έδρα του Δήμου Αιθήκων. Το 1955 πήρε το σημερινό της όνομα, μάλλον χάρη στο φυσικό της περιβάλλον. Σε παλαιότερα χρόνια ήταν χτισμένη σε πιο χαμηλό σημείο, κοντά στο ποτάμι. Αναφέρεται και ως «Σταυρός», προς τιμήν του Κοσμά του Αιτωλού, ο οποίος δίδαξε εδώ.

Μια και βρισκόμαστε στην Ελάτη, θα επισκεφτούμε το εργαστήριο ξυλογλυπτικής ενός νέου, ταλαντούχου καλλιτέχνη, του Άγγελου Πατσιατζή. Θα διαπιστώσουμε έκπληκτοι πώς ένα απλό κομμάτι ξύλου γίνεται στα χέρια του έμπνευση και δημιουργία διαχρονική. Αξίζει να δει κανείς τη δουλειά του.

Στο εργαστήριο του Άγγελου Πατσιατζή στην Ελάτη.

Στην Ελάτη θα βρούμε αρκετά καταλύματα για όλα τα βαλάντια αλλά και καλές ταβέρνες με ωραία ατμόσφαιρα και προσεγμένο φαγητό. Βέβαια, το καλύτερο φαγητό θα το απολαύσουμε στα γραφικά ταβερνάκια που βρίσκονται στα γύρω ορεινά χωριά, όπως οι Καλόγηροι (από το καλό γήρας, δηλαδή καλά γεράματα…).Στους Καλογέρους υπάρχουν ακόμη λίγοι, ιδιαίτερα φιλόξενοι, ξενώνες σε οικονομικές τιμές.

-Σας προτείνουμε να ξεκινήσετε με φρέσκες σαλάτες και τραχανά σε δύο παραλλαγές και να συνεχίσετε με τηγανιά, χωριάτικο λουκάνικο και παϊδάκια. Ολοκληρώστε το γεύμα με στραγγιστό γιαούρτι και γλυκό του κουταλιού.

Στο γεφύρι και στον καταρράκτη της Παλαιοκαρυάς

Ένα από τα κρυφά χαρτιά της νότιας Πίνδου είναι και το κατάφυτο φαράγγι της Παλαιοκαρυάς, που βρίσκεται ανάμεσα στην Πύλη και στην Ελάτη. Η περιοχή της Παλαιοκαρυάς (Άνω, Μέση και Κάτω) είναι πλημμυρισμένη στο πράσινο, ενώ ένα φλύαρο ποτάμι μάς συντροφεύει σε όλη μας τη διαδρομή.

∆ασικοί δρόμοι στις πλαγιές του Κόζιακα, γεμάτοι χρώματα και μυρωδιές του δάσους.

Ανάμεσα σε απότομες πλαγιές ξεπροβάλλει εντυπωσιακό το μονότοξο, πέτρινο γεφύρι του 16ου αιώνα, ενώ πίσω του πέφτει με δύναμη ένας πανέμορφος καταρράκτης ύψους 12 μέτρων, που σχηματίζει μια πράσινη λίμνη και συνεχίζει σ’ έναν μικρότερο καταρράκτη ύψους 2 μέτρων.

Είναι από τις στιγμές που «βγάζεις το καπέλο» στη φύση και χειροκροτείς τον άνθρωπο-δημιουργό (πρωτομάστορα της πέτρας) που κατάφερε να δαμάσει, μέσα σε αντίξοες συνθήκες και με λιγοστά έως ανύπαρκτα μέσα, το φυσικό περιβάλλον και να μεγαλουργήσει για άλλη μια φορά…

Στην κορυφή της πέτρινης γέφυρας της Παλαιοκαρυάς.

Μας τρώει η περιέργεια, βέβαια, πώς είναι τα πράγματα από εκεί ψηλά… Με το αυτοκίνητο θα μετακινηθούμε ως το σημείο από το οποίο θα κατηφορίσουμε με τα πόδια (πολύ προσεκτικά, γιατί γλιστράει!) μέχρι την κορυφή του γεφυριού, για να θαυμάσουμε το τοπίο από τη μια και από την άλλη μεριά της γέφυρας. Βέβαια, τώρα είμαστε σε απόσταση αναπνοής από τον καταρράκτη και αυτό μας αρέσει!

Οι εκπλήξεις στο φαράγγι της Παλαιοκαρυάς δεν τελειώνουν εδώ. Στην Κάτω Παλαιοκαρυά θα επισκεφθούμε την παραδοσιακή νεροτριβή (δριστέλα για τους ντόπιους), όπου πλένουν τις φλοκάτες και τις κουβέρτες τους οι ντόπιοι ακόμα και σήμερα.

Ο παλιός νερόμυλος λειτουργεί κι αυτός χάρη στη δύναμη του νερού και στη φιλότιμη προσπάθεια της χαμογελαστής κυρίας Χρυσούλας. Είχαμε τη χαρά να παρακολουθήσουμε την παραδοσιακή διαδικασία αλέσματος του καλαμποκιού κι ύστερα να μάθουμε πώς φτιάχνεται, σε χρόνο ρεκόρ, μια πεντανόστιμη χορτόπιτα που ψήνεται επίσης παραδοσιακά στον ξυλόφουρνο της αυλής. Είδαμε, τέλος, πώς γίνεται το πλύσιμο των χαλιών με τον ίδιο τρόπο από τα παλιά χρόνια μέχρι και τις μέρες μας.

Το αρχοντικό Περτούλι και το Νεραϊδοχώρι

Αν συνεχίσουμε τον δρόμο από την Ελάτη (γύρω στα 15 χλμ.), θα φθάσουμε στον επόμενο σταθμό μας, στο ξεχωριστό Περτούλι. Ανάμεσά τους απλώνονται τα περίφημα περτουλιώτικα λιβάδια, όπου βόσκουν πολλά άλογα. Σε κάποια οργανωμένη μονάδα μπορούμε, αν θέλουμε, να κάνουμε ιππασία.

Το «Αρχοντικό Χατζηγάκη» στο Περτούλι.

Το Περτούλι είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.200 μ. ανάμεσα σε ελατοσκέπαστες πλαγιές και είναι φημισμένο για τα εντυπωσιακά αρχοντικά του και τους υψηλών προδιαγραφών ξενώνες του (όπως το «Αρχοντικό Χατζηγάκη»). Είναι απλωμένο πάνω στην πλαγιά, ενώ γύρω του πυκνά ελατοδάση, τυλιγμένα σε σύννεφα ομίχλης, στολίζουν με την παρουσία τους το χωριό. Τοπίο αλπικό.

Ένα όμορφο εκκλησάκι στο Περτούλι.

Ακόμη και μέσα στον οικισμό βλέπουμε καταπράσινες εκτάσεις με αγελάδες και πρόβατα. Ψηλά, στις κατάλευκες βουνοκορφές, βρίσκονται οι εγκαταστάσεις του χιονοδρομικού κέντρου Περτουλίου, όπου μπορούμε να παίξουμε με το χιόνι, γλιστρώντας με τα σκι στις πλαγιές του.

Ένα από τα πιο γνωστά χωριά της νότιας Πίνδου είναι και το Νεραϊδοχώρι, που απαγκιάζει σκαρφαλωμένο σε κατάφυτη πλαγιά και απολαμβάνει όμορφη θέα. Βέβαια, θα πρέπει να πούμε ότι ο οικισμός δεν διακρίνεται για την παραδοσιακή φυσιογνωμία του. Ωστόσο, διαθέτει τις δικές του κρυφές χάρες, τις οποίες και θα ανακαλύψουμε.

Στο ποτάμι κάτω από το Νεραϊδοχώρι.

Στο Νεραϊδοχώρι υπάρχουν αρκετά καταλύματα και καλές ταβέρνες. Θα αφήσουμε, λοιπόν, το χωριό για να κατηφορίσουμε ως τη ρεματιά, όπου θα ανακαλύψουμε το πέτρινο τοξωτό γεφύρι του Χατζηπέτρου να «παίζει κρυφτό» πίσω από τις φυλλωσιές των δέντρων. Μαγεμένοι απολαμβάνουμε το ειδυλλιακό τοπίο…

-Αν συνεχίσουμε προς Πύρρα, θα δούμε ακόμα ένα παλιό γεφύρι, που στεφανώνει τις όχθες ενός ποταμιού με κρυστάλλινα νερά.

Το πέτρινο γεφύρι κάτω από το Νεραϊδοχώρι.

Στο βουνό του Ασκληπιού

Στην Πίνδο θα έχουμε την ευκαιρία να περπατήσουμε, να κάνουμε mountain bike ή απλά να μαζέψουμε μανιτάρια (σε απίστευτες ποικιλίες). Δεν ξεχνάμε, βέβαια, πως βρισκόμαστε στο αγαπημένο βουνό του Ασκληπιού, του θεού της Ιατρικής, ο οποίος καταγόταν από την αρχαία Τρίκκη, τα σημερινά Τρίκαλα.

Πλημμυρισμένος από κάθε λογής αρωματικά και θεραπευτικά βότανα, ο Κόζιακας (Κερκέτιον Όρος) είναι ένα πανέμορφο βουνό που σε μαγεύει με τις απίθανες εναλλαγές των χρωμάτων του και την ποικιλία των δέντρων (έλατα, οξιές, μαύρη πεύκη, πλατάνια, καρυδιές, καστανιές…) και των φυτών του.

Πολλά είδη μανιταριών φύονται στα βουνά της Πίνδου.

Από την πλούσια χλωρίδα του Κόζιακα αξίζει να αναφερθούν και τα μανιτάρια, που φύονται εδώ σε μεγάλη ποικιλία. Από τα ζώα που επιβιώνουν στις κατάφυτες πλαγιές του αναφέρονται αρκετές αρκούδες, αγριογούρουνα, ζαρκάδια και λύκοι.

Στα ποτάμια της περιοχής ψαρεύεται η άγρια πέστροφα. Γι’ αυτό, όσοι λατρεύουν το ψάρεμα θα έχουν τη χαρά να το απολαύσουν με την καλύτερη ανταμοιβή.

Ψαρεύοντας άγριες πέστροφες στον Ασπροπόταμο.

Στον Ασπροπόταμο Τρικάλων

Στο δυτικότερο τμήμα του νομού Τρικάλων, στην «καρδιά» της Πίνδου, βρίσκεται η αλπική περιοχή μιας «άγνωστης» μαγευτικής Ελλάδας: η περιοχή του Ασπροποτάμου. Πλημμυρισμένη από δάση με οξιές, έλατα, πλατάνια, δρυς, μαύρη πεύκη, σφεντάμια και σημύδες, ξέρει καλά να σαγηνεύει τους «εραστές» της αυθεντικής ομορφιάς της φύσης.

Στα λιβάδια του βουνού Λάκμωνος (πάνω από το Χαλίκι) γεννιέται ο ποταμός Αχελώος, που εδώ, στην απαρχή του, αποκαλείται Ασπροπόταμος, για τα κάτασπρα ατίθασα νερά του. Εδώ θα έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε ράφτινγκ ή κανό-καγιάκ.

Η περιοχή στολίζεται από γραφικά χωριά, όπως η Κρανιά, το Στεφάνι, τα Δολιανά, η Καλλιρρόη, η Πολυθέα (Δραγοβίστι), η Τζούρτζια, το Πολύφυτο, η Ανθούσα και το Χαλίκι. Αν έχουμε χρόνο και καλούς ξεναγούς, μπορούμε να ανακαλύψουμε στην περιοχή του Ασπροποτάμου 16 πέτρινα γεφύρια και έναν φανταστικό καταρράκτη, το Μαντάνι του Δαίμονα (από την άνοιξη και μετά…).

Αξίζει να δούμε ένα μικρό «θαύμα» ανάμεσα στα χωριά Δολιανά και Κρανιά: την εντυπωσιακή Ιερά Μονή Υψώσεως Τιμίου Σταυρού Δολιανών, κτίσμα του 1770, η οροφή της οποίας κοσμείται με ένα ξεχωριστό σύμπλεγμα πέτρινων τρούλων.

Στην περιοχή του Ασπροποτάμου, και πιο συγκεκριμένα στον παραδοσιακό ξενώνα «Πύργος Μαντάνια», στην περιοχή Καλλιρρόη, διοργανώνονται, ανάλογα με την εποχή, τριήμερα μανιταρογνωσίας, με ομιλίες ειδικών αλλά και συλλογή μανιταριών από το δάσος. Στο τέλος, τον λόγο έχει η γεύση και η απόλαυση. Αξίζει να το ζήσει κανείς με την παρέα του ή με την οικογένειά του.

Αξίζει να δούμε:

Το γεφύρι και τον καταρράκτη της Παλαιοκαρυάς.
Τον βυζαντινό ναό της Παναγίας των Μεγάλων Πυλών (Πόρτα Παναγιάς).
Το γεφύρι της Πόρτας στην Πύλη.
Το γεφύρι του Χατζηπέτρου κάτω από το Νεραϊδοχώρι.
Τον καταρράκτη στη Δέση.
Τη Μονή της Κοίμησης της Θεοτόκου Γκούρας, στον Ίταμο.
Την Ιερά Μονή Δουσίκου στον Κόζιακα.
Τα αρχοντικά του Περτουλίου.
Την Ιερά Μονή Υψώσεως Τιμίου Σταυρού Δολιανών.
Το γραφικό Δροσοχώρι. • Τα χωριά Κρανιά και Δολιανά.
Την πέτρινη εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, μετά το Νεραϊδοχώρι.
Το εργαστήρι ξυλογλυπτικής του Άγγελου Πατσιατζή στην Ελάτη.
Με τη σωστή οργάνωση όλα είναι καλύτερα!

Για να χαρούμε όλα αυτά που σας περιγράψαμε, αλλά και για να απολαύσουμε με ασφάλεια δραστηριότητες εναλλακτικού τουρισμού, καλό είναι να αναθέσουμε την οργάνωση της εκδρομής μας σε ντόπιους επαγγελματίες που γνωρίζουν καλά τον τόπο τους και τη δουλειά τους.

Περισσότερες πληροφορίες:

Pertouli Extreme Sports
Διεύθυνση: Λιβάδια Περτουλίου Τρικάλων (Χιονοδρομικό Κέντρο), ΤΚ 42032
Τηλ.: 6981764200
Website:www.pertouliextremesports.gr
Email: info@pertouliextremesports.gr

Ένας από τους πιο όμορφους προορισμούς της Ευρώπης είναι η νότια Πίνδος: Πύλη – Ελάτη – Περτούλι – Νεραϊδοχώρι! Μπορεί σ’ έναν τόπο να έχουμε ταξιδέψει μία ή και περισσότερες φορές, αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι τον έχουμε εξερευνήσει καλά! Πάμε…

Αν σ’ ένα ταξίδι αναζητάτε να γευτείτε με όλες σας τις αισθήσεις την άγνωστη, την ανεπιτήδευτη γοητεία ενός τόπου, ελάτε μαζί μας σε μια απόδραση πέρα από τα συνηθισμένα. Παρέα θα ανακαλύψουμε τις κρυφές ομορφιές της νότιας Πίνδου.

Κείμενο – Φωτογραφίες: Ιωάννα Παραβάλου

Μη βιαστείτε να πείτε πως έχετε πάει σ’ αυτά τα μέρη και τα ξέρετε καλά, γιατί σίγουρα θα την «πατήσετε» όπως εγώ. Μπορεί σ’ έναν τόπο να έχουμε ταξιδέψει μία ή και περισσότερες φορές, αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι τον ξέρουμε «απέξω κι ανακατωτά»…

Πώς θα πάτε:

Με αυτοκίνητο θα διανύσετε γύρω στα 330 χλμ. από την Αθήνα ως τα Τρίκαλα και από εκεί άλλα 34 χλμ. ως την Ελάτη
Οδική σύνδεση με λεωφορεία του ΚΤΕΛ Αθηνών
Σιδηροδρομική σύνδεση (από Αθήνα). ΟΣΕ Αθηνών

©2018 Δεδομένα χάρτη Google

Χάρτης
200 m

Υπάρχουν τοποθεσίες μαγευτικές που λίγοι τις έχουν ανακαλύψει, τυχαία, και ακόμα λιγότεροι τις έχουν απολαύσει όπως θα έπρεπε. Γι’ αυτό, σε τούτο το ταξίδι θα σας αποκαλύψουμε τις σπάνιες ομορφιές που κρύβει αυτός ο απλόχερα προικισμένος τόπος: η νότια Πίνδος.

Τόπος με ιδιαίτερη φυσιογνωμία, όπου η φύση είναι η κορυφαία «πρωταγωνίστρια». Διαφορετικά είδη δάσους (με έλατα, οξιές, μαύρη πεύκη, δρυς, πλατάνια κ.ά.) συνθέτουν ένα ονειρεμένο σκηνικό, που η κάθε εποχή το ζωγραφίζει με τα δικά της χρώματα. Ζεστά μπουφάν, λοιπόν, αθλητικά παπούτσια και… φύγαμε!

Το πρώτο «ραντεβού» στην Πύλη

Από πού θα ξεκινήσουμε τη γνωριμία μας με την περιοχή; Είναι μια καλή ερώτηση. Κλείνουμε, λοιπόν, ραντεβού στην Πύλη Τρικάλων, καθώς από εδώ ξεκινά ουσιαστικά η είσοδός μας στη νότια Πίνδο. Από το σημείο αυτό αρχίζει να ξεδιπλώνεται η ομορφιά της. Σταματάμε για ένα καφεδάκι με θέα το εντυπωσιακό μονότοξο πέτρινο γεφύρι της Πόρτας, που στήθηκε από τον Άγιο Βησσαρίωνα το 1514 και ενώνει τα βουνά Ίταμος και Κόζιακας, γεφυρώνοντας τις όχθες του Πορταϊκού ποταμού.

Βόλτα με τα πόδια στο μονοπάτι μετά το γεφύρι της Πύλης.

Όπως μαθαίνουμε, για πολλά χρόνια (μέχρι το 1936) αποτελούσε το μοναδικό πέρασμα από τον κάμπο των Τρικάλων στα ορεινά χωριά της Πίνδου. Εμείς, όμως, δεν θα αρκεστούμε απλώς στο να καμαρώνουμε την πανέμορφη γέφυρα. Θα ανεβούμε τα πέτρινα σκαλοπάτια της για να φτάσουμε στην κορυφή της και να περάσουμε απέναντι, όπου να κάνουμε μια όμορφη βόλτα με τα πόδια στο ειδικά διαμορφωμένο μονοπάτι, που θα μας φέρει, έπειτα από λίγη ώρα, σ’ έναν πολύ σημαντικό βυζαντινό ναό: την Πόρτα Παναγιάς, του 13ου αιώνα, που είναι χτισμένη πάνω σε ερείπια αρχαίου ναού.

-Αξίζει να μπούμε στο εσωτερικό του ναού, για να θαυμάσουμε τις ψηφιδωτές εικόνες, τις παλιές αγιογραφίες, τον ζωγραφιστό θόλο, αλλά και να αισθανθούμε την κατάνυξη και τη μυσταγωγία που αποπνέει ο χώρος.

Η Ελάτη μέσα στα έλατα

Από την Πύλη ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος θα μας φέρει ως την καταπράσινη Ελάτη. Μυστηριακή, πολύβουη τα Σαββατοκύριακα, μα και πιο ζωντανή σε σχέση με τα υπόλοιπα χωριά της περιοχής, είναι συνήθως καλυμμένη με λευκά «πέπλα» ομίχλης και μας αποκαλύπτεται αργά, νωχελικά, μέσα στις δασωμένες πλαγιές του Κόζιακα. Βρισκόμαστε ήδη σε υψόμετρο 950 μέτρων.

Η Ελάτη, που παλιά ονομαζόταν Τύρνα, είναι έδρα του Δήμου Αιθήκων. Το 1955 πήρε το σημερινό της όνομα, μάλλον χάρη στο φυσικό της περιβάλλον. Σε παλαιότερα χρόνια ήταν χτισμένη σε πιο χαμηλό σημείο, κοντά στο ποτάμι. Αναφέρεται και ως «Σταυρός», προς τιμήν του Κοσμά του Αιτωλού, ο οποίος δίδαξε εδώ.

Μια και βρισκόμαστε στην Ελάτη, θα επισκεφτούμε το εργαστήριο ξυλογλυπτικής ενός νέου, ταλαντούχου καλλιτέχνη, του Άγγελου Πατσιατζή. Θα διαπιστώσουμε έκπληκτοι πώς ένα απλό κομμάτι ξύλου γίνεται στα χέρια του έμπνευση και δημιουργία διαχρονική. Αξίζει να δει κανείς τη δουλειά του.

Στο εργαστήριο του Άγγελου Πατσιατζή στην Ελάτη.

Στην Ελάτη θα βρούμε αρκετά καταλύματα για όλα τα βαλάντια αλλά και καλές ταβέρνες με ωραία ατμόσφαιρα και προσεγμένο φαγητό. Βέβαια, το καλύτερο φαγητό θα το απολαύσουμε στα γραφικά ταβερνάκια που βρίσκονται στα γύρω ορεινά χωριά, όπως οι Καλόγηροι (από το καλό γήρας, δηλαδή καλά γεράματα…).Στους Καλογέρους υπάρχουν ακόμη λίγοι, ιδιαίτερα φιλόξενοι, ξενώνες σε οικονομικές τιμές.

-Σας προτείνουμε να ξεκινήσετε με φρέσκες σαλάτες και τραχανά σε δύο παραλλαγές και να συνεχίσετε με τηγανιά, χωριάτικο λουκάνικο και παϊδάκια. Ολοκληρώστε το γεύμα με στραγγιστό γιαούρτι και γλυκό του κουταλιού.

Στο γεφύρι και στον καταρράκτη της Παλαιοκαρυάς

Ένα από τα κρυφά χαρτιά της νότιας Πίνδου είναι και το κατάφυτο φαράγγι της Παλαιοκαρυάς, που βρίσκεται ανάμεσα στην Πύλη και στην Ελάτη. Η περιοχή της Παλαιοκαρυάς (Άνω, Μέση και Κάτω) είναι πλημμυρισμένη στο πράσινο, ενώ ένα φλύαρο ποτάμι μάς συντροφεύει σε όλη μας τη διαδρομή.

∆ασικοί δρόμοι στις πλαγιές του Κόζιακα, γεμάτοι χρώματα και μυρωδιές του δάσους.

Ανάμεσα σε απότομες πλαγιές ξεπροβάλλει εντυπωσιακό το μονότοξο, πέτρινο γεφύρι του 16ου αιώνα, ενώ πίσω του πέφτει με δύναμη ένας πανέμορφος καταρράκτης ύψους 12 μέτρων, που σχηματίζει μια πράσινη λίμνη και συνεχίζει σ’ έναν μικρότερο καταρράκτη ύψους 2 μέτρων.

Είναι από τις στιγμές που «βγάζεις το καπέλο» στη φύση και χειροκροτείς τον άνθρωπο-δημιουργό (πρωτομάστορα της πέτρας) που κατάφερε να δαμάσει, μέσα σε αντίξοες συνθήκες και με λιγοστά έως ανύπαρκτα μέσα, το φυσικό περιβάλλον και να μεγαλουργήσει για άλλη μια φορά…

Στην κορυφή της πέτρινης γέφυρας της Παλαιοκαρυάς.

Μας τρώει η περιέργεια, βέβαια, πώς είναι τα πράγματα από εκεί ψηλά… Με το αυτοκίνητο θα μετακινηθούμε ως το σημείο από το οποίο θα κατηφορίσουμε με τα πόδια (πολύ προσεκτικά, γιατί γλιστράει!) μέχρι την κορυφή του γεφυριού, για να θαυμάσουμε το τοπίο από τη μια και από την άλλη μεριά της γέφυρας. Βέβαια, τώρα είμαστε σε απόσταση αναπνοής από τον καταρράκτη και αυτό μας αρέσει!

Οι εκπλήξεις στο φαράγγι της Παλαιοκαρυάς δεν τελειώνουν εδώ. Στην Κάτω Παλαιοκαρυά θα επισκεφθούμε την παραδοσιακή νεροτριβή (δριστέλα για τους ντόπιους), όπου πλένουν τις φλοκάτες και τις κουβέρτες τους οι ντόπιοι ακόμα και σήμερα.

Ο παλιός νερόμυλος λειτουργεί κι αυτός χάρη στη δύναμη του νερού και στη φιλότιμη προσπάθεια της χαμογελαστής κυρίας Χρυσούλας. Είχαμε τη χαρά να παρακολουθήσουμε την παραδοσιακή διαδικασία αλέσματος του καλαμποκιού κι ύστερα να μάθουμε πώς φτιάχνεται, σε χρόνο ρεκόρ, μια πεντανόστιμη χορτόπιτα που ψήνεται επίσης παραδοσιακά στον ξυλόφουρνο της αυλής. Είδαμε, τέλος, πώς γίνεται το πλύσιμο των χαλιών με τον ίδιο τρόπο από τα παλιά χρόνια μέχρι και τις μέρες μας.

Το αρχοντικό Περτούλι και το Νεραϊδοχώρι

Αν συνεχίσουμε τον δρόμο από την Ελάτη (γύρω στα 15 χλμ.), θα φθάσουμε στον επόμενο σταθμό μας, στο ξεχωριστό Περτούλι. Ανάμεσά τους απλώνονται τα περίφημα περτουλιώτικα λιβάδια, όπου βόσκουν πολλά άλογα. Σε κάποια οργανωμένη μονάδα μπορούμε, αν θέλουμε, να κάνουμε ιππασία.

Το «Αρχοντικό Χατζηγάκη» στο Περτούλι.

Το Περτούλι είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.200 μ. ανάμεσα σε ελατοσκέπαστες πλαγιές και είναι φημισμένο για τα εντυπωσιακά αρχοντικά του και τους υψηλών προδιαγραφών ξενώνες του (όπως το «Αρχοντικό Χατζηγάκη»). Είναι απλωμένο πάνω στην πλαγιά, ενώ γύρω του πυκνά ελατοδάση, τυλιγμένα σε σύννεφα ομίχλης, στολίζουν με την παρουσία τους το χωριό. Τοπίο αλπικό.

Ένα όμορφο εκκλησάκι στο Περτούλι.

Ακόμη και μέσα στον οικισμό βλέπουμε καταπράσινες εκτάσεις με αγελάδες και πρόβατα. Ψηλά, στις κατάλευκες βουνοκορφές, βρίσκονται οι εγκαταστάσεις του χιονοδρομικού κέντρου Περτουλίου, όπου μπορούμε να παίξουμε με το χιόνι, γλιστρώντας με τα σκι στις πλαγιές του.

Ένα από τα πιο γνωστά χωριά της νότιας Πίνδου είναι και το Νεραϊδοχώρι, που απαγκιάζει σκαρφαλωμένο σε κατάφυτη πλαγιά και απολαμβάνει όμορφη θέα. Βέβαια, θα πρέπει να πούμε ότι ο οικισμός δεν διακρίνεται για την παραδοσιακή φυσιογνωμία του. Ωστόσο, διαθέτει τις δικές του κρυφές χάρες, τις οποίες και θα ανακαλύψουμε.

Στο ποτάμι κάτω από το Νεραϊδοχώρι.

Στο Νεραϊδοχώρι υπάρχουν αρκετά καταλύματα και καλές ταβέρνες. Θα αφήσουμε, λοιπόν, το χωριό για να κατηφορίσουμε ως τη ρεματιά, όπου θα ανακαλύψουμε το πέτρινο τοξωτό γεφύρι του Χατζηπέτρου να «παίζει κρυφτό» πίσω από τις φυλλωσιές των δέντρων. Μαγεμένοι απολαμβάνουμε το ειδυλλιακό τοπίο…

-Αν συνεχίσουμε προς Πύρρα, θα δούμε ακόμα ένα παλιό γεφύρι, που στεφανώνει τις όχθες ενός ποταμιού με κρυστάλλινα νερά.

Το πέτρινο γεφύρι κάτω από το Νεραϊδοχώρι.

Στο βουνό του Ασκληπιού

Στην Πίνδο θα έχουμε την ευκαιρία να περπατήσουμε, να κάνουμε mountain bike ή απλά να μαζέψουμε μανιτάρια (σε απίστευτες ποικιλίες). Δεν ξεχνάμε, βέβαια, πως βρισκόμαστε στο αγαπημένο βουνό του Ασκληπιού, του θεού της Ιατρικής, ο οποίος καταγόταν από την αρχαία Τρίκκη, τα σημερινά Τρίκαλα.

Πλημμυρισμένος από κάθε λογής αρωματικά και θεραπευτικά βότανα, ο Κόζιακας (Κερκέτιον Όρος) είναι ένα πανέμορφο βουνό που σε μαγεύει με τις απίθανες εναλλαγές των χρωμάτων του και την ποικιλία των δέντρων (έλατα, οξιές, μαύρη πεύκη, πλατάνια, καρυδιές, καστανιές…) και των φυτών του.

Πολλά είδη μανιταριών φύονται στα βουνά της Πίνδου.

Από την πλούσια χλωρίδα του Κόζιακα αξίζει να αναφερθούν και τα μανιτάρια, που φύονται εδώ σε μεγάλη ποικιλία. Από τα ζώα που επιβιώνουν στις κατάφυτες πλαγιές του αναφέρονται αρκετές αρκούδες, αγριογούρουνα, ζαρκάδια και λύκοι.

Στα ποτάμια της περιοχής ψαρεύεται η άγρια πέστροφα. Γι’ αυτό, όσοι λατρεύουν το ψάρεμα θα έχουν τη χαρά να το απολαύσουν με την καλύτερη ανταμοιβή.

Ψαρεύοντας άγριες πέστροφες στον Ασπροπόταμο.

Στον Ασπροπόταμο Τρικάλων

Στο δυτικότερο τμήμα του νομού Τρικάλων, στην «καρδιά» της Πίνδου, βρίσκεται η αλπική περιοχή μιας «άγνωστης» μαγευτικής Ελλάδας: η περιοχή του Ασπροποτάμου. Πλημμυρισμένη από δάση με οξιές, έλατα, πλατάνια, δρυς, μαύρη πεύκη, σφεντάμια και σημύδες, ξέρει καλά να σαγηνεύει τους «εραστές» της αυθεντικής ομορφιάς της φύσης.

Στα λιβάδια του βουνού Λάκμωνος (πάνω από το Χαλίκι) γεννιέται ο ποταμός Αχελώος, που εδώ, στην απαρχή του, αποκαλείται Ασπροπόταμος, για τα κάτασπρα ατίθασα νερά του. Εδώ θα έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε ράφτινγκ ή κανό-καγιάκ.

Η περιοχή στολίζεται από γραφικά χωριά, όπως η Κρανιά, το Στεφάνι, τα Δολιανά, η Καλλιρρόη, η Πολυθέα (Δραγοβίστι), η Τζούρτζια, το Πολύφυτο, η Ανθούσα και το Χαλίκι. Αν έχουμε χρόνο και καλούς ξεναγούς, μπορούμε να ανακαλύψουμε στην περιοχή του Ασπροποτάμου 16 πέτρινα γεφύρια και έναν φανταστικό καταρράκτη, το Μαντάνι του Δαίμονα (από την άνοιξη και μετά…).

Αξίζει να δούμε ένα μικρό «θαύμα» ανάμεσα στα χωριά Δολιανά και Κρανιά: την εντυπωσιακή Ιερά Μονή Υψώσεως Τιμίου Σταυρού Δολιανών, κτίσμα του 1770, η οροφή της οποίας κοσμείται με ένα ξεχωριστό σύμπλεγμα πέτρινων τρούλων.

Στην περιοχή του Ασπροποτάμου, και πιο συγκεκριμένα στον παραδοσιακό ξενώνα «Πύργος Μαντάνια», στην περιοχή Καλλιρρόη, διοργανώνονται, ανάλογα με την εποχή, τριήμερα μανιταρογνωσίας, με ομιλίες ειδικών αλλά και συλλογή μανιταριών από το δάσος. Στο τέλος, τον λόγο έχει η γεύση και η απόλαυση. Αξίζει να το ζήσει κανείς με την παρέα του ή με την οικογένειά του.

Αξίζει να δούμε:

  • Το γεφύρι και τον καταρράκτη της Παλαιοκαρυάς.
  • Τον βυζαντινό ναό της Παναγίας των Μεγάλων Πυλών (Πόρτα Παναγιάς).
  • Το γεφύρι της Πόρτας στην Πύλη.
  • Το γεφύρι του Χατζηπέτρου κάτω από το Νεραϊδοχώρι.
  • Τον καταρράκτη στη Δέση.
  • Τη Μονή της Κοίμησης της Θεοτόκου Γκούρας, στον Ίταμο.
  • Την Ιερά Μονή Δουσίκου στον Κόζιακα.
  • Τα αρχοντικά του Περτουλίου.
  • Την Ιερά Μονή Υψώσεως Τιμίου Σταυρού Δολιανών.
  • Το γραφικό Δροσοχώρι. • Τα χωριά Κρανιά και Δολιανά.
  • Την πέτρινη εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, μετά το Νεραϊδοχώρι.
  • Το εργαστήρι ξυλογλυπτικής του Άγγελου Πατσιατζή στην Ελάτη.

Με τη σωστή οργάνωση όλα είναι καλύτερα!

Για να χαρούμε όλα αυτά που σας περιγράψαμε, αλλά και για να απολαύσουμε με ασφάλεια δραστηριότητες εναλλακτικού τουρισμού, καλό είναι να αναθέσουμε την οργάνωση της εκδρομής μας σε ντόπιους επαγγελματίες που γνωρίζουν καλά τον τόπο τους και τη δουλειά τους.

Περισσότερες πληροφορίες:

Pertouli Extreme Sports
Διεύθυνση: Λιβάδια Περτουλίου Τρικάλων (Χιονοδρομικό Κέντρο), ΤΚ 42032
Τηλ.: 6981764200
Website:www.pertouliextremesports.gr 
Email: info@pertouliextremesports.gr 

Back to top button
Close
Close