Τρίκαλα

Μεγάλο ενδιαφέρον από τους Γαρδικιώτες για την εκδήλωση της “Τσιγαρίδας” στην πλατεία του χωριού

Ούτε το έκτακτο δελτίο της Περιφέρειας για ακραία καιρικά φαινόμενα δεν φαίνεται ικανό να σταματήσει τις ‘Μαρουσιάνες‘ οι οποίες είναι έτοιμες για την Σαββατιάτικη εκδήλωση στην πλατεία του χωριού να  αναβιώσουν το έθιμο της Τσιγαρίδας, προσκαλώντας όλους τους κατοίκους του χωριού και της ευρύτερης περιοχής να γευτούν τις νοστιμιές.

Πιστές  στα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας, πολλά εκ των οποίων αποτελούν κάτι το άγνωστο για τη νέα γενιά, η ομάδα γυναικών του Γαρδικίου έχει πάρει τα απαραίτητα εδέσματα και οι περισσότερες μάλιστα από την παραμονή έχουν εκδράμει στο ορεινό χωριό για να ξεκινήσουν τις ετοιμασίες στο πλαίσιο των γιορτών ξεκινώντας  στις 12,00 το μεσημέρι το έθιμο της «Τσιγαρίδας» στην κεντρική πλατεία του χωριού , όπου θα παρουσιαστούν  παράλληλα  μουσική και χοροί

trikalaidees cz

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο οικόσιτος χοίρος ήταν τότε μια επένδυση για τους χωρικούς. Έτρωγε τα αποφάγια τους και συσσώρευε λίπος, τη βασική λιπαρή ουσία που χρησιμοποιούσαν για το φαγητό, καθώς το ελαιόλαδο ήταν είδος πολυτελείας για τον θεσσαλικό κάμπο έως τη δεκαετία του ’60. Η επένδυση αυτή, την περίοδο των Χριστουγέννων, έφτανε η ώρα να… ρευστοποιηθεί. Να μετατραπεί ο χοίρος, δηλαδή, σε κρέας για άμεση κατανάλωση, λουκάνικα και αμέτρητους ντενεκέδες με «λίπα», που ήταν η τοπική ονομασία για το ρευστοποιημένο λίπος του γουρουνιού. Η επιλογή της εποχής σοφή, καθώς το μεν χειμωνιάτικο κρύο επέτρεπε τη συντήρηση του κρέατος εκτός ψυγείου για αρκετές ημέρες, το δε εορταστικό δωδεκαήμερο επέβαλε την κατανάλωση άφθονου κρέατος.Photo: aegeanews.gr

Η διαδικασία ήταν μια γιορτή για μικρούς και μεγάλους. Επιλεγόταν σε συνεννόηση με τους γείτονες η ημέρα και με τη βοήθεια του επαγγελματία σφαγέα του χωριού και τη συμμετοχή όλων των αντρών γινόταν η σφαγή. Το γεγονός ήταν δύσκολο, καθώς το δύστροπο ζώο ήταν συνήθως τεράστιο και απαιτούσε πολλούς άντρες για να το συγκρατήσουν. Είναι πολλές οι splatter διηγήσεις για μισοσφαγμένα γουρούνια που ξέφευγαν και περιφέρονταν στο χωριό. Μετά την επιτυχία της επιχείρησης ερχόταν το γδάρσιμο, με το δέρμα έκαναν παλιότερα τα γουρνοτσάρουχα και την επόμενη ημέρα ο τεμαχισμός.Αποτέλεσμα εικόνας για tsigarides se kazania

Μετά αναλάμβαναν οι γυναίκες. Το θηριώδες πλάσμα έπρεπε να αξιοποιηθεί ολόκληρο. Ήταν μια γιορτή της σάρκας, μια χαρούμενη αναμπουμπούλα με πολύ κόπο και γλέντι. Το κεφάλι έβραζε και γινόταν πατσάς, πηχτή σούπα με σκόρδο. Τρυφερά κομμάτια τρωγόντουσαν άμεσα σαν τηγανιά με συνοδεία κόκκινου κρασιού. Τα ψαχνά μαζί με λίπος και πράσο μετατρεπόντουσαν σε λουκάνικα. Εντόσθια και δεύτερα κομμάτια γινόντουσαν η περίφημη μπουμπάρα.

Αλλά για την αξιοποίηση του λίπους η κατάσταση θύμιζε εργοστάσιο. Σε μεγάλα κομμάτια το λίπος έμπαινε σε καζάνια, έβραζε, αφαιρούνταν ο αφρός και ρευστοποιημένο σοδιαζόταν σε ντενεκέδες. Μάλιστα, αυτό ήταν και η μονάδα μέτρησης της αξίας του γουρουνιού, πόσους ντενεκέδες λίπα, δηλαδή, έκανε. Η διαδικασία ήταν επίπονη καθώς η νοικοκυρά έσκυβε ολόκληρα μερόνυκτα πάνω από το καζάνι και ανακάτευε συνέχεια με μεγάλη ξύλινη κουτάλα για να μην κολλήσει και ξάφριζε το υγρό λίπος που κόχλαζε. Η οικογενειακή διήγηση ανέφερε πως η γιαγιά η Παπαδιά την ώρα αυτή τη δύσκολη μασούσε φλούδες πορτοκαλιού για να κατανικήσει τη ναυτία από τις αναθυμιάσεις του ζωικού λίπους. Στον πάτο του καζανιού μετά τη ρευστοποίηση του λίπους έμεναν οι νοστιμότατες τσιγαρίδες, ίνες κρέατος, που μαζί με λίπος και πράσο γίνονταν ο τέλειος μεζές.

Photo: aegeanews.gr

 

Back to top button
Close
Close